پیشینه تحقیق ومبانی نظری جامعه پذیری سازمانی

جامعه پذیری سازمانی

جامعه پذیری همگام شدن شخص است  با موازین زندگی اجتماعی خواه یک گروه کوچک، خواه یک جامعه بزرگ،واحد یکدست و ثابت نیست هر گروه دارای اجزایی است که پاره گروه یا خرده گروه نامیده شده اند این اجزا مخصوصا کوچکترین آنها که فرد انسانی باشد ثبات دائم ندارد بلکه همواره تغییر می

پذیرد،  از این رو گروه انسانی برای آنکه بتواند سازمان خود را حفط کند و به زندگی خود ادامه دهد ناگزیر آن است که پیوسته افراد جدید را با خود پیوسته همساز گرداند و برای زندگی گروهی آماده گرداند.

همنوایی گروهی نتیجه نهایی این همسازی است. جامعه پذیری کارکنان به معنای همسازی و همنوایی فرد با ارزش ها،هنجارها و نگرش های گروه اجتماعی است یا به مفهوم دیگر اجتماعی شدن فراگردی است که بواسطه آن هر فرد دانش و مهارت اجتماعی لازم برای مشارکت موثر و فعال در زندگی گروهی و اجتماعی را کسب می کند.مجموعه این ارزش ها،هنجار ها و نگرش ها، فرد را قادر می سازد که با گروه و افراد جامعه روابط و کنش متفابل داشته باشد(کریمی،۱۳۸۸).

كاركنان جديد، ارزشها و منشهاي بيرون سازمان را با خودشان به داخل سازمان مي آورند و  در مقابل، سازمانها  تلاش مي كنند آنها را با ارزشها و منشهاي دروني آشنا و سازگار نمايند. جامعه پذيري سازمانيفرآيندي است كه  طي آن ، كاركنان جديد خود را با ارزشها و رفتارهاي درون سازماني تطبيق مي دهند. در فرآيند  جامعه پذيري ، فرد دانش و اطلاعات و مهارت هاي لازم را  براي ايفاي نقش هاي سازماني بدست مي آورد(شاين^[۱]، ۱۹۹۰)؛ فرهنگ سازماني را مي آموزد(وان وانن^[۲]، ۲۰۰۰) و ارزشها، توانايي ها، رفتارها و دانش اجتماعي مناسب سازماني را ياد مي گيرد(تائورمينا، ۲۰۰۷).

تائورمینا (۲۰۰۹) معتقد است که:از طریق فرایند جامعه پذیری، افراد با ارزش ها،رفتارها،توانمندی های مورد انتظار و دانش اجتماعی مورد نیاز نقش سازمانی به عنوان عضوی از سازمان آشنا می شوند. تاکید جامعه پذیری سازمانیبر سازگاری فرد با افراد دیگر و فرهنگ سازمان است. جامعه پذیری سازمانی بیانگر شیوه ای است که کارکنان با فرهنگ سازمان تعامل کرده و مطابقت می یابند. ارزش ها و اهداف جامعه پذیری سازمانی شامل توجه قواعد اصولی است که از تمام سازمان حمایت می کند. تازه وارد ها می آیند تا قواعد،هنجارها و اطلاعات شبکه ای را در این فرایند یادگیری بگیرند.البته نباید فراموش کرد که جامعه پذیری سازمانی فقط بحث مهم برای سازماندهی تازه وارد ها نیست بلکه گماردن افراد سازماندهی شده است(تائورمینا، ۲۰۰۹) .

سازمان ها برای آموزش ارزش های سازمانی و هنحار های رفتاری به افراد تازه وارد رویکرد جامعه پذیری را به کار می گیرند، که از طریق آن، افراد جدید با شیوه های عمل آشنا شده آنچه در سازمان مورد انتظار است را فرا گیرند، رفتار های شغلی مناسب را بیاموزند و با هنجار ها و ارزش های گروه خود را وفق دهند(کویسگا و بل، ۲۰۰۴).در جدول ۴-۳ برخی از تعاریف جامعه پذیری سازمانی به طور منتخب ارائه شده است.

جدول ۲-۱: تعاریف جامعه پذیری سازمانی

در تمام تعاریف جامعه پذیری هدف مشترکی که اعلام شده است یگانگی فرد و فرهنگ سازمانی  می باشد.

۲-۱-۲اهمیت  و ضرورت جامعه پذیری سازمانی

به چند دليل ، جامعه پذيري سازماني ، هم براي افراد و هم براي سازمان از اهميت ويژه اي  برخوردار است.  دليل اول اينكه ، اگر مورد كم توجهي يا بي توجهي قرار گيرد،  احتمال   بروز و تكرار رفتارهاي بيرون  از چارچوب و هنجارهاي سازماني  توسط تازه واردها بيشتر مي شود.  استمرار اين وضعيت موجب شكل گيري  نگرشها و رفتارهاي منفي ، تعارضات و كشمكش ها، جابجايي و ترك كار مي گردد.  همچنين بالا بودن هزينه فرآيند استخدام و گزينش براي سازمانها و نقش جامعه پذيري در موفقيت اين فرآيند؛ دليلي ديگري بر اهميت جامعه پذيري سازماني است(فتحی، ۱۳۹۱).

براي سازمانها ، همراهي (عجين شدن) تازه واردها با اعضاي گروه و معيارهاي عملكرد سازماني، بسيار مهم است.  جامعه پذيري سازماني در  سرعت وكيفيت بخشي به  اين ويژگي ، نقش تعيين كننده اي دارد و اين دومين دليل براي اهميت جامعه پذيري سازماني است.  نياز تازه واردها به دانستن نحوه عمل در سازمان ، ارزشها، هنجارها، شبكه هاي منابع  و سياست هاي سازمان سومين دليل بر اهميت جامعه پذيري سازماني است(چان و اشميت^[۴]، ۲۰۰۰).

دليل چهارم، تاثير سريع عوامل سازماني بر ا فراد و همچنين تاثير مانده گار و درازمدت بر آنها است. تازه واردها در چند ماه اول،  خود را با شرايط سازمان تطبيق مي دهند و  تاثيرات پذيرفته شده در اين ماهها ، بر رفتار و عملكردكاركنان مانده گار و عميق خواهد بود(کوپرتوماس واندرسون^[۵] ، ۲۰۰۶). دليل پنجم براي اهميت جامعه پذيري سازماني،  به افزايش تناوب تغييرات در سازمانها مربوط مي شود؛  تغييرات متناوبي كه از سطح فرد تا سطح سازمان را در بر مي گيرد(استيرز و همكاران^[۶]، ۲۰۰۴). بي ثباتي حاصل از اين تغييرات موجب مي شود افراد كار راهه شغلي طرح ريزي شده توسط سازمان را رها كنند و بجاي آن به اهداف و كارراهه شخصي^[۷] خود پايبند شوند. به سخن ديگر پس از هر تغيير، دوباره به جامعه پذيري سازماني نياز مي شود(گی و همکاران، ۲۰۱۰).

[۱] – Schine

[۲] – Van Vianen

[۳]– Cohen& Veled-Hecht

[۴] – Chan& Schmitt

[۵] – Cooper Thomas& Anderson

[۶] – Steers

[۷]– Personal career

……………………..

…………………

…………………..