دانلود پروپوزال آماده: تحلیل روابط ساده و چندگانه بین هوش اخلاقی و سرمایه اجتماعی با میزان مسئولیت پذیری دانشجویان دانشگاه کاشان

قسمت هایی از پروپوزال:

۱- بیان مسأله:

اخیراً اصطلاح جدیدی با عنوان«هوش اخلاقی^[۱]» توسط بوربا^[۲] (۲۰۰۵) در روانشناسی وارد شده است. وی هوش اخلاقی را«ظرفیت و توانایی درک درست از خلاف، داشتن اعتقادات اخلاقی قوی و عمل به آن­ها و رفتار در جهت صحیح و درست تعریف می­کند» (بوربا، ۲۰۰۵: ۲۳). هوش اخلاقی به معنی توجه به زندگی انسان و طبیعت، رفاه اقتصادی و اجتماعی، ارتباطات آزاد و صادقانه و حقوق شهروندی است. هوش اخلاقی به این حقیقت اشاره دارد که ما به صورت ذاتی، اخلاقی یا غیر اخلاقی متولد نمی­شویم؛ بلکه یاد ­می­گیریم که چگونه خوب باشیم. یادگیری برای خوب بودن، شامل ارتباطات، بازخورد، جامعه­پذیری و آموزش است که هرگز پایان­پذیر نیست. آنچه که ما برای انجام کارهای درست به آن نیاز داریم، همان هوش  اخلاقی است که با استفاده از آن به یادگیری عمل هوشمندانه و دستیابی به بهترین عمل خوب نزدیک می­شویم. در هر بخش از زندگی به بهترین اطلاعات قابل دسترس می­رسیم، خطرات را به حداقل می­رسانیم و نسبت به پیامدهای آن خوش­بین هستیم. افراد با هوش اخلاقی بالا کار درست را انجام می­دهند. بنابراین، هوش اخلاقی عبارت است از توانایی ایجاد تمایز بین درست و غلط براساس اصول جهان شمول تعریف شده. این نوع هوش،  در محیط جهانی مدرن کنونی می­تواند به مثابه­ نوعی جهت­یاب برای اقدامات عمل نماید. هوش اخلاقی، نه تنها چارچوبی قوی و قابل دفاع برای فعالیت انسان­ها فراهم می­کند، بلکه کاربردهای فراوانی در دنیای حقیقی دارد. در واقع، این هوش تمام انواع دیگر هوش انسان را در جهت انجام کارهای ارزشمند هدایت می­کند(بهشتی­فرو همکاران،۲۰۱۱: ۷-۱).

افراد از نظر سطح هوش با هم متفاوتند. این تفاوت، ناشی از ترکیب متغیر فطری، وراثت و ویژگی­های اکتسابی آنهاست(رحیمی،۲۰۱۱: ۷۳-۶۱). اخلاق نیز به عنوان مجموعه­ای از اصول که اغلب به عنوان منشوری برای هدایت به کار می­رود تعریف شده است. بسیاری از رفتارها و اقدام­های افراد متأثر از ارزش­های اخلاقی است و ریشه در اخلاق دارد. بنابراین، عدم توجه به اخلاق در سازمان­ها و ضعف در رعایت اصول اخلاقی می­تواند مشکلات زیادی ایجاد کرده و مشروعیت و اقدامات سازمان­ها را زیر سئوال ببرد(آراسته و همکاران،۱۳۹۰: ۳۱-۲۱).

لنینک و کیل^[۳] (۲۰۰۵) هوش اخلاقی را توانایی تشخیص درست از اشتباه می­دانند که با اصول جهان سازگار است.

همچنین سرمایه اجتماعی از مفاهیم نوینی است که امروزه در جامعه­شناسی، اقتصاد و به تازگی در مدیریت و سازمان به صورت گسترده استفاده شده است. این مفهوم به پیوند­ها، ارتباطات میان اعضای یک شبکه به عنوان منبع با ارزش اشاره دارد، که با خلق هنجار­ها و اعتقاد متقابل موجب تحقق اهداف اعضا می­شود. این سرمایه امروزه نقشی بسیار مهم­تر از سرمایه فیزیکی و انسانی در سازمان­ها و جوامع ایفا می­کند، و شبکه­های روابط جمعی و گروهی انسجام بخش میان انسان­ها، انسان­ها با سازما­ن­ها و سازمان­ها با سازمان­ها می­باشد و نقش بسیار مهمی در احساس مسئولیت اجتماعی سازمان­ها در جوامع ایفا می­کند. در حقیقت، اصطلاح سرمایه به ثروت انباشته، به خصوص آنچه برای تولید ثروت بیشتر به کار می­رود اطلاق می­شود.

همچنین ریشه­شناسی کلمه«اجتماعی» در سرمایه اجتماعی به ما کمک می­کند تا معنی سرمایه اجتماعی و تفاوت آن با سایر انواع سرمایه بهتر درک شود.کلمه «اجتماعی» یکی از گسترده­ترین و کلی­ترین صفات زبان انگلیسی است که به چیز­های متنوعی مانند انرژی، بیماری­ها، بازاریابی و مانند آن اشاره می­کند. اسم این صفت،کلمه جامعه است. که از کلمه لاتین«Socius» به معنای «دوست یا رفیق» مشتق شده است. چنین ریشه­یابی نشان می­دهد که اساساً کلمه«اجتماعی» از پدیده دوستی ناشی شده است، و حاکی از دلبستگی شخصی، همکاری، یکپارچگی، احترام متقابل و احساس منفعت مشترک است. در تعاریف سرمایه اجتماعی و ابعاد و مسائل پیرامون آن توافق و همگونی چندانی وجود ندارد، به طور کلی این زمینه­های نظری گسترده و کلی را می­توان به عنوان ریشه­های نظری سرمایه اجتماعی در نظر گرفت که هنوز هم هریک طرفدارانی دارد، با توجه به سوگیری­هایی که در هریک از این نحله­ها جریانات فکری وجود دارد، تعاریف نیز متفاوت خواهد بود(بورت^[۴]،۱۹۹۲: ۲۴-۸).

سرمایه اجتماعی، مفهومی اساسی است که در دهه­های اخیر به عنوان دارایی با ارزشی برای توانمندی سازمان­ها(تیمبرلیک، ۲۰۰۵: ۴۴-۳۴) و تولید و افزایش سرمایه انسانی- اقتصادی پذیرفته شده است (شریفیان ثانی، ۱۳۸۰: ۸-۵). ­ازجمله ابعادسرمایه اجتماعی می­توان به مشارکت اجتماعی، انسجام اجتماعی، تعلق اجتماعی و اعتماد اجتماعی اشاره کرد. که هریک از این ابعاد دارای معرف­هایی هستند. مشارکت اجتماعی با معرف­هایی ازقبیل شرکت در تصمیم گیری­ها، فعالیت مشترک و همفکری با همدیگر مورد سنجش قرار می گیرد. اعتماد بر اساس اعتماد بین فردی، اعتماد درون گروهی و بین گروهی سنجیده می شود. منظور از انسجام اجتماعی، توافق و هماهنگى میان اعضا، نظم و انضباط فردی است.

مسئولیت­پذیری موضوع جدیدی نیست، اما به نظر می­رسد که افزایش علاقه در میان دانشگاهیان و دست­اندرکاران به مسئولیت اجتماعی به خاطر منفعت­هایی که مسئولیت اجتماعی برای اقتصاد، جامعه و محیط زیست دارد، تازه و جدید باشد(هندرسون^[۵]، ۲۰۰۷). اصطلاح مسئولیت­پذیری از نظر لغوی به معنای موظف بودن به انجام دادن امری(فرهنگ معین، ۱۳۴۵: ۴۰۷۷) می باشد. در معنای عام حقوقی نیز مسئولیت به مفهوم متعهد و موظف بودن شخص به انجام یا ترک عملی است (شهیدی ،۱۳۸۶: ۴۹). به علاوه، صاحبنظران و متخصصان مختلف نیز برداشت­ها و تبیین­های خاصی را در مورد معنا و مفهوم مسئولیت­پذیری ارائه کرده­اند. از ديدگاه فروم^[۶] (۲۰۰۴) مسئوليت­پذيري صرفاً وظيفه يا تكليفي نيست كه بايد توسط يك فرد انجام گيرد بلكه بلعكس بيانگر نوعي احساس و حالت است كه توسط خود فرد برانگيخته شده و حامل و در بردارنده  پاسخ  و واكنش فرد نسبت به نيازهاي ديگران به صورت آشكار يا پنهان مي باشد. ناكامورا و واتانابه ـ مورائوكا^[۷] (۲۰۰۶) نيز تأكيد مي­كنند مسئوليت­پذيري از آن روي كه بر ايده دموكراسي و جامعه دموكراتيك تأثير مي­گذارد، داراي ارزش والايي است و اصولاً محور و كانون اصلي مسئوليت­پذيري، نوع دوستي و احترام به ديگران می­باشد. در عين حال شلنگر و همكاران^[۸] (۱۹۹۴) هم معتقدند كه مسئوليت­پذيري، پديده­اي است كه افراد را به جامعه پيوند داده و خودكنترلي را براي فرد و كنترل اجتماعي را براي جامعه انساني به همراه دارد. مرگلر و همکاران^[۹] (۲۰۰۷) معتقدند که مسئولیت­پذیری در معنای توانایی نظم دادن به تفکر، احساسات و رفتار فردی همراه با اراده و قدرت انتخابگری خود به عنوان مسئول و پاسخگوی اصلی پیامدهای فردی و اجتماعی آن می­باشد. از دیدگاه سرتو^[۱۰] (۱۹۸۹) مسئولیت­پذیری به مثابه الزام و تعهد درونی فرد برای انجام مطلوب همه فعالیت­هایی است که به عهده او گذاشته شده و نشأت گرفته از واقعیت­های درونی هر فرد می باشد. لذا این مفهوم با پذیرش و انجام یک مسئولیت یا وظیفه، متناسب با سطح توانایی­ها، استعدادها و علایق فردی می باشد. فرمهینی فراهانی (۱۳۷۸) نیز مسئولیت­پذیری را به معنای بر عهده گرفتن امر یا کاری و پاسخگو بودن در برابر کار یا وظیفه به عهده گرفته شده می­داند. همچنین طالب زاده و همکاران (۱۳۷۸) در تعریف عملیاتی خود از مسئولیت­پذیری، معتقدند که این مهارت شامل مواردی همچون مراقبت ازخود و محیط، پذیرش نتیجه عمل، رعایت مقررات، انجام دادن تکالیف و وظایف محوله (انجام سروقت تکالیف و کار و تمرکز و اتمام آن) می­باشد. در عین حال، صاحبنظران مذکور تأکید می­کنند که مهارت مسئولیت­پذیری و انجام وظایف و مسئولیت­های محوله مستلزم همکاری با افراد است و این همکاری زمانی موفقیت­آمیز است که در آن همدلی وجود داشته باشد. به علاوه، انجام مسئولیت در هر سطحی، بیانگر مهارت ابراز وجود در فرد است. از دیدگاه ایزدی و عزیزی شمامی (۱۳۸۸) مسئولیت­پذیری یکی از مهم ترین ابعاد شهروندی بوده و شخص مسئولیت­پذیر کسی است که بر اساس عزّت نفس خود و با احترام به حقوق سایرین، دیدگاه­های خود را ارزیابی نموده و در نهایت، پیامدهای اعمال و تصمیماتش را می­پذیرد. صاحبنظران مذکور، همچنین ابعاد مسئولیت­پذیری اجتماعی را در قالب سه بعد شناختی (رشد دامنه اطلاعاتی فرد از انواع مسئولیت­های اجتماعی و اعتلای مهارت­های عقلانی و تحلیل و تفکر پیرامون این مسئولیت­ها)، عاطفی (ایجاد انگیزه، نگرش و عواطف مثبت نسبت به انواع مسئولیت­های اجتماعی) و عملکردی (توانایی ایفای مطلوب وظایف اجتماعی توأم با همکاری، همراهی، کمک و احترام به سایر افراد ) مطرح و مورد بحث قرار می­دهند. همچنین سبحانی نژاد و فردانش (۱۳۷۹) با تأکید بر نقش و رسالت نهادهای آموزشی در زمینه مسئولیت­پذیر کردن یادگیرندگان، این مسئولیت­ها را شامل ابعاد اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، مدنی و زیست محیطی می­دانند و معتقدند که آموزش و برنامه­های درسی مرتبط با مسئولیت­پذیری باید بتوانند عملاً شناخت­ها، عواطف و مهارت­های لازم را در این زمینه در فراگیران به وجود آورد. یعنی آنکه یادگیرندگان باید ازآگاهی­ها و مهارت­های عقلانی برای کسب شناخت انواع مسئولیت­های فردی و اجتماعی برخوردار شوند. به علاوه واجد عواطف و نگرش­های مثبت در زمینه پذیرش انواع مسئولیت­های اجتماعی شده و نهایتاً توانمندی­های لازم را برای اقدام به انواع وظایف و مسئولیت­های اجتماعی کسب کنند. صاحبنظران مذکور معتقدند که دلالت صریح مطالب فوق آن است که برنامه­های درسی مرتبط با آموزش مسئولیت­پذیری نباید صرفاً به یکی از ابعاد سه گانه محدود گردد. از سوی دیگر، مرور ادبیات پژوهشی مرتبط با مسئولیت­پذیری و آموزش مهارت­های آن نشان­دهنده جایگاه و نقش مثبتی است که این مقوله در حوزه های مختلف (با دیگری و رشد شخصیت یاد گیرندگان) ایفا می­نماید. در این تحقیق مؤلفه­های مسئوليت­پذیری در قالب پنج مؤلفه اصلي يعني خودمديريتي، امانت­داري، وظيفه­شناسي،­ سازمان­يافتگي و پيشرفت­گرايي می­باشد. منظور ازخودمديريتي: مسئول بودن و خويشتن­داری براي دست­یابی به اهداف و پافشاري در جبران شكست­ها و ناكامي­ها است. امانت­داری: تعهد نسبت به حفاظت از جان و مال و حقوق ديگران و وفاداري نسبت به عهد و پيمان است. وظيفه شناسي: انجام اعمال و تكاليف محوله به طور شايسته بدون تذكر ديگران، ديگر خواهي و جامعه دوستي، كمك كننده و ياري­دهنده است. سازمان يافتگي: مورد بررسي قرار دادن امور، امكان سنجي و برنامه­ریزی در كارها، بودجه­بندی و پس انداز منظم و پيشرفت­گرایی: آگاهي و ميل به بهتر شدن انگيزه­ای دروني است براي به پايان رساندن موفقيت آميز يك تكليف، رسيدن به يك هدف يا دستيابي به درجه معيني از شايستگي در كار(نعمتي، ۱۳۷۸).

تعاملات دانشجویان در محیط آموزشی می­تواند تعیین کننده­ میزان رشد اخلاقی، سرمایه اجتماعی و مسئولیت­پذیری اجتماعی آن­ها باشد. برخورداری از اساتید مطلوب عاملی اساسی در توسعه­ هر کشور است. آموزش­دهندگان دانشگاه، از طریق هدایت فرایند­های آموزش و یادگیری، انگیزش دانشجویان، شکل­دهی به تفکر و نیز مسئولیت­پذیر و پاسخگو کردن آن­ها در مقابل جامعه نقش بی­بدیل را به عهده دارند. این نقش چنان گسترده است که نمی­توان به درستی انتظارات از آن را مشخص کرد.به همین دلیل است که غالب انسان­ها همیشه از یک معلم یا استاد خوب به عنوان عامل موفقیت خود در طول زندگی یاد می­کنند(راما،۲۰۱۱ : ۱۱۷-۲۱). بنابراین، اساتید و سایر افرادی که در محیط­های آموزشی فعالیت می­کنند علاوه بر شایستگی­های فنی، باید دارای ویژگی­های ذهنی و عاطفی مناسب و برخوردار از ارزش­های اخلاقی مطلوب نیز باشند.علاوه براین، مطالعات بسیاری نشان داده است که تعاملات دانشجویان در محیط آموزشی و به خصوص تعامل آن­ها با اساتید می­تواند تأثیر فوق­العاده­ای بر یادگیری، توسعه­ اخلاقی و دستاورد­های آموزشی و اجتماعی آن­ها داشته باشد.

با توجه به مطالب مذکور می توان به این نکته تأکید کرد که تلاش در جهت معرفی و شناسایی جایگاه هوش اخلاقی، مسئولیت­پذیری و سرمایه اجتماعی در رشد و پرورش شخصیت متعادل و متوازن افراد از جمله دانشجویان و نقش در بهبود ارتقاء عملکرد درسی و آموزشی آنها دارای اهمیت قابل توجهی است. نتایج این پژوهش را می توان در جهت رشد و پرورش هوش اخلاقی،  مسئولیت پذیری و سرمایه اجتماعی در دانشجویان بکار برد. لذا هدف پژوهش حاضر بررسی روابط ساده و چندگانه بین هوش اخلاقی و سرمایه اجتماعی با میزان مسئولیت­پذیری اجتماعی دانشجویان دانشگاه کاشان می باشد.

1. Morall intelligence
2. Borba
3. Leninck & kiel

۱٫Burt

2. Henderson
3. Fromm
4. Nakamura & Watanabe-Muraoka
5. Schlenker
6. Mergler et. al
7. Cereto

……………………………

۲- اهمیت و ضرورت تحقیق:

……………………………

۳- پیشینه تحقیق:

……………………………

۴- اهداف تحقیق:

…………………………………….

۵- فرضيه ‏هاي تحقیق:

…………………………………….

۶- مدل تحقیق

…………………………

۷- سوالات تحقیق:

…………………………………….

۸- تعريف واژه‏ها و اصطلاحات فني و تخصصی (به صورت مفهومی و عملیاتی):

…………………………………….

۹- بیان جنبه نوآوری تحقیق:

………………………….

۱۰- روش شناسی تحقیق:

الف: شرح كامل روش تحقیق بر حسب هدف، نوع داده ها و نحوه اجراء (شامل مواد، تجهيزات و استانداردهاي مورد استفاده در قالب مراحل اجرايي تحقيق به تفكيك):

………………………….

ب- متغيرهاي مورد بررسي در قالب یک مدل مفهومی و شرح چگونگی بررسی و اندازه گیری متغیرها:

…………………………………….

ج – شرح کامل روش (ميداني، كتابخانه‏اي) و ابزار (مشاهده و آزمون، پرسشنامه، مصاحبه، فيش‏برداري و غيره) گردآوري داده‏ها :

…………………………………….

د – جامعه آماري، روش نمونه‏گيري و حجم نمونه (در صورت وجود و امکان):

…………………………………….

ر- روش نمونه گیری و حجم نمونه:

…………………………………….

ز- ابزار تحقیق:

…………………………………….

هـ – روش‌ها و ابزار تجزيه و تحليل داده‏ها:

…………………………………….

منابع :

…………………………………….

آسان داک: www.Asandoc.com

دانلود نمونه پروپوزال تکمیل شده، پروژه پر شده، طرح پیشنهادیه آماده