دانلود پروپوزال آماده:  مقایسه پاسخ فیبرینوژن و پروتئین واکنشی C به دو شیوه تمرینی حاد تداومی و تناوبی پرشدت در زنان غیرفعال

قسمت هایی از پروپوزال:

۱- بیان مسأله:

بیماری قلبی و عروقی یکی از دلایل اصلی مرگ و میر در جهان شناخته شده است. دیس لیپیدمی و وضعیت انعقادی افزایش یافته در توسعه بیماری قلبی و عروقی دخالت دارند. بعلاوه  هایپرکلسترومی نیز با آترواسکلروزیس همراه است، روندی که به عنوان یک التهاب مزمن در دیواره عروقی محسوب می شود و منجر به اختلال عملکرد اندوتلیال می شود(لوتس^[۱]،۲۰۰۴). پروتئین واکنشیC  و فیبرینوژن از جمله فاکتورهای خطرزای بیماری های قلبی عروقی هستند که به طورمستقل و قوی، خطر بروز این بیماری ها را پیشگویی می کنند(لیبی^[۲] و همکاران ، ۲۰۰۷). پروتئین واکنشیC اساسا در کبد و در پاسخ به واسطه‌های التهابی ساخته می‌شود و بخشی از پاسخ ایمنی ذاتی بدن می‌باشد. سطوح بالای آن نشانه‌ای از خطر بیماری قلبی عروقی بوده و حوادث قلبی عروقی و مرگ و میر آینده را پیش‌بینی می‌کند (پافن^[۳] و همکاران، ۲۰۰۶). پروتئین واکنشیC از طریق القا اینترلوکین۶ و لپتین در بافت چربی و شریانی سنتز می شود و بیان سایتوکاین های التهابی مانند اینترلوکین ۶ را  القا می کند. هم چنین سیستم کمپلمانت را فعال می سازد و میزان لیپوپروتئین کم چگال را از طریق فاگوسیتوز تنظیم نموده و بیان نیتریک اکسید سنتاز را کاهش می دهد(هاگس^[۴] و همکاران، ۲۰۰۳). افزایش فیبرینوژن با خطرات التها بی و لخته زایی همراه است (بست^[۵] و همکاران، ۲۰۰۸) که به عنوان شاخص التهابی و عامل خطرزاي مستقل پیشگویی کننده مرگ در افراد مبتلا به بیماري شریان محیطی، مورد توجه می باشد (چک^[۶] و همکاران، ۲۰۰۵). میزان بیوسنتز و بازگردش فیبرینوژن پلاسمایی شاخص پیامدهی متابولیکی در فرایند پیري و بروز بیماري هاي مختلف شناخته شده است (پیلگرام^[۷]، ۲۰۱۰). افزایش یک گرم در لیتر غلظت فیبرینوژن مستقل از عوامل دیگر، ممکن است خطر بیماري هاي کرونر قلبی تا ۸/۱ برابر افزایش دهد(پالمیری^[۸] و همکاران، ۲۰۰۳). سطوح فیبرینوژن پلاسمایی ارتباط مثبتی با شاخص جرم بدن در هر دو جنس و رابطه منفی با فعالیت ورزشی در مردان دارد (ساکاکی برا^[۹] و همکاران، ۲۰۰۴) و کاهش وزن حاصل از اجراي تمرینات ورزشی، عامل مهم تري براي کاهش غلظت ها ي شاخص ها ي التها بی نسبت به توسعه آمادگی جسمانی است (نیکلاس و بی اورس^[۱۰]، ۲۰۱۰). تمرینات ورزشی با شدت متوسط روشی مطمئن براي کاهش بیماري ها ي قلبی عروقی هستند. یک جلسه فعالیت متوسط با شدت متوسط ۵۰ تا ۷۴ درصد حداکثر اکسیژن مصرفی ضمن سرکوبی واکنش پذیري پلاکت ها و توسعه فعالیت فیبرینولتیکی، منجر به عدم تغییر سیستم انعقادي می شود و تمرینات شدید حاد به طور همزمان فعالیت فیبرینولتیکی، انعقادي و واکنش پذیري پلاکت ها را توسعه می بخشد(وانگ، ۲۰۰۶) نتایج تحقیقات موجود بیانگر اثرات متغیرهاي مختلفی مانند تعداد آزمودنی ها، نوع، شدت، مدت، حاد و مزمن بودن فعالیت هاي ورزشی بر پاسخ این پروتئین است(موسوی و حبیبیان، ۱۳۹۰). به طوری که افزایش معنی دار سطوح پروتئین واکنشیC و عدم تغییر در سطوح فیبرینوژن پلاسمایی مردان مسن متعاقب یک جلسه تمرین مقاومتی دایره ای، عدم تغییر معنی دار سطوح فیبرینوژن  متعاقب یک جلسه فعالیت حاد( تست ورزشی بروس فزاینده حداکثر) تمرین در صبح و عصر (صبوری سارئین و همکاران، ۲۰۱۲) و افزایش بیشتر سطوح فیبرینوژن پس از یک جلسه تمرین مقاومتي با شدت ٨٠ درصد يک تکرار بيشينه در مقایسه با یک جلسه تمرین هوازی وامانده ساز با شدت متوسط در مطالعات قبلی گزارش شده است (موسوی و حبیبیان، ۱۳۹۰).

بیژه و همکاران(۲۰۱۱)  نشان دادند که یک جلسه تمرین مقاومتی دایره ای ( شامل ۱۰ تمرین با شدت ۳۵% یک تکرار بیشینه) با افزایش معنی دار سطوح پروتئین واکنشی C و عدم تغییر در سطوح فیبرینوژن پلاسمایی مردان مسن همراه بود. در حالی که  عدم تغییر معنی دار سطوح فیبرینوژن  متعاقب یک جلسه فعالیت حاد( تست ورزشی بروس فزاینده حداکثر) تمرین در صبح و عصر (صبوری سارئین و همکاران، ۲۰۱۲) و  افزایش بیشتر سطوح فیبرینوژن پس از یک جلسه تمرین مقاومتي با شدت ٨٠ درصد يک تکرار بيشينه در مقایسه با یک جلسه تمرین هوازی وامانده ساز با شدت متوسط در مطالعات قبلی گزارش شده است(موسوی و حبیبیان، ۱۳۹۰). بعلاوه  نورمن دین^[۱۱] و همکاران(۲۰۱۳) نشان دادند سطح پروتئین واکنشی C، ۲۰ دقیقه  بلافاصله و ۲۴ ساعت پس از هر دو نوع ورزش حاد تناوبی با شدت بالا (دو تمرین تناوبی ۸ دقیقه ای شامل  ثانیه  ۳۰ فعالیت با شدت ۱۰۰%  توان اوج و ۳۰ ثانیه ریکاوری غیر فعال)  و تمرین مداوم با شدت متوسط (۲۲ دقیقه تمرین با شدت ۶۰%  توان اوج)  در بیماران مبتلا به ناتوانی قلبی(۶۱ سال) افزایش معنی داری نیافت.

از سوی دیگر شوا هد نشان می دهند که بین کاهش خطر بیماری های قلبی عروقی و فعالیت ورزشی ارتباط مثبتی وجود دارد و تغییرات احتمالی در شکسته شدن لیپوپروتئین ناشی از فعالیت ورزشی  ممکن است توجیهی برای  این ارتباط مهم باشد. لیپوپروتئین با دانسیته زیاد مهم ترین فاکتور خطرزای بیماری های قلبی عروقی است و کاهش سطوح آن با افزایش خطر بروز بیماری قلبی عروقی همراه است. در افراد تمرین کرده استقامتی سطوح لیپوپروتئین با دانسیته زیاد در مقایسه با افراد غیرفعال به طور قابل ملاحظه ای بالاتر است . اما این که چه نوع ورزشی این پاسخ ها را تحریک می کند و چه میزانی (دوزی) از ورزش سطوح لیپوپروتئین با دانسیته زیاد را افزایش می بخشد، مورد بحث است. بنابر این پاسخ به این سوالات می تواند اهمیت زیادی در  کاهش بیماری های قلبی عروقی داشته باشد و انجام تحقیقات بیشتر به منظور بررسی نقش انواع پروتکل های ورزشی بر نیمرخ لیپیدی ضروری به نظر می رسد(مدرسن^[۱۲]،۲۰۰۴). بعلاوه لیپوپروتئین با دانسیته زیاد اثرات بیولوژیکی متعدد و اعمال آنتی آتروترومبوتیک از قبیل فعالیت ضد التهابی، آنتی اکسیدانتی و پروفیبرینولیتیک دارد(شه^[۱۳] و همکاران،۲۰۰۱).

کیفیت ساختار شبکه ای فیبرین ممکن است در افزایش خطر بیماری قلبی عروقی و ترومبوزیس شرکت نماید و تغییرات غلظت فیبرینوژن ممکن است بر ساختار شبکه ای فیبرین تاثیر گذ.ارد. بنابر این مدیریت فاکتورهای خطرزا مهم می باشند، هرجند مداخله  های تغذیه ای بخش مهمی از این برنامه هارا تشکیل می دهند(لوتس^[۱۴]،۲۰۰۴). اما فعالیت ورزشی با شدت متوسط با طور عمومی  برای حفظ سلامتی مورد توصیه می باشد(هسکل و همکاران^[۱۵]، ۲۰۰۷). برنامه هایی  که به خوبی سازماندهی شده باشند، برای افزایش بازدهی زمان، در  افرادی  که زمان محدودی برای تمرین دارند متناسب ترند و شیوه های تمرینی سنتی غالبا نیازمند زمان های طولانی برای دستیابی به اهداف تمرین می باشد. ورزشکاران حرفه ای نیز مشتاقند که به حداکثر نتایج در حداقل زمان دست یابند، از این جهت آن ها همیشه در پی یافتن شیوه های و پروتکل های تمرینی هستند که به اهداف تمرین در حداقل زمان دست یابند. یک برنامه تمرینی که به اهدافی مانند اجرا و آمادگی جسمانی بر پایه سلامتی در یک دوره کوتاه تر منتج شود برای افرادی که می خواهند به آمادگی بیشتر و سریع دست یابند، بسیار مطلوب است(اسکیدمور^[۱۶] و همکاران، ۲۰۱۲)

در برخی از مطالعات تاثیر قوی تر  فعالیت ورزشی تناوبی با شدت بالا بر توسعه عملکردی قلبی و حداکثر اکسیژن مصرفی  در مقایسه با   تمرینات تداومی با شدت متوسط در افراد سالم تایید شده است(هل گرواند و همکاران، ۲۰۰۷). اصول اصلی در تمرینات اینتروال هوازی با شدت زیاد  این است که دوره های تمرینی پرشدت با دوره های ریکاوری همراه است به نحوی که به فرد این فرصت داده می شود که چندین بار تمرین با شدت زیاد را  در همان جلسه اجرا نماید. بر این اساس  زمان بیشتری به تمرینات با شدت بالا در مقایسه با تمرینات پیوسته که واماندگی، بیشتر به طور ناگهانی رخ می دهد، اختصاص می یابد که می تواند منجر به تحریک  قوی تر سازگاری های قلبی عروقی شوند. هم چنین عامل تعداد تکرارهای مورد استفاده  که چگونگی تحریکات هوازی القا شده توسط یک پروتکل تمرینی تمرینات اینتروال هوازی با شدت زیاد را بیان می کند، زمان سپری شده در درصدی از حداکثر اکسیژن مصرفی است(هل گرواند و همکاران، ۲۰۰۷) تمرینات اینتروال بیشتر از تمرینات سنتی، طولانی مدت و یا تمرینات استقامتی زیر بیشینه ظرفیت هوازی را افزایش می دهند. بعلاوه این تمرینات منجر به افزایش لاکتات خون، ضربان قلب در مقایسه با تمرینات استقامتی سنتی و مقادیر استراحتی می شوند. امروزه  ورزشکاران و افرادی که  به صورت تفریحی تمرین می کنند از تمرینات تناوبی به جهت بازده زمانی بهتر برای به دست آوردن سازگاری های فلبی عروقی بیشتر در قلب زمانی کمتر، بهره می جویند. هر دو دسته ورزشکاران و افرادی که به صورت تفریحی تمرین می کنند از تمرینات تناوبی به عنوان میانگین بازده زمانی برای به دست آوردن سازگاری های فلبی عروقی بیشتر در قلب زمانی کمتر بهره می جویند(اسکیدمور  و همکاران، ۲۰۱۲). سازگاری های محیطی و مرکزی با تمرینات فوق، در مدل های حیوانی و افراد سالم مشخص شده است. به نظر می رسد این تمرینات به دلیل شدت تمرینی بالا (۸۵ تا ۱۰۰ درصد اکسیژن مصرفی اوج^[۱۷]) جدا از  قابلیت بیشتر در تاثیرشان بر فاکتورهای محدود اکسیژن مصرفی اوج، و خود  اکسیژن مصرفی اوج،  تاثیرات بیشتری بر کاهش فاکتورهای خطرزا قلبی عروقی در مقایسه با تمرینات مدوام با شدت متوسط دارند(می یر و همکاران،۲۰۱۳).

اما علی رغم تاثیرات مطلوب تمرینات تناوبی با شدت زیاد، مطالعات کافی در خصوص مقایسه تاثیرات این نوع تمرینات با تمرینات سنتی مدوام به ویژه بر روی زنان مشاهده نشد. علاوه بر این اثرات انواع تمرینات بر فاکتورهای التهابی، هموستازی و نیمرخ لیپیدی و هم چنین درک چگونگی تغییرات این شاخص ها متعاقب انواع تمرینات حاد که می تواند در برنامه ریزی های طولانی مدت مورد استفاده قرار گیرد، لذا این تحقیق به منظور پاسخ به سوالات زیر انجام شد: آیا  تفاوتی بین پاسخ فیبرینوژن و پروتئین واکنشیC به دو شیوه تمرینی حاد تداومی و تناوبی در زنان غیرفعال وجود دارد؟  آیا بین پاسخ نیمرخ لیپیدی  به دو شیوه تمرینی حاد تداومی و تناوبی در زنان غیرفعال تفاوتی وجود دارد؟

[۱] Loots

[۲] Libby et al

[۳] Paffen et al

[۴] Hughes et al

[۵] Best et al

[۶] Cheuk et al

[۷] Pilgeram

[۸]  Palmieri et al

[۹] Sakakibara et al

[۱۰] Nicklas & Beavers

[۱۱]Normandin et al

[۱۲] Madsen et al

[۱۳] Shah et al

[۱۴] Loots

[۱۵] Haskell et al

[۱۶] Skidmore et al

[۱۷]VO2peak

……………………………

۲- اهمیت و ضرورت تحقیق:

……………………………

۳- پیشینه تحقیق:

……………………………

۴- اهداف تحقیق:

…………………………………….

۵- فرضيه ‏هاي تحقیق:

…………………………………….

۶- مدل تحقیق

…………………………

۷- سوالات تحقیق:

…………………………………….

۸- تعريف واژه‏ها و اصطلاحات فني و تخصصی (به صورت مفهومی و عملیاتی):

…………………………………….

۹- بیان جنبه نوآوری تحقیق:

………………………….

۱۰- روش شناسی تحقیق:

الف: شرح كامل روش تحقیق بر حسب هدف، نوع داده ها و نحوه اجراء (شامل مواد، تجهيزات و استانداردهاي مورد استفاده در قالب مراحل اجرايي تحقيق به تفكيك):

………………………….

ب- متغيرهاي مورد بررسي در قالب یک مدل مفهومی و شرح چگونگی بررسی و اندازه گیری متغیرها:

…………………………………….

ج – شرح کامل روش (ميداني، كتابخانه‏اي) و ابزار (مشاهده و آزمون، پرسشنامه، مصاحبه، فيش‏برداري و غيره) گردآوري داده‏ها :

…………………………………….

د – جامعه آماري، روش نمونه‏گيري و حجم نمونه (در صورت وجود و امکان):

…………………………………….

ر- روش نمونه گیری و حجم نمونه:

…………………………………….

ز- ابزار تحقیق:

…………………………………….

هـ – روش‌ها و ابزار تجزيه و تحليل داده‏ها:

…………………………………….

منابع :

…………………………………….

آسان داک: www.Asandoc.com

دانلود نمونه پروپوزال تکمیل شده، پروژه پر شده، طرح پیشنهادیه آماده