مشاهیر نیشابور

(۹۸ صفحه ورد)

ابوسعيد محمد بن سرخ نيشابوري

نام وي به عنوان استاد نظامي عروضي در تاريخ آمده است و از وي با عناوين فاضل و دانشمند ياد كرده اند كه شاگرد و مريد ابوالهيثم (احمد بن حسن جرجاني) بود. در سياق التاريخ آمده كه او شعر نيز مي گفته و در اواخر قرن پنجم در نيشابور وفات يافته است.

حسن بن علي بن قاسم بن عبدشادياخي

تنها دانشمندي كه به شادياخي ذكر شده است او مكني به ابوبكر بوده و در كتاب انساب سمعاني آمده است كه وي به حضور ابوالقاسم قشيري رسيده و از فضلا و علماي قرن پنجم بوده است.

(سياق التاريخ ـ ص ۲۵)

ابوالحسن علي بن حسن بن علي صندلي

يكي از مشاهير فقهاي حنفي در قرن پنجم و صاحب نفوذ و شهرت و اعتبار بيش از حد بود. وي حنفي معتزلي و واعظي خوش سخن بود. با طغرل به بغداد رفت و در بازگشت به نيشابور عزلت و انزوا گزيد و چون ملكشاه از وي در اين باب جويا شد بر او عتاب كرد و پاسخ داد: من مي خواستم كه تو بهترين پادشاه باشي كه به زيارت علما مي آيي و من بدترين علما نباشم كه به ديدار شاهان مي روند. (حديث از رسول اكرم (ص))

وي به اعتبار مذهب فقهي (صنفي) و هم به اعتبار مذهب كلامي (معتزلي) با شافعيه و اشاعره نيشابور از قبيل ابومحمد جويني و ابوالمعالي جويني مخالفتها و جنگها داشته است صندلي منسوب به شغل كفش فروشي است. از اين خاندان مردان بزرگي برخاسته اند وي در ۱۷ ربيع الاخر سال ۴۸۴ به روايتي سال ۴۸۰ فوت كرده در مدرسه خود در نيشابور مدفون شد.

(تعليقات اسرارالتوحيد بخش دوم دكتر محمدرضا شفيعي كدكني)

محمد بن فضل فراوي

محمد بن فضل بن احمد ملقب به ابوعبدالله را به عنوان امام متقين و اهل مناظره و محدث و واعظ نوشته اند كه در ميان مردم و اهل علم مورد محبت و وثوق بوده است و در سال ۵۰۳ در نيشابور فوت كرد.

(ياقوت در كتاب معجم البلدان)

عبدالله ابوسعد قشيري (۴۱۴ ـ ۴۷۷ هـ . ق.)

بزرگترين پسر ابوالقاسم قشيري و فاطمه دقاق بود كه در سال ۴۱۴ در نشابور متولد شد و مباني فقه و حديث و روايت را از پدر و مادر آموخت و محدثي چيره دست و مصنري معروف و استاد در زبان عربي شد. وي عمر بسيار كوتاهي نمود و در سال ……………………………………………………..

……………………………………………………………………