انسان در برزخ  

(۱۰ صفحه ورد)

برزخ فاصله میان مرگ تا قیامت کبراست. از این رو به این فاصله زمانی برزخ گفته اند که حایل میان دو نشاه و دو نوع مختلف از زندگی است. زندگی دنیایی که ویژگی های آن را همه ما می شناسیم و زندگی آخرتی که در تبیین قرآنی زندگی است که جسم و ماده در آن معنا و مفهوم دیگری می یابد….

 برزخ فاصله میان مرگ تا قیامت كبراست. از این رو به این فاصله زمانی برزخ گفته اند كه حایل میان دو نشاه و دو نوع مختلف از زندگی است. زندگی دنیایی كه ویژگی های آن را همه ما می شناسیم و زندگی آخرتی كه در تبیین قرآنی زندگی است كه جسم و ماده در آن معنا و مفهوم دیگری می یابد؛ زیرا قرآن بیان می دارد كه در قیامت زمین و آسمان به زمین و آسمانی دیگر تبدیل می شود: یوم تبدلت الارض غیر ها و السموات . قرآن بیان می كند كه در آن نشاه و زندگی هوا چنان معتدل است كه از خورشید سوزان و یا سرمای سوزناك خبری نیست. میوه ها و خوراك های آن جا هر چند در برخی موارد شباهت هایی با این دنیا دارد ولی هم مانند دنیا می باشد و هم شباهتی ندارد. نوعی بقا و پایداری است كه در دنیا مفهومی ندارد. در سوره های واقعه و انسان و قیامت و تكویر و بسیاری از سوره ها و آیات به مساله ویژگی ها آخرت پرداخته شده است.

 اما برزخ چگونه نشاه و دنیایی است؟

به نظر می رسد كه به خاطر حایل بودن می بایست از ویژگی های دو نشاه دیگر برخوردار باشد. به این معنا كه برخی از خصوصیات دنیایی مانند رشد و تكامل و بهره مندی از آن در این زندگی می بایست وجود داشته باشد ، چنان كه می بایست از نوعی ویژگی قیامتی نیز برخوردار باشد. این عالم برزخ از آن جایی كه خود عالم دیگری است می بایست از خصوصیات خاص خود نیز برخوردار باشد. انسان های كه در برزخ هستند نه اهل دنیا هستند و نه اهل آخرت . این عالمی است كه قرآن به صراحت به وجود آن اذعان داشته است.

در تبیین قرآنی كسانی به این نشاه و عالم برزخ می روند كه به مرگ طبیعی و یا اختیاری از این نشاه و زندگی دنیایی بیرون رفته باشند.( مومنون آیه ۲۳) این نشاه و عالم تا زمانی باقی و برقرار است كه رستاخیز بر پا نشده باشد. با بر پایی رستاخیز و قیامت نشاه دنیا و نیز برزخ پایان می یابد.

این كه گفته شد كه كسانی به عالم برزخ می روند كه به مرگ طبیعی و یا اختیاری دچار شده باشند ، به این معناست كه انسان می تواند به شكل به این عالم وارد شود ؛ زیرا عالمی است كه در حال حاضر موجود است و انسان به آن رفت و آمد دارد ؛ در بیان قرآنی آمده است كه انسان هر گاه به خواب می رود جانش را خداوند می ستاند؛ در این زمانی كه جانش ستانده می شود به عالم برزخ می رود؛ زیرا در این حالت انسان به نوعی مرگ می رسد كه از آن به مرگ ناپایدار می توان تعبیر كرد. توفی و یا مرگ كامل آن است كه روح از تن بیرون رفته دیگر باز نگردد. این نوعی رفت و آمد انسان به عالم برزخ است. ولی نوعی دیگری نیز وجود دارد كه آن مرگ اختیاری است. فرد عارف كامل می تواند با اراده خویش روح را از تن بیرون برد و به عالم برزخ وارد شود و سپس با اراده خود كه در طول اراده الهی و به سخن دیگر اذنی خداوند است به تن بازگرداند. این مرگ اختیاری از آن همه نیست و تنها كسانی به آن دست می یابند كه تقوای الهی پیشه كرده و مقامات انسانی را به تمام و كامل طی كرده باشند……………..

…………………..