پیشوای دهم حضرت امام هادی النقی علیه السلام

(۱۶ صفحه ورد)

فشرده یی از تاریخ زندگانی امام:

« امام ابولحسن علی النقی الهادی» علیه السلام، پیشوای دهم شیعیان در نیمه ی ذیحجه سال ۲۱۲ هجری در اطراف مدینه در محلی به نام « صریا» به دنیا آمد، پدرش پیشوای نهم امام جواد(ع) و مادرش بانوی گرامی « سمانه» کنیزی با فضیلت و تقوی بود.
مشهورترین القاب امام دهم« نقی» و« هادی» است و به آن گرامی« ابوالحسن ثالث» نیز می گویند.( در اصطلاح راویان شیعه، ابوالحسن اول امام هفتم موسی بن جعفر  ابوالحسن ثانی امام هشتم علی بن موسی الرضاعلیهم السلام است).
امام هادی(ع) در سال ۲۲۰ هجری پس از شهادت پدر گرامیش بر مسند امامت نشست و در این هنگام هشت ساله بود. مدت امامت آن بزرگوار ۳۳ سال و عمر شریفش ۴۱ سال و چند ماه بود و در سال ۲۵۴ به شهادت رسید.
آنان که امام را دیده اند نقل کرده اند: آن گرامی قامتی متوسط و سیمایی سپید آمیخته به سرخی و چشمهایی درشت و ابروهایی گشاده و چهره یی شاداب و دلگشا داشت.
مدت زندگانی امام با حکومت هفت خلیفه ی عباسی همراه بوده است؛ پیش از امامت با:« مامون» و« معتصم» برادر مامون و در سالهای امامت باادامه ی حکومت معتصم و نیز با:« واثق» پسر معتصم و« متوکل» برادر واثق و« منتصر» پسر متوکل و« مستعین» پسر عموی منتصر و« معتز» پسر دیگر متوکل، معاصر بود و در زمان معتز به شهادت رسید.
در حکومت متوکل اما را به دستور آن طاغوت از مدینه به سامراء که در آن هنگام مرکز حکومت عباسیان بود بردند و امام تا پایان عمر در سامراء اقامت داشت.
فرزندان آن گرامی: پیشوای یازدهم امام حسن عسگری(ع) و « حسین» و« محمد» و« جعفر» و یک دختر به نام« علیه» است.

………………………

………………………