در ادبیات اقلیم شناسی جهان مطالعات فراوانی پیرامون تغییرات اقلیم معاصر انجام شده است. غالب مطالعات با محوریت بررسی و تحلیل رفتار بلند مدت دما و بارش و تغییرات آنها در مناطق مختلف در ارتباط با روند افزایش متوسط دماي جهانی و منطقه اي صورت گرفته و روشهاي آماري پارامتریک و، ناپارامتریک به ویژه روش من- کندال به کرات مورد استفاده قرار گرفته است.

(لتنمایر و همکاران، ۱۹۹۴، نورث و کیم، ۱۹۹۵، کورتزال و همکاران، ۱۹۹۸، سلشی و زنک، ۲۰۰۴، پیکارتا و همکاران، ۲۰۰۴ زویرس و استورچ، ۲۰۰۴، ها و همکاران، ۲۰۰۵، تورکی و ارکن، ۲۰۰۵، میر و همکاران، ۲۰۰۶، ولف میر. (و مولر، ۲۰۰۶، اورلند و همکاران، ۲۰۰۶، دجانخ و همکاران، ۲۰۰۶ و ها و ها، ۲۰۰۶ مارنگو و کامارگو (۲۰۰۸) از بررسی سريهاي بلندمدت دماي حداکثر و حداقل ایستگاههاي جنوب برزیل به این نتیجه رسیدند که روند دماي حداقل افزایش شیب داشته اما روند دماي حداکثر داراي شیب ملایم بوده است. از جمله مطالعات داخلی در خصوص بررسی تغییر اقلیم به روشهاي پارامتریک و ناپارامتریک کارهاي کتیرایی بروجردي و همکاران (۱۳۸۴)، کوچکی و همکاران (۱۳۸۲)، طباطبایی و، (حسینی (۱۳۸۲)، رحیمزاده و همکاران (۱۳۸۳)، کاویانی و عساکره (۱۳۸۲)، زاهدي و همکاران (۱۳۸۶حجام و همکاران (۱۳۸۷) و. . . قابل ذکر است. دكتر عليجاني و همكاران، ۱۳۷۸، در پايان نامه اي تحت عنوان بررسي تغييرات اقليمي در خصوص بررسي تغييرات اقليمي جنوب ايران تحقيق كرده دكتر كاوياني، در مقاله اي تحت عنوان سخني درباره تغييرات اقليمي قرن حاضر – در خصوص تغييرات اقليمي صحبت كرده اند.

عزیزي و روشنی (۱۳۸۷) نیز پس از تحلیل دما و بارش ایستگاههاي سواحل جنوب دریاي خزر طی دوره ۴۰ ساله (۱۹۵۵-۱۹۹۴) به منظور بررسی وجود انحراف احتمالی و شناسایی تغییرات دادهها و نوع و زمان آن از روش من- کندال استفاده کردند و به این نتیجه رسیدند که زمان شروع بیشتر تغییرات ناگهانی و از هر دو نوع روند و نوسان بوده است. بعلاوه در اکثر ایستگاهها دماي حداقل روند مثبت و دمای حداکثر روند منفی را نشان میدهد. در این مقاله با توجه به اهمیت پدیده تغییر اقلیم و ارتباط تغییرات جهانی با تغییرات منطقه اي و محلی تلاش بر این است که رفتار سري زمانی عناصر اقلیمی بویژه تغییرات عناصر دما و بارش ایستگاه بندرانزلی مورد بررسی و تحلیل گردد.

مطالعات انجام گرفته در مورد تغييرات اقليم بر محور تغييرات دما متمركز مي باشد. در اين مورد تحقيقات بسيار گسترده اي در ارتباط با روند افزايش متوسط دماي جهاني و منطقه اي انجام گرفته است.

پروين (۱۳۸۹) پس از تحليل داده ها به اين نتيجه دست يافت كه كليه ايستگاه ها به غير از ايستگاه زاهدان پارامترهاي دماها روند منفي را در طول سال نشان مي دهد. روند منفي بارش در ماه هاي گرم سال ديده شد. همچنين زمان و نوع تغييرات در پارامترهاي دما و بارش حاكي از تغييرات ناگهاني افزايشي و كاهشي مي باشد. تغييرات افزايشي در پارامترهاي حداقل و حداكثر دما در ماه هاي مختلف سال به وضوح ديده شده و تغييرات ناگهاني كاهشي بارش بيشترين گسترش را دارند.

خليلي و بذرافشان (۱۳۸۳) روند تغييرات بارندگي هاي سالانه، فصلي و ماهانه ۵ ايستگاه قديمي ايران در طي دوره آماري۲۰۰۳-۱۸۹۳ را با استفاده از روش پارامتري tاستيودنت و روش ناپارامتري من- کندال مورد بررسي قرار دادند. نتايج حاصله وجود هيچ نوع روند معني داري را در سري هاي بارش سالانه در ايستگاه‎هاي مورد مطالعه تأييد نکرد اما در سري هاي بارش فصلي، هم روند افزايشي و هم روند کاهشي قابل مشاهده بود………………….

………………………

……………………