تاريخچه پيدايش گل خشخاش و مصرف ترياك

(۳۰ صفحه ورد)

در تمدنهاي گذشته

درمطالعه تاريخچه استعمال افيون ديده مي شود كه بشر افيون را از سالهاي نخستين تاريخ مي شناخته و به نوعي استعمال مي كرده است . به طور كلي كشت ترياك ديرينه اي دارد . حمر Homer  نخستين كسي است كه در نوشته هاي خود به گل خشخاش اشاره كرده و آن را جزء گلهاي زينتي باغهاي روم در هشتصد سال قبل از ميلاد مسيح به شمار آورده است . سومريان و گشوديان از كهن ترين اقدامي بودند كه با سواد افيوني آشنائي داشتند . از اين رو مي بينيم كه در خط و زبان سومريان كلمه ترياك به كار رفته است و نوشته هائي كه از تمدن نخستين سومريان باقي است تائيد مي كند كه در تمدن آنان ، نه تنها افيون شناخته شده بود و استعمال مي گرديد ، بلكه براي آن نامي نهادند ( گياه لذت ، گياه شادي آور ) كه امروز هم آن را داراست .

همچنين پزشكان آشوري صد سال پيش از ميلاد مسيح به خواص دارويي ترياك پي برده بودند .

نوشته هاي قديمي ثابت مي كند كه استعمال افيون در سراسر ادوار ظهور و سقوط امپراتوري هاي بابل ، مصر ، يونان و روم متداول است . يافته هاي تاريخي بازگو

مي كند كه مصريان حدوداً از پانصد سال قبل از ميلاد مسيح و اروپائيان دست كم چهار هزار سال قبل كوكنار و خشخاش را مي شناختند .

تاريخچه كشت و استعمال ترياك در ايران :

مطالعات و شواهد موجود ، نشان مي دهد كه مصرف ترياك به منزله دارويي مسكن و اثر بخش در ايران نتيجه تحقيقات دو پزشك ايراني ابوعلي سينا و كليمه فخررازي بوده است . آنان در شمار نخستين پزشكاني بوده اند كه در قرن دهم ميلادي به گونه اي همه جاذبه خواص ترياك را شناختند و براي پيشبرد هدفهاي پزشكي در طب ، مواد افيوني و  استعمال آنان را به عنوان پادزهر مورد استفاده قرار دادند و اين ماده را به جهانيان شناساندند . ولي به اثر سوء آن بر بدن نيز آگاه بودند .

………………………

……………………..