دیدگاه جامعهشناختی ابنخلدون
- پس از پرداخت لينک دانلود هم نمايش داده مي شود هم به ايميل شما ارسال مي گردد.
- ايميل را بدون www وارد کنيد و در صورت نداشتن ايميل اين قسمت را خالي بگذاريد.
- در صورت هر گونه مشگل در پروسه خريد ميتوانيد با پشتيباني تماس بگيريد.
- براي پرداخت آنلاين بايد رمز دوم خود را از عابربانك دريافت كنيد.
- راهنماي پرداخت آنلاين
- قيمت :29,000 ریال
- فرمت :Word
- ديدگاه :
دیدگاه جامعهشناختی ابنخلدون
(۱۰صفحه ورد)
جامعهشناسی ابنخلدون برچند محور عمده استوار است که این محورها عبارتند از: علل تشکیل جامعه، خصوصیات جوامع، انواع جوامع، عوامل انحطاط و اعتلای جوامع و نهادهای اجتماعی.
اضافه بر این ابنخلدون در تحلیل این مفاهیم از تاریخ سود جسته و در زمره تطورگرایان اجتماعی قرار گرفته است.
) ابنخلدون کیست؟
ابن خلدون از نامآورترین اندیشمندان حوزه تفکر بشری در قرن هشتم هجری است که نظریات جامعه شناختی وی سالیانی دراز الگوی مباحث این شعبه علمی را تشکیل میداد و از همین رو بسیاری معتقدند که “او بنیانگذار واقعی جامعهشناسی محسوب میشود”.(۱)
او مقارن آغاز اضمحلال تمدن اعراب (اواخر قرن سیزدهم میلادی) با استفاده از نبوغ خویش به تحلیل علل صعود و سقوط امپراتوری و تمدن عربی پرداخت. در جریان این تحلیل وی به تفکرات جامعهشناسی رهنمون شد. به همین دلیل جامعهشناسی او مشحون از اندیشه و تجربه است. این زمینه سبب میشود که اندیشه اجتماعی ابن خلدون فراتر از زمانش قرار گیرد. در واقع با ترجمه آثار وی به زبان لاتین، بسیای از اندیشمندان دریافتند که بزرگترین شاهکارهای تاریخ مدتها قبل از آنان توسط دانشمندی عرب نوشته شده است. توین بی در این زمینه مینویسد: “… ابن خلدون در ظرف کمتر از چهار سال از ۵۴ سال کار ارزشمند خویش اثری جاودانه از خود به جای گذاشت که از نظر وسعت دید و ژرفای اندیشه و روشنگری افکار قابل قیاس با کار توسبدید و ماکیاول میباشد. وی فلسفه تاریخ را بنیاد نهاد که بیشک بزرگترین کار درنوع خود به شمار میرود.”(۲) برنارد لوئیس نیز در تائید مطلب مزبور مینویسد: “ابن خلدون بزرگترین نابغه تاریخ در عالم اسلام به شمار میرود و ضمنا اولین فردی است که نظریه فلسفی و جامعهشناسی را بنیاد نهاده است …”(۳) در این میان هرچند “بازیگر زمانه گاهی وی را در مغرب با ظلم و در مشرق با تیمور لنگ آشنا ساخت یا گاهی وی را در کلبه وحشیان و گاهی در کاخ شاهان قرار داد. زمانی در سیاهچال با جانیان قرین ساخت پس از آنکه بر عالیترین مسند قضاوت نشانید. گاهی وی را به مصاحبت بابیسوادان واداشت و گاه شمع محفل دانشمندان ساخت. زمانی در یاس و حرمان و زمانی دیگر در شادی و نعمت غوطهور ساخت”(۴) اما وی از جمیع این حوادث جهت رشد دیدگاه جامعه شناختیاش سود جست.
…………………..
…………………