پرسشنامه رفتار رانندگی  منچستر (MDBQ)

روایی و پایایی دارد

نحوه نمره دهی وکلید سوالات دارد.

پرسشنامه رفتار رانندگي منچستر^۱ در سال ١٩٩٠ و در ساختمان روان شناسي دانشگاه منچستر، به وسيله ريسن و همكارانش تنظيم و تدوين شد. اين مقياس، در كشورهاي مختلفي مانند انگلستان، استراليا، چين و فنلاند اجرا و اعتباريابي شده است و بر اين ايده اساسي قرار دارد كه خطاها و تخلفات، داراي علل روان شناختي و شيوه هاي اصلاح متفاوتي هستند و بايد بين آنها تمايز قائل شد(به نقل از عریضی و حقایق، ۱۳۸۸).

اينك پرسشنامه رفتار رانندگي منچستر به ابزاري رايج در اندازه گيري رفتارهاي رانندگي تبديل شده است (ديوي و همكاران، ٢٠٠٧). اين پرسشنامه شامل ٥٠ سؤال است كه در يك طيف ليكرتي ٠ تا ٥ درجه بندي مي شود(هرگز= ٠، به ندرت = ١، گاهگاهي = ٢، بيشتر اوقات= ٣، به طور مكرر = ٤ و هميشه = ٥). سؤالات در دو جنبه با يكديگر فرق دارند؛ يكي در نوع رفتار و ديگري در ميزان خطري كه آن رفتار براي ديگر رانندگان دارد. رفتار هاي ناهنجار شامل ٤ دسته بودند: خطاهاي سهوي، اشتباهات، تخلفات عمدي و تخلفات غيرعمدي.

هر کدام از عامل های پرسشنامه رفتار رانندگی منچستر ، از ماده های زير تشکیل شده اند:

۱- لغزش ها: سوالات ۱-۳-۶-۸-۹-۱۰-۱۳-۱۴-۱۵-۱۷-۲۰-۱۳-۲۴-۲۵-۳۰-۳۲-۳۸-۴۱-۴۲-۴۵ و ۴۶ .

۲- تخلفات عمدی: سوالات ۴-۷-۱۶-۱۸-۱۹-۲۱-۲۶-۲۷-۲۹-۳۵-۳۶-۳۹-۴۰-۴۳-۴۴-۴۷ و ۴۸٫

۳- اشتباهات: سوالات ۵-۱۱-۱۲-۳۱-۳۳-۳۴-۳۷-۴۹ و ۵۰ .

۴-تخلفات غیر عمدی: سوالات۲ – ۲۲ و ۲۸٫ (عریضی و حقایق، ۱۳۸۸).

همچنين در مورد ميزان خطر اين رفتارها سه طبقه بندي وجود دارد: الف)رفتارهاي بدون احتمال خطر براي بقيه رانندگان جاده و فقط در حد ايجاد احساس عدم آرامش براي ديگران(احتمال خطر كم)، ب)رفتارهايي كه احتمال دارد براي ديگران ايجاد خطر كند(احتمال خطر متوسط) و ج ) رفتارهايي كه براي ديگر رانندگان حتمًا ايجاد خطر مي كنند(احتمال خطر زياد).

…

…