پرتوى از سيره و سيماى امام رضا

(۹صفحه ورد)

حضرت على بن موسى، ملقّب به رضا، در سال ۱۴۸ هجرى قمرى در روز ۱۱ ذيقعده در مدينه به دنيا آمد. پدر آن حضرت، امام موسى بن جعفر و مادرش بانويى بزرگوار به نام نجمه بود. كه او را سمانه و تُكْتَمْ و طاهره نيز مىگفتند. بعد از شهادت امام كاظم(عليه السلام)، آن حضرت در ۳۵ سالگى عهدار دار مسئوليت امامت و حفظ مبانى اسلامى و رهبرى شيعيان گرديد.

مدّت امامت امام هشتم در حدود بيست سال بود كه مي توان آن را به سه بخش جداگانه تقسيم كرد:

۱ـ ده سال اوّل امامت آن حضرت كه همزمان با دوره زمامدارى هارون بود.

۲ـ پنج سال بعد از آن كه مقارن با خلافت امين، فرزند هارون بود.

۳ـ پنج سال آخر امامت آن بزرگوار كه مصادف با خلافت مأمون و تسلّط او بر قلمرو اسلامى آن روز بود.

امام رضا(عليه السلام) در هر يك از اين سه دوره، به مقتضاى مسئوليت خطير امامت، با اوضاع و احوال پيچيده خلافت آن روز كه به نام اسلام بر مردم حكومت مي شد و با وجودنابسامانى هاى زيادى كه از جهات مختلف در زندگى اجتماعى مردم وجود داشت، وظايف متناسب خود را در راه خدمت به اسلام انجام مي داد.

امام هشتم تا آنجا كه قدرت و امكان داشت از فرصتى كه در سه سال آخر عمرش پيش آمد، در بيدارى مردم و توجّه دادن آنان به اصول مسائل و پرده برداشتن از چگونگى اغفال آنان به صورت ها و عناوين گوناگون، حدّاكثر استفاده را نمود.

شهادت آن حضرت در سال ۲۰۳ هجرى در سناباد نوقان، كه امروز يكى از محله هاى مشهد است، در ۵۵ سالگى، به وسيله سمّى كه مأمون به او خوراند، اتّفاق افتاد. اكنون مزار و مرقد شريفش بزرگترين زيارتگاه در ايران اسلامى، در شهر مقدّس مشهد، مورد توجّه شيفتگان حضرتش مى باشد………………..

…………………….

……………………..