آسيب شناسي اقامه نماز

(۱۸صفحه ورد)از ابتداي خلقت تاکنون،انسان همواره در پي يافتن پناهگاهي مطمئن و تکيه گاهي قدرتمند بوده تا او را  در برابر مشکلات و مصائب ياري داده و به وجود او آرامش بخشد، در اين مسير هر کس به چيزي دل بسته و او را گمشده خويش تلقي مي کند، عده اي به سراغ بت پرستي رفته و به او دل مي سپارند،عده اي  زر اندوزي را پيش خود قرار داده و پول و ثروت را درمان همه دردهاي خود ميدانند و عده اي….
اما در اين ميان خدا شناسان و انسان هاي مومن تنها دل به خدا سپرده و شب و روز مشغول ذکر خدا هستند و معتقدند که تنها ياد خدا آرامش بخش دلهاست.
نماز ياد و ذکر خداست، نماز تسلي بخش و آرامشگر دل هاي مضطرب و خسته و مايه صفاي باطن است. در اين ميان در جامعه اسلاميافرادي را مي بينيم که کم کم از نماز فاصله گرفته و به جرگه غافلان در مي آيند، آنچه در اين نوشتار به طور گذرا به بحث و بررسي آن خواهيم پرداخت همين موضوع است که چرا برخي افراد (مخصوصا جوانان) با اهميت ويژه اي که نماز در دين اسلام دارد و کليد سعادت بشر است از اين فريضه غفلت مي ورزند و نسبت به آن بي توجه هستند.
در ابتدا ويژگي هاي جوانان را بر شمرده ايم و با دسته بندي جوانان به سه دسته: جوانان معتقد، جوانان اعتقاد گريز و جوانان متزلزل، عوامل باز دارنده در باورمندي جوانان به نماز را مورد بررسي قرار داده و در ادامه چند مورد از آسيب هايي که جوانان در اثر غفلت از نماز به آنها دچار ميشوند را بيان نموده ايم و بعد از نتيجه گيري، چند پيشنهاد ارائه شده است.
اسلام دين فطرت است و آموزه هاي حيات بخش آن چونان زلالي گوارا بر کوير دل مينشيند و عطش خداجويي و خداخواهي را فرو مي نشاند. جواني بهار عمر است و نماز، شبنم طراوت بخش اين فصل است. بايد جوان را شناخت و نماز را به او شناساند. بايد به او اجازه داد تا با نيروي فطري و زلال خود آزادانه حقايق را بکاود و گوهر فطرت را از کاوش در صدف طبيعت بيابد.
لذا قبل از ورود به بحث در مورد جوان، بي توجهي و غفلت او از نماز و آسيب هايي که در اين رهگذر بر پيکره جامعه و جوانان وارد ميآيد. بهتر است نگاهي گذرا داشته باشيم بر ويژگي هاي جوانان سپس وارد مقوله غفلت آنان از نماز شويم:
در بررسي نظرات و ديدگاه هاي روانشناسي به تعاريف متفاوتي از دوره نوجواني و جواني برميخوريم.
مجموع يافتههاي تعاريف نشان ميدهد که نوجواني و جواني از ديد روانشناسان، دورههايي است که فرد در آنها، داراي جنبههاي افراطي و اغراق آميز در سلوک و رفتار، توفان و فشار جسماني، بحراني ترين دوران زندگي، مرحله دگرگوني ژرف شخصيتي، نابساماني در ساختار فيزيولوژيکي، بحران خودشناسي، مشکل اجتماعي شدن، مساله جنسي، بيماري هاي رواني و مانند آنهاست…………………

…………………..