مبانی نظری و پیشینه تحقیق برای فصل دوم پایان نامه بررسی محتوایی و بلاغی گرشاسب¬نامه اسدی طوسی

فصل اول کلیات

۱-۶- پیشینهی پژوهش. ۶

فصل دوم محتوای گرشاسبنامه. ۱

۲-۲- حمد خدا. ۹

۲-۲-۱- خدا یگانه و یکتاست. ۹

۲-۲-۲- خدا بی نیازیست که ما به او محتاجیم. ۹

۲-۲-۳- قادر مطلق خداست و هر قدرتی در مقابل او هیچ است.. ۹

۲-۲-۴- خدا رزّاق است. ۹

۲-۲-۵- منبع تمام نیک و بد خداست. ۹

۲-۲-۶- باید از خدا ترسید. ۱۰

۲-۲-۷-خدا را باید پرستید. ۱۰

۲-۲-۸- پناهگاه حقیقی انسان خداست. ۱۰

۲-۲-۹- تنها به خدا باید تکیه داد. ۱۰

۲-۲-۱۰-به خدا باید امیدوار بود. ۱۰

۲-۲-۱۱- باید از خدا، شاه و خرد پیروی کرد. ۱۰

۲-۲-۱۲- خدا بر همه گناهان پنهانی آگاه است. ۱۱

۲-۲-۱۳- دوری از گناه. ۱۱

۲-۲- ۱۴- سخن های خدا گزاف نیست. ۱۱

۲-۲-۱۵- دعوت به دین داری. ۱۱

۲-۲-۱۶- زهد نمایی به خاطر شکم بیارزش است.. ۱۱

۲-۳- توصیههای اخلاقی. ۱۲

۲-۳-۱- دعوت به خودشناسی. ۱۲

۲-۴- اخلاق و خصوصیات رفتاری پادشاه. ۱۲

۲-۴-۱- نیازمند بودن جهان به پادشاه. ۱۲

۲-۴-۲- شاه نباید چهار ویژگی خیرهرأیی، بددلی، زفتی و کاهلی را داشته باشد.. ۱۲

۲-۴-۳- خرد و دانش و هوش بهترین هم نشینان پادشاهند.. ۱۲

۲-۴-۴- شاه باید برای هر مقامی بهترین را انتخاب کند.. ۱۲

۲-۴-۵- شاه باید دادگر باشد.. ۱۳

۲-۴-۶- وزیر شاه باید پیر و فرزانه باشد.. ۱۳

۲-۴-۷- حاجب شاه باید خوب کار و خردمند باشد.. ۱۳

۲-۴-۸- دبیر شاه باید نیکو خط و داننده باشد.. ۱۳

۲-۴-۹- سپاه شاه باید همیشه آماده باشد.. ۱۳

۲-۴-۱۰- شاه باید مردم خود را نکو دارد.. ۱۳

۲-۴-۱۱- هر کدام از زیردستان شاه باید فقط کار خودشان را انجام دهند.. ۱۳

۲-۴-۱۲- شاه باید از اتحاد سران سپاه جلوگیری کند.. ۱۳

۲-۴-۱۳- کسی که خطریست برای پادشاهی را باید از تاج و تخت دور کرد.. ۱۴

۲-۴-۱۴- شاه باید به اندازه هنر هر کسی به او توجه کند.. ۱۴

۲-۴-۱۵- پادشاه باید عیب دوستان خود را هم دوست داشته باشد.. ۱۴

۲-۴-۱۶- پادشاه گاهی نیاز است دشمنان داخلی خود را پنهانی نابود کند.. ۱۴

۲-۴-۱۷- پادشاه نباید گزافه گو و دروغ سخن باشد.. ۱۴

۲-۴-۱۸- پادشاه نباید در داوری از کسی طرفداری کند.. ۱۴

۲-۴-۱۹- پادشاه نباید موجب زیان کشاورزان شود.. ۱۴

۲-۴-۲۰- پادشاه نباید اهل مسخره بازی باشد.. ۱۵

۲-۴-۲۱- پادشاه نباید در هنگام خشم زود خند باشد.. ۱۵

۲-۴-۲۲-  نباید بدون دلیل و بیگناه مقام کسی را از او بگیرد.. ۱۵

۲-۴-۲۳- پادشاه باید اهل نیکی کردن باشد.. ۱۵

۲-۴-۲۴- شاه باید بداند که: بی گناهی که بیشتر از او بدگویی می شود صاحب فضل و هنر است.. ۱۵

۲-۴-۲۵- شاه نباید آیین بد نو بگذارد.. ۱۵

۲-۴-۲۶- شاه باید راهزنان را نابود کند.. ۱۵

۲-۴-۲۷- شاه باید فقط با دوست داران واقعی خود یک جا بنشیند.. ۱۵

۲-۴-۲۸- شاه نباید به زن دیگران چشم داشته باشد.. ۱۶

۲-۴-۲۹- شاه نباید در را بر دادخواهان ببندد.. ۱۶

۲-۴-۳۰- شاه چون نیکی کرد و جواب نداد باید سراغ بدی رود.. ۱۶

۲-۴-۳۱- شاه باید سرگذشت گذشتگان را بداند.. ۱۶

۲-۴-۳۲- شاه باید از بدگوی و سخن چین دوری کند.. ۱۶

۲-۴-۳۳- پادشاه باید بر جهان اطراف خود آگاه باشد.. ۱۶

۲-۴-۳۴- شاه به ستمکار نباید پست و مقام بسپارد.. ۱۶

۲-۴-۳۵- شاه نباید هر کسی را به مقام بالا برساند.. ۱۷

۲-۴-۳۶- شاه باید فیلسوفی برای. ۱۷

۲-۴- ۳۷- شاه نباید کارها را به افراد ناتوان بسپارد.. ۱۷

۲-۴-۳۸- شاه بدخواه خود را باید نابود کند.. ۱۷

۲-۴-۳۹- شاه نباید بدبین باشد.. ۱۷

۲-۴-۴۰- شاه باید در خوراکی خود دقت کند.. ۱۷

۲-۴-۴۱- شاه باید پزشکان برگزیده. ۱۷

۲-۴-۴۲- شاه نباید دنبال شهوت باشد.. ۱۸

۲-۴-۴۳- شاه باید هر کسی را پله پله بالا ببرد.. ۱۸

۲-۴-۴۴- شاه در هنگام بار دادن نباید شمشیرداری را در بارگاه جای دهد.. ۱۸

۲-۴-۴۵- شاه نباید در لشکرکشی راز خود را به کسی بگوید.(شاه نباید دشمن را خوار بدارد). ۱۸

۲-۴-۴۶- شاه برای مشورت هر کدام از موبدان را جدا جدا باید فرا خواند.. ۱۸

۲-۴-۴۷- شاه باید روی خود را گاه گاه به دیگران نشان دهد.. ۱۸

۲-۴-۴۸- شاه باید با فاصله از خود داد دادخواه را بررسی کند.. ۱۸

۲-۴-۴۹- شاه نباید به ناآزموده دل دهد.. ۱۸

۲-۴-۵۰- شاه نباید با زنان ستیزه کند.. ۱۹

۲-۴-۵۱- شاه باید هوشمندانه گنج جمعآوری کند و هوشمندانه آن را هزینه کند.. ۱۹

۲-۴-۵۲- شاه در نامه نباید درشت گویی کند.. ۱۹

۲-۴-۵۲- شاه نباید فرستادگان را زود فرا بخواند.. ۱۹

۲-۴-۵۳- شاه باید با همه به اندازه گفتگو کند.. ۱۹

۲-۴-۵۴- فرستادهی شاه باید دانش پذیر و نهان دان و پاسخگو باشد .. ۱۹

۲-۴-۵۵- شاه در هر سفری باید همراه خود گوهر، اسب نیک و سلاح داشته باشد.. ۱۹

۲-۴-۵۶- شاه باید از احوال دشمن خود هر لحظه آگاه باشد.. ۱۹

۲-۴-۵۷- شاه چون نمی تواند با دشمن بجنگد باید دشمن را با زر فریب دهد.. ۲۰

۲-۴- ۵۸- شاه چون قصد لشکرکشی کرد باید سریع قصد خود را عملی کند.. ۲۰

۲-۴-۵۹- شاه باید به سپاهی خود زر و سیم دهد.. ۲۰

۲-۴-۶۰- شاه در هنگام جنگ نباید اجازه ی چاره گری به دشمن دهد.. ۲۰

۲-۴-۶۱- لشکر شاه باید جای خوابشان پراکنده باشد.. ۲۰

۲-۴-۶۲-  دار باید دلیر و مهربان باشد و شب ها پاسبانان باید بچرخند.. ۲۰

۲-۴-۶۳- پادشاه برای گریختن باید شب را انتخاب کند.. ۲۰

۲-۴-۶۴- پادشاه چون پیروز شد باید از خدا بترسد.. ۲۱

۲-۴-۶۵- پادشاه نباید سریع دشمن خود را بکشد.. ۲۱

۲-۴-۶۶- شاه باید شب هنگام به کار فردای خود بیندیشد.. ۲۱

۲-۴-۶۷- شاه نباید شاهزاده ها را بکشد.. ۲۱

۲-۴-۶۸- شاه نباید از اندازه خود بیرون رود.(باید قدر خود را بداند). ۲۱

۲-۴-۶۹- شاه نباید بددل باشد.. ۲۱

۲-۴-۷۰- شاه نباید ظالم باشد.. ۲۱

۲-۴-۷۱- شاه باید بر هوای نفس خود مسلط باشد.. ۲۱

۲-۴-۷۲- شاه باید بر تن خود مسلط و دارای هوش و خرد و دانش باشد.. ۲۲

۲-۴-۷۳- شاه باید دارای گوهری بزرگ باشد.. ۲۲

۲-۴-۷۴- شاه باید از زنان، ستم و زفتکاری دوری کند.. ۲۲

۲-۴-۷۵- پادشاه بد کم عمر است.. ۲۲

۲-۴-۷۶- شاه در هر صورت شاه است و هیچ گاه خوار نمی شود.. ۲۲

۲-۴-۷۷- دل پادشاه زود بر میگردد.. ۲۲

۲-۴-۷۸- احوال پادشاه ثابت نیست.. ۲۲

۲-۴-۷۹- باید کمر بسته فرمان شاه را برد.. ۲۲

۲-۴-۸۰- کاری کن که نزدیکان شاه دلسوز او شوند.. ۲۳

۲-۴-۸۱- در نزد شاه چون گنهکاران باش.. ۲۳

۲-۴-۸۲- در نزد شاه در هر کاری دلیری نکن.. ۲۳

۲-۴-۸۳- در نزد شاه از بد آراستن بپرهیز.. ۲۳

۲-۴-۸۴- در حضور شاه در هر صورت باید از او ترسید.. ۲۳

۲-۴-۸۵- چون شاه خشمگین است نباید نزدش بروی.. ۲۳

۲-۴-۸۶- نباید زبان شاه را خواهان باشی.شاه خیرخواه و راستگو باش.. ۲۳

۲-۴-۸۷- در نزد شاه آگاهانه حرف بزن.. ۲۳

۲-۴-۸۸- همیشه سپاسگزار شاه باش.. ۲۴

۲-۴-۸۹- نباید به زیبارویان شاه نظر داشته باشی و مخالف فرمانش قدم برداری.. ۲۴

۲-۴-۹۰- نباید  چیزی از شاه بخواهی که او را خشمگین کند.. ۲۴

۲-۴-۹۱- باید شاه را بستای و دشمنش را نکوهش کنی.. ۲۴

۲-۴-۹۲- باید دوستان شاه را دوست و دشمنانش را دشمن بداری.. ۲۴

۲-۴-۹۳- آنچه در خور شهریار باشد باید به او بدهی.. ۲۴

۲-۴-۹۴- نباید از خندهی شاه دلیر شوی.. ۲۴

۲-۴-۹۵- نباید بر شاه ناز و دلبری کنی.. ۲۵

۲-۴-۹۷- نباید عوض هر کاری چیزی از شاه بخواهی.. ۲۵

۲-۴-۹۸- همیشه فاصله ای را نسبت به شاه رعایت کن.. ۲۵

۲-۴-۹۹- باید مقام خود را از آن پادشاه بدانی.(اگر سرور انجمنی قدردان ا و باش). ۲۵

۲-۴-۱۰۰- باید درآموزش شاه با او نرم خو باش و با حیا باش.. ۲۵

۲-۴-۱۰۱- باید شاه را بپرس.. ۲۵

۲-۴-۱۰۲- در نزد شاه نباید از نزدیکانش سخن بد بگویی.. ۲۵

۲-۴-۱۰۳- نباید در خود را با شه برابر نمایی.. ۲۶

۲-۴-۱۰۴- در فرمان شاه ننگی نیست.. ۲۶

۲-۴-۱۰۵- دلت را به شاه باید شاد گردانی.. ۲۶

۲-۴-۱۰۶- شاید که شاه را بد گفت.. ۲۶

۲-۴-۱۰۷- به خاطر شاه دادگر باید از خدا شاکر باشی.. ۲۶

۲-۵-  چگونگی لشکرکشی. ۲۶

۲-۵-۱- پیشرو لشکر دلیر باشد.. ۲۶

۲-۵-۲- بنه باید در عقب لشکر باشد . وعدۀ زیادی از آن محافظت نمایند.. ۲۶

۲-۵-۳- قبل از نبرد زیاد نباید اسبان را تازاند.. ۲۷

۲-۵-۴- بی رهنمون نباید سپاه راند.. ۲۷

۲-۵-۵-باید دیده بان بر تیغ کوه و طلایه را در هامون گماشت.. ۲۷

۲-۵-۶- در جنگ باید اطلاعات دشمن را جمع آوری کرد.. ۲۷

۲-۵-۷- دوری از می، نخجیر، زود و زیاد خوابیدن دیر برخاستن در لشکرکشی.. ۲۷

۲-۵-۸- باید مواظب شبیخون دشمن بود.. ۲۷

۲-۵-۹- اطراف لشکرگاه باید گودال حفر کرد.. ۲۷

۲-۵-۱۰- باید مواظب گودال و چاه کندن دشمن نیز بود و به سادگی نباید شبیخون زد.. ۲۷

۲-۵-۱۱- باید به نوبت پاسبان دلیر و مهربان بر لشکر گماشت.. ۲۸

۲-۵-۱۲- سپاه باید همیشه مسلح باشند.. ۲۸

۲-۵-۱۳- در جنگ باید منی را از سر خود دور کرد.. ۲۸

۲-۵-۱۴- نباید در دشت گل و خار و کند آب و چاه رزم کرد.. ۲۸

۲-۵-۱۵- نباید در جهت مخالف باد جنگید.. ۲۸

۲-۵-۱۶- نباید مخالف تابش آفتاب جنگید.. ۲۸

۲-۵-۱۷- لشکرگاه باید در کنار آب و علف باشد.. ۲۸

۲-۵-۱۸- پیادگان باید پیشرو لشکر باشند.. ۲۸

۲-۵-۱۹- کمانداران باید پشت سر سپرداران باشند.. ۲۹

۲-۵-۲۰- لشکری باید همزمان آمادهی نبرد با چند اسلحه باشد.. ۲۹

۲-۵-۲۱- از هر ده سپاهی باید یک نفرش آتش افکن باشد.. ۲۹

۲-۵-۲۲- بعد از پیاده ها، اسب سواران و بعد از اسب سواران صف پیلان باید اراسته شود.. ۲۹

۲-۵-۲۳-یک صف باید راست و یک صف باید خمیده باشد.. ۲۹

۲-۵-۲۴- باید پیاده ثابت و سواران متحرک باشند.. ۲۹

۲-۵-۲۵- باید گروهی آمادهی نبرد و گروهی در حال آرامش و استراحت باشند.. ۲۹

۲-۵-۲۶- باید مواظب کمین گاهها نیز بود.. ۲۹

۲-۵-۲۷- راه پیل ها باید باز باشد.. ۳۰

۲-۵-۲۸- قسمتی از لشکر را هر کدام از سران سزاوار باید سپرد.. ۳۰

۲-۵-۲۹- بیشتر پهلوانان تنومند را باید برای حملهی آخرین نگه داشت.. ۳۰

۲-۵-۳۰- اول باید خود را از زخم دشمن حفظ کرد سپس به او ضربه زد.. ۳۰

۲-۵-۳۱- باید قلعه های بلند ساخت.. ۳۰

۲-۵-۳۲- قلب لشکر را چنان باید آراست که از دو جناح به راحتی کمک رسیده شود.. ۳۰

۲-۵-۳۳-پیاده سپاه باید در کوه و دره نبرد کند.. ۳۰

۲-۵-۳۴- در جنگ در کوه باید گروهی سر تیغ و پایان کوه را گرفت.. ۳۰

۲-۵-۳۵- در نبرد در دشت سپاه باید به هم حلقه بندند.. ۳۱

۲-۵-۳۶- اگر لشکر دشمن پیاده باشد باید در دشت با آنان نبرد کرد.. ۳۱

۲-۵-۳۷- در جنگ باید آب در مسیر پیل افکند.. ۳۱

۲-۵-۳۸- شیوه نبرد با پیل باید چنین باشد:. ۳۱

۲-۵-۳۹- در هنگام کم بودن لشکر باید جایی تنگ بر گرد خویش گزید.. ۳۱

۲-۵-۴۰- نباید از دو طرف نبرد را آغاز کرد.. ۳۱

۲-۵-۴۱- باید سپاه را دلداری داد.. ۳۱

۲-۵-۴۲- هر کدام از دلیران که موفقیتی در جنگ کسب می کنند باید تشویق کرد.. ۳۱

۲-۵-۴۳- جنگجوی ناتوان را باید از لشکر بیرون راند.. ۳۲

۲-۵-۴۴- جنگجوی دلیر دشمن را باید با گروهی از افراد نابود کرد.. ۳۲

۲-۵-۴۵- در هنگام آشتی هم باید مواظب حرکات دشمن بود.. ۳۲

۲-۵-۴۶- باید هم مواظب کمینگاههای دشمن در حال جنگ و هم مواظب برگشتنش در حال گریختن بود.. ۳۲

۲-۵-۴۷- تا شکست کامل دشمن نباید اقدام به تاراج اموالشان نمود.. ۳۲

۲-۵-۴۸- بهترین زمان برای حمله به دشمن زمانی است که:. ۳۲

۲-۵-۴۹- چون دشمن زنهار خواهد باید به او زنهار داد.. ۳۲

۲-۵-۵۰- نباید خون فراریها را ریخت.. ۳۳

۲-۵-۵۱- در حالت ناتوانی در جنگ باید آشتی کرد.. ۳۳

۲-۵-۵۲-در جنگ گاهی گریختن خود پیروزی است.. ۳۳

۲-۵-۵۳- باید علوفه و آب دشمن را نابود کرد.. ۳۳

۲-۶- در آداب سفر کردن. ۳۳

۲-۶-۱- پیش هر کسی آیین شهرش نکوست.. ۳۳

۲-۶-۲- تنهایی نباید سفر کرد.. ۳۳

۲-۶-۳- در سفر باید بردنی همراه خود داشت و نباید از کسی خوردنی گرفت.. ۳۳

۲-۶-۴- نباید اسب خود را به کسی داد تا بر آن نشیند.. ۳۴

۲-۶-۵- نباید در ره تنگ سوار شد و باید از دزدان پرهیز کرد.. ۳۴

۲-۶-۶- نباید در شب آتش روشن کرد.. ۳۴

۲-۶-۷- نباید به راهی رفت که شناختی از آن نیست و نباید نیازموده هر آبی را خورد.. ۳۴

۲-۶-۸- در دشت و آباد جای باید منزل کرد.. ۳۴

۲-۶-۹- چون از اسب فرود آیی باید هر طرف را نگریست.. ۳۴

۲-۶-۱۰- به جای پا در هر راه باید دقت کرد.. ۳۴

۲-۶-۱۱- چون گم شدی شب هنگام نباید حرکت کرد.. ۳۴

۲-۶-۱۲- در سفر نباید اسب را اذیت کرد.. ۳۵

۲-۶-۱۳- در سفر نباید اسب را به حال خود رها کرد.. ۳۵

۲-۶-۱۴- در سفر ضمن انتخاب جای خوب نباید گرز و کمند و اسب را از خود دور کرد.. ۳۵

۲-۶-۱۵- در سفر کمان همیشه باید به زه باشد. ۳۵

۲-۶-۱۶- در سفر باید از بدی و خون ریختن دوری کرد.. ۳۵

۲-۶-۱۷- شب هنگام نباید وارد شهر شد و نباید در کنار آب منزل کرد.. ۳۵

۲-۶-۱۸- در سفر نباید اسب و یار ناآزمودهی نامهربان همراه خود داشت.. ۳۵

۲-۶-۱۹- در شهر بد آب و هوا نباید ماند.. ۳۵

۲-۶-۲۰- در سفر باید مواظب سلامتی خود بود.. ۳۶

۲-۶-۲۱- در سفر از یار بد باید دوری کرد.. ۳۶

۲-۶-۲۲- در سفر راه بی خطر را باید انتخاب کرد.. ۳۶

۲-۷- در وصف روزگار و دنیا. ۳۶

۲-۷-۱- دنیا بهشتی پنج روزه است.. ۳۶

۲-۷-۲- دنیا بتی فریبنده است.. ۳۶

۲-۷-۳- نه کسی در این دنیا زنده خواهد ماند و نه کسی که رفت دیگر برمی گردد.. ۳۶

۲-۷-۴- دنیا رباینده ای چابک است.. ۳۶

۲-۷-۵- جهان چاهی پر از بیم و آز است.. ۳۷

۲-۷-۶- جهان پیرزنی شویکش است.. ۳۷

۲-۷-۷- جهان باد است.. ۳۷

۲-۷-۸- جهان خانه دیو است.. ۳۷

۲-۷-۹- جهان قبرستان است.. ۳۷

۲-۷-۱۰- جهان دهی است که هر کس وارد آن شد ناچار باید بیرون آید.. ۳۷

۲-۷-۱۱- جهان زندان زشت است.. ۳۷

۲-۷-۱۲- جهان اولش رنج و آخرش مرگ است.. ۳۸

۲-۷-۱۳- جهان اژدهایی هفت سراست.. ۳۸

۲-۷-۱۴- جهان در پی گرفتن جان ماست.. ۳۸

۲-۷-۱۵- جهان سرایی دو در است.. ۳۸

۲-۷-۱۶- جهان باغی دودر است.. ۳۸

۲-۷-۱۷- دنیا ظاهری نیک و باطنی ناپسند دارد.. ۳۸

۲-۷-۱۸- ضرر دنیا ده برابر سودش است.. ۳۸

۲-۷-۱۹- روزگار دشمنی آشکار است.. ۳۹

۲-۷-۲۰- روزگار نیرنگساز است.. ۳۹

۲-۷-۲۱- روزگار آبستن از نیک و بد است.. ۳۹

۲-۷-۲۲- روزگار با کسی نخواهد ماند.. ۳۹

۲-۷-۲۳- روزگار بر یک خو نخواهد ماند.. ۳۹

۲-۷-۲۴- روزگار بر یک خو نخواهد ماند.. ۳۹

۲-۷-۲۵- زمانه ناپایدار است.. ۳۹

۲-۷-۲۶- روزگار زود تغیر چهره می دهد.. ۴۰

۲-۷-۲۷- حالات روزگار متفاوت است.. ۴۰

۲-۷-۲۸- کار روزگار حساب و کتاب ندارد.. ۴۰

۲-۷-۲۹- روزگار هر چه بیشتر نعمت بخشد همان اندازه غم و اندوه می بخشد.. ۴۰

۲-۷-۳۰- روزگار ابتدا نعمت میبخشد سپس غم میدهد.. ۴۰

۲-۷-۳۱- فقط آدم نادان و آدم ثروتمند در دنیا خوشند.. ۴۱

۲-۷-۳۲- نباید غم روزگار را خورد.. ۴۱

۲-۷-۳۳- نباید رنج دنیا را برد.. ۴۱

۲-۷-۳۴- باید در زندگی شاد بود.. ۴۱

۲-۸- در وصف دانش و خرد. ۴۱

۲-۸-۱- بهترین خواسته دانش است.. ۴۱

۲-۸-۲- هیچ گنجی بالاتر از دانش نیست.. ۴۱

۲-۸-۳- دانش در این دنیا نگهبان ما از بدی و توشهی آخرت است.. ۴۲

۲-۸-۴- آدم نادان در آن دنیا خوار است.. ۴۲

۲-۸-۵- هیچ کس بدبخت تر از درویش بی دانش نیست.. ۴۲

۲-۸-۶- نادان گرفتار نادانی خود است.. ۴۲

۲-۸-۷- نادان سودی به کسی نمیرساند و شایسته نابود شدن است.. ۴۲

۲-۸-۸- انسان نادان مانند مردگان است.. ۴۲

۲-۸-۹- از بی دانشان نباید طلب دانش کرد.. ۴۲

۲-۸-۱۰- با بیدانشی هیچ راهی طی نخواهد شد.. ۴۳

۲-۸-۱۱- پایهی هر کس به اندازهی دانش اوست.. ۴۳

۲-۸-۱۲- باید اهل دانش بود.. ۴۳

۲-۸-۱۳- دانش مایهی زندگی روان و سبب آزادی و آزادگی است.. ۴۳

۲-۸-۱۴- بهترین دانش، شناخت پروردگار است.. ۴۳

۲-۸-۱۵- خوشا دانای با اندیشه!. ۴۳

۲-۸-۱۶- دانا درخت بهشتی است.. ۴۳

۲-۸-۱۷- شایسته است از آدم دانا سؤال پرسیده شود.. ۴۳

۲-۸-۱۸- شایسته نیست فرد دانا خاموش باشد.. ۴۴

۲-۸-۱۹- خرد بهین گوهرست.. ۴۴

۲-۸-۲۰- خرد برای غمگساری فرد خردمند کافیست.. ۴۴

۲-۸-۲۱- مرد باید به خردش بنازد نه به خورد و پوشش.. ۴۴

۲-۸-۲۲- از فرمان خرد نباید روی گردانید.. ۴۴

۲-۹- در وصف نیک و بد و نکونامی. ۴۴

۲-۹-۱-در نیک و بد همزمان باز است.. ۴۴

۲-۹-۲-دعوت به نیکی.. ۴۴

۲-۹-۳-کسی که نیکی کند یک روز مزد آن را خواهد گرفت.. ۴۵

۲-۹-۴-زندگانی که در آن نکوکاری نباشد بیهوده است.. ۴۵

۲-۹-۵-نیکی کردن زمانی ارزشمند است که بی چشم داشت و آزار و اذیت باشد.. ۴۵

۲-۹-۶-از جایی که نیکی یابی نباید منبع نیکی را قطع کنی.. ۴۵

۲-۹-۷-به ناسپاس نباید نیکی کرد.. ۴۵

۲-۹-۸-خوی نیک چون فرشته و خوی بد چون دیوست.. ۴۵

۲-۹-۹-نیکی کردن و دوری از بدی.. ۴۵

۲-۹-۱۰-به کسی نباید بدی کرد.. ۴۷

۲-۹-۱۱-از زشت خویی باید دوری کرد.. ۴۷

۲-۹-۱۲-شریک بودن در بدی کردن دیگران سزاوار مجازات است.. ۴۶

۲-۹-۱۳-بدی نکن تا بدی نبینی.. ۴۶

۲-۹-۱۴-با کژی کسی به مقصود نمی رسد.. ۴۶

۲-۹-۱۵-گناه کژی هر کسی بر گردن خودش است.. ۴۶

۲-۹-۱۶-جواب نیک و بد را خواهی دید.. ۴۶

۲-۹-۱۷-نیکی و بدی متناسب به موقعیت مشخص می شوند.. ۴۶

۲-۹-۱۸-با همه باید مهربان بود.. ۴۷

۲-۹-۱۹-نیکوکاری تاقیامت همراه نیکوکار است. ۴۷

۲-۹-۲۰-بهترین توشه کردارنیک و دانش نیک است.. ۴۷

۲-۹-۲۱-کردار خوب و گفتار راست سبب نیک نامی می شود.. ۴۷

۲-۹-۲۲-گنج حقیقی نام نیک است.. ۴۷

۲-۱۰- در وصف گفت و گفتار. ۴۷

۲-۱۰-۱-دوری از دروغ. ۴۷

۲-۱۰-۲-دروغ آزمودن ز بیچارگیست.. ۴۸

۲-۱۰-۳-دروغ در مقابل راست فروغی ندارد.. ۴۸

۲-۱۰-۴- راستگویی همه جا نیاز نیست.. ۴۸

۲-۱۰-۵-نباید هر حرفی را راست دانست.. ۴۸

۲-۱۰-۶- گاهی روی آوردن به گفتار خوش مایه دوستی دشمن هم میشود.. ۴۸

۲-۱۰-۷-در گفتار باید از چاپلوسی دوری کرد.. ۴۸

۲-۱۰-۸-گفتاری که سبب کیفر می شود را نباید بر زبان آورد.. ۴۸

۲-۱۰-۹-زخم زبان بدتر از زخم نیزه است.. ۴۸

۲-۱۱- در وصف مال و روزی و دوری از کاهلی. ۴۹

۲-۱۱-۱-از مال و دارایی باید به اندازه خورد و به اندازه پوشید.. ۴۹

۲-۱۱-۲-باید از روی خرد خورد و پوشید.. ۴۹

۲-۱۱-۳-نباید پول را ذخیره کرد بلکه باید خورد و پوشید. ۴۹

۲-۱۱-۴-ثروت هر کسی فقط برای خودش مفید است.. ۴۹

۲-۱۱-۵-گنج اندوزی باید برای دور کردن رنج از خود باشد.. ۴۹

۲-۱۱-۶-باید از عمر و دارایی خود استفاده کرد.. ۴۹

۲-۱۱-۷-هنگام مرگ از گنج و ثروت هیچ چیزی همراه انسان نخواهد بود.. ۴۹

۲-۱۱-۸-در محافظت از مال همه را باید دزد شمرد.. ۵۰

۲-۱۱-۹-روزی که از دست رفت دیگر بر نمیگردد.. ۵۰

۲-۱۱-۱۰-سه چیز سبب کمی روزی و دانش می شود.. ۵۰

۲-۱۱-۱۱-کاهلی سبب کمی روزی و دانش می شود.. ۵۰

۲-۱۱-۱۲-جوان کاهلی روان را تیره میکند.. ۵۰

۲-۱۱-۱۳-کسی با کاهلی به آسایش نمیرسد.. ۵۰

۲-۱۱-۱۴-برای رسیدن به بزرگی باید رنج کشید و اهل خطر بود.. ۵۱

۲-۱۱-۱۵-باید از قدرت و ثروت یافتن کسی که روزی انسان در سفره ی اوست خوشحال شد.. ۵۱

۲-۱۲- در وصف طمع و آز. ۵۱

۲-۱۲-۱-طمع جان را به باد می دهد.. ۵۱

۲-۱۲-۲-طمع سبب کوته زبانی می شود.. ۵۱

۲-۱۲-۳-آز در نهاد همه وجود دارد.. ۵۱

۲-۱۲-۴-آزمندترین افراد درویش ترین افرادند.. ۵۱

۲-۱۲-۵-آزمند حقیر و کوچک است.. ۵۲

۲-۱۲-۶-کسی که آزمندست بنده است.. ۵۲

۲-۱۲-۷-آز چاهی بی بن است.. ۵۲

۲-۱۲-۸-آز چون خانه ای صد در است.. ۵۲

۲-۱۲-۹-آز راهی وحشتناک است.. ۵۲

۲-۱۲-۱۰-آز سبب مرگ روحی فرد می شود.. ۵۲

۲-۱۲-۱۱-باید از آز دوری کرد.. ۵۲

۲-۱۲-۱۲-انسانهای طمع کار بی ارزشند.. ۵۳

۲-۱۳- در وصف تن و جان. ۵۳

۲-۱۳-۱-در مقابل تن پروری بوسیلهی دانش باید به روان توجه کرد.. ۵۳

۲-۱۳-۲-تن مانند جهان است که جان پادشاه آن است.. ۵۳

۲-۱۳-۳-جان به همه چیز آگاه است.. ۵۳

۲-۱۳-۴-حفظ تن و جان واجب است.. ۵۳

۲-۱۴- در وصف راز. ۵۴

۲-۱۴-۱-راز  فاش شدنی است.. ۵۴

۲-۱۴-۲-با زنان نباید راز گفت.. ۵۴

۲-۱۴-۳-با آدم زفت و بیچاره نباید راز را در میان نهاد.. ۵۴

۲-۱۴-۴-به هر ناشناسی نباید راز گفت.. ۵۴

۲-۱۵- در وصف دشمن و دوست. ۵۴

۲-۱۵-۱-در دشمنی دوستی را بپای.. ۵۴

۲-۱۵-۲-در دوستی دشمنی را بپای.. ۵۴

۲-۱۵-۳-نیاز را از دشمن هم باید برآورده کرد.. ۵۴

۲-۱۵-۴-با فقیر و بدبخت دوستی نباید کرد.. ۵۵

۲-۱۵-۵-گرفتن دوست مشکل و پیدا کردن دشمن آسان است.. ۵۵

۲-۱۵-۶-بعد از آشتی نباید دنبال جنگ بود.. ۵۵

۲-۱۵-۷-دشمن زخم خورده تا ابد دشمن است.. ۵۵

۲-۱۵-۸-دشمن پناه داده را نباید اذیت کرد.. ۵۵

۲-۱۵-۹-بعد از پیروزی نباید خون دشمن را ریخت.. ۵۵

۲-۱۵-۱۰-دشمن را باید به نیروی دیگران از بین برد.. ۵۵

۲-۱۵-۱۱-نباید نکوهیدگان را یار گرفت.. ۵۶

۲-۱۵-۱۲-در سختی و آسایش دوستان را باید آزمایش کرد.. ۵۶

۲-۱۵-۱۳-نباید دشمن را کشت و دوست گردانیدن او.. ۵۶

۲-۱۵-۱۴-دوست را باید احترام کرد و دشمن را گوشمالی داد.. ۵۶

۲-۱۵-۱۵-از بدخواه نباید انتظار نیکی داشت.. ۵۶

۲-۱۵-۱۶-به گفتار و هدیه دادن دشمن نباید اعتماد کرد.. ۵۶

۲-۱۵-۱۷-باید مواظب گفتار و فریب کاری دشمن بود.. ۵۶

۲-۱۵-۱۸-دشمن هرگز یک دل نمی شود.. ۵۷

۲-۱۵-۱۹-بدی دوست بهتر از نیکی دشمنست.. ۵۷

۲-۱۵-۲۰-هر که مقام دشمن خود را بالا ببرد سبب نابودی خودش می شود.. ۵۷

۲-۱۶-در وصف جنگ. ۵۷

۲-۱۶-۱-از جنگ نباید ترسید.. ۵۷

۲-۱۶-۲-در جنگ باید قوی دل بود.. ۵۷

۲-۱۶-۳-به هر خطری نباید دست زد.. ۵۷

۲-۱۶-۴-نباید جان را بیهوده از دست داد.. ۵۷

۲-۱۶-۵-با از خود قوی تر نباید جنگید.. ۵۸

۲-۱۶-۶-کسی قوی تر از تو هم وجود دارد.. ۵۸

۲-۱۶-۷-جایی که پول کارایی ندارد باید از زور استفاده کرد.. ۵۸

۲-۱۷- در وصف مرگ. ۵۸

۲-۱۷-۱-مرگ به ما نزدیک است.. ۵۸

۲-۱۷-۲-انسان مسافر جهان آخرت خواهد شد.. ۵۸

۲-۱۷-۳-تفاوتی میان چگونه مردن نیست.. ۵۸

۲-۱۷-۴-مرگ وقت و سن و سال نمی شناسد.. ۵۹

۲-۱۷-۵-چارهای در برابر مرگ وجود ندارد.. ۵۹

۲-۱۷-۶-از مرگ پیشینیان باید عبرت گرفت.. ۵۹

۲-۱۷-۷-مردی و اندیشه نمی توانند جلوی مرگ را بگیرند.. ۵۹

۲-۱۷-۸-دانش و پرهیز نمی توانند جلوی مرگ را بگیرند.. ۵۹

۲-۱۷-۹-ننازیدن به ظواهر دنیایی چرا که مرگ حتمی است.. ۵۹

۲-۱۷-۱۰-توانایی آن جهانی در گرو پاکی و دانایی این دنیاست.. ۵۹

۲-۱۷-۱۱-برای فردای قیامت باید توشه جمعآوری کرد.. ۶۰

۲-۱۸- در وصف زن و فرزند. ۶۰

۲-۱۸-۱-شوهر کردن هنر زنان است.. ۶۰

۲-۱۸-۲-از مکر زنان باید ترسید.. ۶

۲-۱۸-۳-تفاوت زن نیک با زن بد. ۶۰

۲-۱۸-۴-ظاهر و باطن زنان متفاوت است.. ۶۰

۲-۱۸-۵-هنر دیگر زنان بچه زاییدن است.. ۶۰

۲-۱۸-۶-خانهنشینی کار زن است.. ۶۱

۲-۱۸-۷-سختترین درد، درد هجران همسر است.. ۶۱

۲-۱۸-۸-همسر درخور باید انتخاب کرد.. ۶۱

۲-۱۸-۹-زن ناپاک و فرزند نادان سبب اندوهاند.. ۶۱

۲-۱۸-۱۰-فرزند هر کس پیش خودش زیباترین است.. ۶۱

۲-۱۹- در وصف سوگند و پیمان. ۶۱

۲-۱۹-۱-اعتمادی به سوگند فرد بیایمان نیست.. ۶۱

۲-۱۹-۲-پیمان شکستن مانند بیدینی است.. ۶۱

۲-۱۹-۳-نباید پیمان و سوگند را نادیده گرفت.. ۶۲

۲-۲۰- در وصف غم خوردن. ۶۲

۲-۲۰-۱-هر کسی باید غم خود را بخورد.. ۶۲

۲-۲۰-۲-غم کسی را بخور که غمت را بخورد.. ۶۲

۲-۲۰-۳-نباید غم اتفاق حتمی را خورد.. ۶۲

۲-۲۰-۴-غم از دست رفته را نباید خورد.. ۶۲

۲-۲۰-۵-بر غم دیگران نباید شاید شد.. ۶۲

۲-۲۱- در وصف خشم و بردباری و خرسندی. ۶۳

۲-۲۱-۱-بردباری و خرسندی هر جایی کارآمد نیستند.. ۶۳

۲-۲۱-۲-خرسندی سبب توانگریست.. ۶۳

۲-۲۱-۳-نیرومندترین افراد بردبارترین افرادند.. ۶۳

۲-۲۱-۴-خشم خود را باید فرو خورد.. ۶۳

۲-۲۱-۵-خشم و هوا دشمن انسانند.. ۶۳

۲-۲۲- در وصف عاقبت بینی. ۶۳

۲-۲۲-۱-باید عاقبت بین بود.. ۶۳

۲-۲۲-۲-کسی که عاقبت بین نیست شکست خواهد خورد.. ۶۴

۲-۲۲-۳-عاقبت بین پشیمان نخواهد شد.. ۶۴

۲-۲۳- در وصف بخت و اقبال. ۶۴

۲-۲۳-۱-بخت و اقبال هر که خوابید راه نجاتی نخواهد داشت. ۶۴

۲-۲۳-۲-به بخت نباید امیدوار بود.. ۶۴

۲-۲۳-۳-در مقابل بخت چاره ای وجود ندارد.. ۶۴

۲-۲۴- در وصف ذات و سرشت. ۶۴

۲-۲۴-۱-ذات و سرشت هر کس در کردار او آشکار می شود.. ۶۴

۲-۲۴-۲-از هر کس متناسب سرشتش باید انتظار داشت.. ۶۵

۲-۲۴-۳-باید به ذات و درون انسانها توجه داشت.. ۶۵

۲-۲۵- چگونگی انجام دادن کارها. ۶۵

۲-۲۵-۱-در کارها به رهنمون نیاز است.. ۶۵

۲-۲۵-۲- در کارها باید چارهگری کرد.. ۶۵

۲-۲۵-۳-در کارها نباید عجله کرد.. ۶۵

۲-۲۵-۴-کارهای نامناسب بیهوده اند.. ۶۵

۲-۲۵-۵-وقتی کاری بی اندوه و رنج به دست می آید نباید با سختی آن را به دست آورد.. ۶۵

۲-۲۶- چگونگی رفتار با زیردستان. ۶۶

۲-۲۶-۱-زیر دستان را باید از نظر مالی تامین کرد.. ۶۶

۲-۲۶-۲-به چاکران باید به اندازهی لیاقتشان مقام داد.. ۶۶

۲-۲۶-۳-کار را بر کهتران نباید خوار گرفت.. ۶۶

۲-۲۶-۴-فرومایه را باید از اطراف خود دور کرد.. ۶۶

۲-۲۷- خوی انسان تغییرپذیر است.. ۶۶

۲-۲۸- بهترین هنر سخاوتست.. ۶۶

۲-۲۹-  دادو رز باید بود. ۶۷

۲-۳۰- آنچه برای خود نمی پسندی برای دیگران هم نپسند.. ۶۷

۲-۳۱- نباید به شادمانی ها نازید.. ۶۷

۲-۳۲- باید اهل پند و اندرز بود.. ۶۷

۲-۳۳- باید اهل آزمون بود.. ۶۷

۲-۳۴- از پرخوری باید دوری کرد.. ۶۷

۲-۳۵- کردار مهم است نه گفتار. ۶۸

۲-۳۶- به کسی نباید آزار رساند.. ۶۸

۲-۳۷- کسی بزرگ است که نزد خدا بزرگ باشد.. ۶۸

۲-۳۸- سود یکی در گرو زیان دیگری است.. ۶۸

۲-۳۹- نباید با تنگ دست مشورت کرد.. ۶۸

۲-۴۰- نباید زیاد خوابید.. ۶۹

۲-۴۱- شنیدن کی بود مانند دیدن.. ۶۹

۲-۴۲- پیری و درد عیبهای مرد را آشکار مینمایند.. ۶۹

۲-۴۳- باید از زفتی دوری کرد.. ۶۹

۲-۴۳-۱باید از درشتخوی دوری کرد و به نرمی رفتار کرد.. ۶۹

۲-۴۴ — از نا استوران ایمنی مجوی. ۶۹

۲-۴۵- به گمانها نباید اعتماد کرد و عمل کرد. ۷۰

۲-۴۶- از نهان رشک و کینه ور باید ترسید.. ۷۰

۲-۴۶-۱-از کسی که از تو میترسد باید ترسید.. ۷۰

۲-۴۷-در وصف هنر. ۷۰

۲-۴۷-۱- بهترین هنر آنست که حتی دشمن هم پسندد.. ۷۰

۲-۴۷-۱-هنرمند همیشه به رنج است.. ۷۰

۲-۴۸- دردی که مرهم دارد باید همان مرهمش را گذاشت.. ۷۰

۲-۴۹- نباید از قوم و خویش برید.. ۷۰

۲-۵۰- آدم بیشرم از گفتن هیچ حرفی باکی ندارد.. ۷۱

۲-۵۱- (زیاد خوری می باعث کم خردی میشود.). ۷۱

۲-۵۲- نباید گناه کسی را به پای کسی دیگر نوشت.(نه بر گنهکار و نه بر بیگناه نه باید خشم برانی). ۷۱

۲-۵۳- (مهمان ناخوانده را هم باید نکو داشت.). ۷۱

۲-۵۴- از بد، بدتر هم وجود دارد.. ۷۱

۲-۵۵- در رفتار و برخورد باید تعادل را حفظ کرد.. ۷۱

۲-۵۶- همسایه ی بدان نباید شد.. ۷۲

۲-۵۷- نباید دزدی کرد.. ۷۲

۲-۵۸- در جوانی باید کام دل جست.. ۷۲

فصل سوم:حماسه در گرشاسب نامه

۳-۱- حماسه. ۷۳

۳-۲-مختصات حماسه در گرشاسبنامه:. ۷۳

۳-۲-۱- در حماسه همه جا سخن از دلاوری و جنگاوری است.. ۷۳

۳-۲-۲-همیشه زنی عاشق قهرمان حماسه میشود.. ۷۵

۳-۲-۳-حضور گیاهان عجیب و غریب در حماسه. ۷۶

۳-۲-۴-آیندهبینی و پیشگویی در حماسه نقش مهمی دارد.. ۷۷

۳-۲-۵-قهرمان حماسه به سفرهای پرخطری می رود و در نهایت تن درست و پیروز به وطن باز می گردد.. ۷۸

۳-۲-۶-قهرمان حماسه قهرمانی قومی و ملی یا نژادی است.. ۷۸

۳-۲-۷-در حماسه سخن از دیوان، غولان، جادوان و جادویی است.. ۷۹

۳-۲-۸-قهرمان حماسه همه آفاق را سیر و سیاحت میکند.. ۷۹

۳-۲-۹-قهرمان حماسه اعمالی انجام میدهد که اهمیت ملی یا معنوی دارد.. ۸۰

۳-۲-۱۰-قهرمان حماسه جانور مهیب یا هیولایی را میکشد.. ۸۰

۳-۲-۱۱-قهرمان حماسه در هر بخش از زندگی خود با یک ضد قهرمان مواجه است.. ۸۰

۳-۲-۱۲-در نبردهای تن به تن جنگهای حماسی از انواع سلاح استفاده میشود.. ۸۰

۳-۲-۱۳-یکی از صحنه های مهیج هر حماسه نبرد تن به تن قهرمان با دشمن اصلی و عوامل اوست.در نبرد گرشاسب با زنگی:. ۸۱

۳-۲-۱۴-در حماسه یکی از ابزارهای جنگی فریب است.. ۸۲

۳-۲-۱۵-در حماسه، با عینیت، اقتدار،سادگی و عظمت مواجه ایم.. ۸۲

۳-۲-۱۶-حماسه دارای سبک عالی، معنایی جدی و الفاظی سنگین و فاخر است.. ۸۳

۳-۲-۱۷-در حماسه اعمال قهرمان خارقالعاده و غیر طبیعی است.. ۸۳

۳-۲-۱۸-قهرمان حماسه موجودی مافوق طبیعی است و گاهی از خدازادگان است و به هر حال مایه های الهی و فوق انسانی دارد.. ۸۴

۳-۲-۱۹-در حماسه نیروهای متافیزیکی نقش مهمی دارند.. ۸۵

۳-۲-۲۰-در حماسه هر کدام از خدایان طرفدار یکی از قهرمانان هستند.. ۸۵

۳-۲-۲۱-در حماسه حیوانات نقشهای بزرگی دارند و نمیتوان آنها را جانوران معمولی به شمار آورد.. ۸۶

۳-۲-۲۲-در حماسه شعر بوسیلهی یکی از الهگان شعر به شاعر الهام میشود.. ۸۶

۳-۲-۲۳-مرگ قهرمان حماسه در حضور مردم نیست.. ۸۶

فصل چهارم: مکان­های جغرافیایی

۴-۱-مقدمه. ۸۸

۴-۲-نام مکان­ها……………………………………………….. ..۸۹

فصل پنجم: عجایب در گرشاسب نامه

۵-۱-مقدمه……………………………………… ۱۰۶

۵-۲-عجایب در داستانهای گرشاسب نامه……………………………………………….. ..۱۱۱

فصل ششم: عناصر سامی و زرتشتی

۶-۱-مقدمه……………………………………………….. …۱۱۸

۶-۲- عناصر سامی. ۱۱۸

۶-۳- عناصر زرتشتی. ۱۲۴

فصل هفتم :بلاغت

۷-۱- مقدمه…………………………………….. ۱۲۶

۷-۲- تشبیه…………………………………….. ۱۲۶

۷-۲-۱-تشبیه از نظر حسی و عقلی بودن طرفین. ۱۲۸

۷-۲-۲-تقسیم بندی تشبیه از نظر تعداد و ترکیب طرفین…………. ۱۳۰

۷-۲-۳-تقسیم بندی تشبیه ازنظر تعداد و ترکیب تشبیه………………………………………………. ………..۱۳۳

۷-۲-۴-تقسیم بندی تشبیه از نظر وجود شرط در تشبیه………………………………………………………………………………………………۱۳۵

۷-۲-۵-تشبیه ازنظر زاویه تشبیه……………………………………………….. …۱۳۶

۷-۲-۶-تقسیم بندی تشبیه ازنظر اشکاری درکلام……………………………………………….. …۱۳۷

۷-۲-۷-تقسیم بندی تشبیه ازنظر وجود یا حذف وجه شبیه و ادات……………………………………………….. …۱۳۸

۷-۲-۸-تقسیم بندی تشبیه ازنظر جایگاه و حرمت مشبه نسبت به مشبه به در داشتن وجه……………………………………………….. …۱۴۲

۷-۳-استعاره……………………………………………….. …۱۴۴

۷-۴-مجاز……………………………………………… ……………۱۴۶

۷-۵-کنایه……………………………………………….. …۱۵۰

۷-۶-بدیع……………………………………………….. …….۱۵۴

۷-۶-۱-بدیع لفظی……………………………………………….. …۱۵۴

۷-۶-۲-بدیع معنوی……………………………………………….. …۱۶۵

…..

…..