تشخيص هويت

(۳۱ صفحه ورد)

هويت، مجموعه صفات و مشخصاتي است كه فردي را از افراد ديگر يا شيئي را از اشياي ديگر متمايز مي‌كند. در هر عصري از زندگي اجتماعي بشر متناسب با نيازها و امكانات همان دوره تعيين هويت افراد مورد توجه بوده و روش‌هاي علمي خاص براي تشخيص هويت، متداول بوده است.

از روش‌هاي قديمي تشخيص هويت مي‌توان به داغ كردن بدن با فلز گداخته اشاره كرد. به اعتقاد سرهنگ فخرز در قديم به منظور تنبيه و نيز تشخيص هويت‌ مجرمان حرفه‌اي، روي كتف و گونه يا پيشاني آنها با فلز گداخته علامت مي‌گذاشتند، در فرانسه روي شانه راست محكومين به زندان موقت با اعمال شاقه، علامت T و محكوميت به زندان دائم با علام TP و محكومين جرم جعل را با علامت TPF با فلز گداخته علامت‌گذاري مي‌كردند. امپراتوران روم باستان هم براي مشخص كردن افراد جنايتكار و اسيران از ساير اقشار جامعه، پيشاني اسيران و بردگان را با حرف‌ S و قاتلين را با حرف M داغ مي‌كردند.

تن‌پيمايي از ديگر روش‌هاي قديمي تشخيص هويت بود كه در آن به‌منظور شناسايي، قسمت‌هايي از بدن را اندازه‌گيري مي‌كردند. بر اين اساس مجرمين را بر حسب قد، طول نيم‌ تنه در حال نشسته، اندازه دور سر و عرض سر، طول پاي چپ، طول گوش راست، رنگ پوست، رنگ چشم، رنگ مو، شكل و طول لاله گوش، سالك، خال و… دسته‌بندي و سوابق آنها بايگاني مي‌شد و در نتيجه به اين روش افراد شناسايي مي‌شدند. البته در حال حاضر هم بعضي از مشخصه‌هاي تن پيمايي در فرم مشخصات زندانيان تازه وارد و داوطلبان استخدام ثبت مي‌شود و در تعقيب و شناسايي مجرمان فراري از اين علائم تحت عنوان چهره‌نگاري استفاده مي‌شود. اما انگشت‌نگاري در ميان روش‌هاي قديمي روشي قاطع براي شناسايي هويت انسان‌هاست كه خطوط برجسته سرانگشتان را بررسي مي‌كند.

………………….

………………….