تاريخ معماري

(۶۰صفحه ورد)

آدم‎ها به اندازه‎اي كه مي‎انديشند انسان هستند. «دكتر علي شريعتي»

تحقيقي كه پيش روي شماست حاصل گرد‎آوري مطالبي از كتب و منابع مختلف در رابطة با هنر معماري، تاريخچه معماري و سبك‎هاي مربوط به معماري و تاثير فرهنگ بر معماري مي‎باشد.

مطالب ارائه شده در تحقيق توسط گروهي از دانشجويان درس مباني و شهرسازي رشته عمران دانشكدة فني و مهندسي دانشگاه آزاد اسلامي واحد مشهد در پاييز سال تحصيلي ۸۳-۸۲ جمع‎آوري شده است.

اميد است كه مجموعة گردآوري شده مورد استفاده و توجه دانشجويان و دانش‎پژوهان عزيز قرار گيرد.

تعريف معماري

بروس السوپ صاحبنظر در مورد معماري و تاريخ آن به بيان تعريف ساده‎اي از معماري مي‎پردازد:

معماري عبارت است از بنايي كه معنا و محتوا داشته باشد او معتقد است معماري به نوعي از سازندگي اطلاق مي‎شود كه مردم بوسيله آن به هويت خود پي مي‎برند و به اين هويت مفهوم مي‎دهند.

بروس آلسوپ همچنين در تعريف معماري آورده است:

معماري نياز انسان به اينكه از احساسات مشتركش به عنوان وسيله‎اي براي بيان احساسات مشترك استفاده نمايد.

فيليپ جانسون يكي ديگر از كارشناسان معماري در تعريف معماري چنين آورده است: معماري تنها ايجاد انواع جديد فضاهاست. او مهمترين نقش معماري را ايجاد دگرگوني در زمينه فرهنگي موجود مي‎داند و اين نقش نخست زيبايي شناختي است.

فرانسيس دي. كي. چينگ:

از معماري به عنوان يك هنر بالاتر از جوابگوئي صرف به نيازهاي عملكردي برنامه يك بنا مي‎باشد. اصولاً، تجليات فيزيكي معماري با عملكرد انسان مطابقت دارد.

دكتر مهدي حجت نيز در تعريف معماري اين گونه آورده است:

معماري شكل دادن به مكان زندگي انسان است پس فعل معماري مستلزم توجه همزمان به دو عامل است: «شكل» و «زندگي» به عبارت ديگر معماري درصدد ساختن ظرف براي مظروف است. ظرفي به نام بنا براي مظروف «زندگي انسان»

…………………..

………………..