دانلود پروپوزال آماده: تعزيه و نقش آن در تبليغ وارتباطات دينی مردم ايران

قسمت هایی از پروپوزال:

۱- بیان مسأله:

……………………………

۲- اهمیت و ضرورت تحقیق:

……………………………

۳- پیشینه تحقیق:

تعزيه داراي موضوعات مختلفي چون مذهب، تاريخ، ادبيات، مردم شناسي، روانشناسي، جامعه شناسي، موسيقي و هنرهاي زيبا و درام و تئاتر را در بر مي گيرد. مطالعه و تحليل اين آيين تا به امروز، درباره سير تاريخي، مفهوم مذهبي، بررسي ادبي، اجزاء موسيقايي و مفاهيم نمايشي و تئاتري، سبك شناسي و زيبا شناسي، بازيگري و طراحي صحنه انجام شده است كه به صورت كتاب و مقالات به نگارش درآمده است. لازم است  آثاري را كه بطور شاخص در ارتباط با تعزيه هستند، يادآوري كنيم.

دوره صفويه كه نقطه عطفي در تاريخ ايران و عصري جديد در تاريخ اسلام  بود مورد مطالعه حسين نصر در كتاب   « مذهب در ايران عهد صفوي» و حميد الگار در كتاب، « ملاحظاتي بر مذهب ايران در عصر صفوي» قرار گرفت همچنين، پژوهش هايي درباره اصفهان، « ايرانشناسي» ، جلد هفتم( زمستان- بهار، ۱۹۷۴) ، و ميشل مزاوي در كتاب « پيدايش دولت صفوي »: « تشيع، صوفيگري و غلات» ( ويزبادن، ۱۹۷۲) فضاي اين دوره را مورد بحث قرار داده اند.

اولين سال حكومت سلسله شيعي صفوي همزمان است با به تأليف مهم ترين كتاب در باب مصائب و مرگ امام حسين (ع) ، « روضه الشهدا» يا بهشت شهيدان ،كه در سال ۱۵۰۱ توسط حسين واعظ كاشفي نوشته شده است. اين اثر شرحي است زنده از شهادت امام حسين در واقعه كربلا و نيز مصائب ديگر شهداي كربلا  كه از اين متن سبك تازه اي از سنت، بنام « روضه خواني» پديد آمد.بعد از آن  اين سبك به منزله رشته اي شد كه به توسط آن اشعار غنايي و متون نمايش هاي تعزيه بهم بافته شدند. همچنين در اين زمان بايد به مرثيه هاي ادبي محتشم كاشاني، «دوازده بند» اشاره كرد.

در نيمه دوم دوران صفوي ، از نظر اوصاف مراسم ياد كرد شهادت امام حسين ( ع)، توسط خارجيان  و غربي ها بسيار غني نوشته شده است. ژان باتيسته تاورنيه اين آيين ها را از نزديك مشاهده كرد. سرژان شاردن در اثر خود، « سياحت نامه شواليه شاردن در ايران و هند شرقي از راه درياي سياهو كولخيس» ( لندن ، ۱۶۸۶ ؛ ۱۰ جلد، پاريس ۱۸۱۱ ) شرح بسيار مفصلي از محرم در سال ۱۶۷۴ ارائه مي كند.

آخرين گزارش مهم از برگزاري مراسم محرم در عهد صفويه نوشته يك هلندي است بنام كورني يل لابرون در سال ۱۷۰۴ ، كه گواه عظمت اين مراسم مي‌باشد.

بايد به توضيح مهم ديگري از مراسم مذهبي محرم، پس از عهد صفوي اشاره كرد كه توسط سالامون وان گخ نوشته شده نام اين كتاب تاريخ و جغرافي امروز مي‌باشد كه در سال ۱۷۳۹ نگارش شده است .

پرويز ممنون كه كتاب تعزيه نمايش شيعي- ايراني را در سال ۱۹۶۷ در وين اتريش مورد نگارش قرار داده است به سالامون و وان گخ اشاره كرده است.

ساموئل هملين، كه در سالهاي ۷۲- ۱۷۷۰ از جنوب ايران ديدار كرد، ديگر نويسنده مهم مراسم محرم بود. وي در كتاب خود به نام «سفر از ميان روسيه … و ايران در سال ۱۷۷۲و ۱۷۷۱،۱۷۷۰ » به آئين تعزيه و تكيه محل بازي تعزيه پرداخته است.( سنپترزبورك- ۱۷۷۴)

ويليام فرانكلين در « مشاهدات سفر بنگال به ايران در خلال سالهاي ۱۷۸۷-۱۷۸۶» ( لندن، ۱۷۹۰) ، چگونگي تبديل فريضه آييني به نمايش آييني در مراسم محرم را گزارش كرده است. چاپ اول كتاب فرانكلين در ۱۷۸۸ در كلكته انتشار يافت.پس از آن  در ۱۷۹۰ در لندن و در پي آن به سال ۱۷۹۸ در پاريس تحت عنوان « سفر از بنگال تا شيراز» چاپ شد.بيست و پنج سال پس از كتاب فرانكلين ،جيمز موريه بازآفريني سراسر نمايشي  شهادت امام حسين(ع) را در دوره قاجار در تهران ديد، كه در « سفر از ايران ، ارمنستان و آسياي صغير تا قسطنطنيه در سالهاي ۱۸۰۸ و ۱۸۰۹ » (لندن، ۱۸۱۲ ) گزارش مي دهد.

الكساندر خوچكو، پژوهشگر و نويسنده كتابهايي درباره اشعار و آداب و سنن ايران زمين، در مدت اقامتش در ايران در اثري به نام «كاتالوگ هاي نسخه‌هاي فارسي» روند ادبي سريع مجالس تعزيه را ثبت مي‌كند.دو مجلس « پيامبر خدا» و « وفات پيغمبر» را همچنين خوچكو ويرايش فارسي نمود و در ۱۸۵۲ با نام« جنگ شهادت» منتشر ساخت.

ايليا نيكولايويچ برزين پژوهشگر و محقق ديگري مانند خوچكو ، در مطالعات خاور نزديك داراي اطلاعات مبثوتي است. او چند كتاب درباره زبان عربي،« دستور زبان فارسي» ( به روسي- م) . متون تاريخي ايران نيز نگارش كرده بود. گزارش ثبت شده او از تعزيه در سال ۱۸۵۲ مطلب مفصلي را از آنچه كه پيش از شروع اجراي تعزيه در « تكيه» اتفاق مي افتد به خواننده نشان مي‌دهد.در نيمه سده نوزدهم بايد به اشارات ارزشمند ليدي شیل در مورد نمايش تعزيه دقت نمود. خاطرات ليدي شل در سال ۱۳۶۲ توسط نشر نو به فارسي ترجمه گرديد.

سركنت دو گوبينو هنرشناس مشهور اروپا كه مدت زماني را در ايران زندگي نمود از تعزيه به عنوان يكي از مهمترين وقايع در ايران ياد مي كند. كتاب او « اديان و عقايد فلسفي در آسياي مركزي» ( پاريس ، ۱۸۶۵) تاثير فراواني بر پژوهشگران و محققان تعزيه داشته است.

كلنل سرلوئيس پلي از ۱۸۶۲ به مدت يازده سال را در جنوب ايران زندگي كرد. پلي علاقمند به نمايش هاي محرم بود و اثري دو جلدي در اين باره بنام « شبيه خواني حسن و حسين(ع) » نوشت ( لندن، ۱۷۸۹).

نخستين آمريكايي كه اولين مطلب را درباره آيين ايراني نوشت ساموئل گرين ويلر بنجمين، سفير دولت آمريكا در ايران ، بود.توضيحات جامع او از نمايش تعزيه  در كتابش « ايران و ايرانيان» (لندن، ۱۸۸۶ ) براي مطالعه و بررسي اين نمايش از اهميت فراوان برخوردار است.

در ادامه تحقيقات پژوهشگران و  محققاني چون خوچكو ، برزين و پلي در زمينه تعزيه، ويلهلم لتين پانزده مجلس اين نمايش آييني را جمع آوري و تحت عنوان، « نمايش در ايران» منتشر كرد. كه اهميت اين كتاب بسيار روشن است.

در دوران پس از جنگ جهاني دوم، به مطالعه و بررسي نمايش تعزيه توجه فراوان شده است. در سال ۱۹۵۰ هنري ماسه، خاورشناسي مشهور فرانسوي ترجمه اي ناتمام از كتاب « شهادت قاسم» از خوچكو را  بصورت گلچين ارائه نمود. در ميان سال هاي ۱۹۵۵-۱۹۵۰ ، انريكو چرولي، سفير ايتاليا در ايران تعداد غير قابل باور ۱۰۵۵ مجلس تعزيه را از مناطق مختلف ايران جمع آوري و به كتابخانه واتيكان در رم اهدا نمود. اين مهم ترين مجموعه مجالس تعزيه تا اين تاريخ مي‌باشد.

تعزيه ، موضوع رساله دكتراي فلسفه و پايان نامه هاي استادان هنر نيز بوده است. در ۱۹۵۲ مهدي فروغ براي رساله دكتراي خود در دانشگاه كلمبيا «بررسي تطبيقي قرباني كردن حضرت ابراهيم در شبيه خواني هاي ايران و نمايش هاي مذهبي غربي» را ارائه داد كه بعدها از سوي وزارت فرهنگ و هنر در تهران چاپ شد. در ۱۹۵۹ ؛ عباس بني صدر رساله دكتراي خود را تحت عنوان « تعزيه» به دانشگاه ادبيات دانشگاه پاريس ارائه داد در ۱۹۶۶ هيلدگار مولر، در دانشگاه آلبرت لودويگز فرايبورك رساله دكتراي خود را تحت عنوان تحقيق درباره نمايش ايراني نوشت          ( تاريح انتشار ۱۹۶۶). در ۱۹۷۷ دو محقق ايراني رساله هاي دكتراي خود را در زمينه تعزيه ارائه نمودند. پرويز ممنون از دانشگاه وين با  عنوان «تعزيه نمايش شيعي- ايراني» و داود منشي زاده با نام «تعزيه نمايش ايراني» از دانشگاه اوپسالا اين محققان بودند. كتاب ممنون درباره سير تاريخي تعزيه و شيوه اجرا و بازي آن  و  پژوهش منشي زاده شامل توصيف مراسم محرم مي‌باشد . در سال ۱۹۶۷ پيتر چلكووسكي رساله دكتراي خود در دانشگاه تهران تحت عنوان « ادب عوام و تعزيه ايراني» نوشت. همچنين در ۱۹۷۵ ژان كالمار دكتراي فلسفه خود را از دانشگاه پاريس تحت عنوان «فرهنگ سوگواري امام حسين در ايران ماقبل صفوي» نوشت.

آثار محققان ادب ايران را بايد با كتاب در خور توجه بهرام بيضايي، « نمايش در ايران» ( تهران ، ۱۳۴۴/۶۶-۱۹۶۵ ) شروع نمود. بيضايي، نمايشنامه نويس، كارگردان فيلم و منقد هنر است.

دومين كتاب جامع در اين زمينه تعزيه از صادق همايوني است با عنوان «تعزيه و تعزيه خواني» ( از انتشارات سازمان جشن هنر، تهران ۱۳۵۴/ ۷۶-۱۹۷۵) . همايوني نويسنده اي است كه تاليفات در خور توجهي درباره تحولات وسير پيشرفت نمايش تعزيه در ايران را دارد.

پتر چلكووسكي گردآورنده «تعزيه هنر بومي پيشرو ايران ۱۳۶۷ نشر علمي و فرهنگي» مجموعه مقالاتي را از محققان و نويسندگان مختلف در مورد آيين تعزيه ارائه مي كند. جمشيد ملك پور در كتاب «سير تحول مضامين در شبيه خواني ۱۳۶۶ نشر جهاد دانشگاهي» به منابع ديني و ادبي و نمايشي شبيه خواني مي پردازد. دكتر ابوالقاسم جنتي عطايي در كتاب «بنياد نمايش در ايران ۱۳۳۳ نشر صفي عليشاه» به منبع و منشأ تمدن و هنر ايراني پرداخته و اشكال نمايش را در ايران بررسي مي‌كند.

لاله تقيان در اثر «تعزيه و تئاتر در ايرن ۱۳۷۴ نشر مركز» به تاريخ تعزيه خواني و اصطلاحات نمايش رو حوضي پرداخته و گوشه‌هايي از تاريخ تئاتر در ايران را نقد و بررسي مي‌كند. استاد نمايش‌هاي آييني جابر عناصري در اثر «نمايش و نيايش در ايران ۱۳۶۶ نشر جهاد دانشگاهي» به متدلوژي نمايش‌هاي سنتي در ايران پرداخته از سياوشان تا امروز را مورد  مطالعه  قرار مي‌دهد.

عنايت الله شهيدي در كتاب «تعزيه و تعزيه خواني از آغاز تا پايان دوره قاجار در تهران ۱۳۸۰ نشر دفتر پژوهش‌هاي فرهنگي» اثري ممتاز و به ياد ماندني را ارائه مي‌كند كه در زمينه تحقيق و پژوهش در مورد آيين تعزيه كم نظير مي‌نمايد. شهيدي در ابتدا به كاركرد و نقش تعزيه خواني و ويژگي‌هاي آن و سپس پيدايش و پيشينه و روند تكوين و تحول اين آيين را بررسي كرده و به شكل‌هاي تعزيه خواني و مكان‌هاي آن اشاره نموده و سپس موسيقي و ادبيات تعزيه را مورد مطالعه قرار مي‌دهد. در پايان اثر او به شرح حال تعزيه خوانان و تعزيه گردانان پرداخته و منابع و مأخذ اين آيين را مفصل ثبت و نگارش مي كند.

درزمینه تحقیق و پژوهش درباره آئین تعزیه ، تحقیقات گسترده و بسیاری در قالب پایان نامه های دانشگاهی ، انجام پذیرفته که در اینجا به اختصار به چند مورد اشاره می گردد :

۱- تجلی عاشورا در هنر ایران(بررسی نمادهای عاشورایی)/فرحناز علی پور/ ۱۳۸۹

۲- ریخت شناسی تعزیه / مرتضی شیربک / ۱۳۷۹

۳- زیبائی شناسی در تعزیه / شهربانو میرسلطانی / ۱۳۸۱

۴- سیر تکاملی تعزیه از آئین تا نمایش / محمدجواد طاهری / ۱۳۸۸

۵- نشانه شناسی در نمایش های ایرانی / پیمان گلزاری / ۱۳۸۴

۶- بررسی تطبیقی عنصرکارگردانی در نمایش تعزیه ایرانی و تئاتر مدرن / علیرضا میرشکاری / ۱۳۸۹

……………………………

۴- اهداف تحقیق:

…………………………………….

۵- فرضيه ‏هاي تحقیق:

…………………………………….

۶- مدل تحقیق

…………………………

۷- سوالات تحقیق:

…………………………………….

۸- تعريف واژه‏ها و اصطلاحات فني و تخصصی (به صورت مفهومی و عملیاتی):

…………………………………….

۹- بیان جنبه نوآوری تحقیق:

………………………….

۱۰- روش شناسی تحقیق:

الف: شرح كامل روش تحقیق بر حسب هدف، نوع داده ها و نحوه اجراء (شامل مواد، تجهيزات و استانداردهاي مورد استفاده در قالب مراحل اجرايي تحقيق به تفكيك):

………………………….

ب- متغيرهاي مورد بررسي در قالب یک مدل مفهومی و شرح چگونگی بررسی و اندازه گیری متغیرها:

…………………………………….

ج – شرح کامل روش (ميداني، كتابخانه‏اي) و ابزار (مشاهده و آزمون، پرسشنامه، مصاحبه، فيش‏برداري و غيره) گردآوري داده‏ها :

…………………………………….

د – جامعه آماري، روش نمونه‏گيري و حجم نمونه (در صورت وجود و امکان):

…………………………………….

ر- روش نمونه گیری و حجم نمونه:

…………………………………….

ز- ابزار تحقیق:

…………………………………….

هـ – روش‌ها و ابزار تجزيه و تحليل داده‏ها:

…………………………………….

منابع :

…………………………………….

آسان داک: www.Asandoc.com

دانلود نمونه پروپوزال تکمیل شده، پروژه پر شده، طرح پیشنهادیه آماده