دانلود پروپوزال آماده: تحلیل رابطه بین سرمایه اجتماعی و مشارکت سیاسی (مطالعه موردی: دانشجویان دانشگاه¬های اصفهان، صنعتی اصفهان، هنر اصفهان و علوم پزشکی اصفهان در سال تحصیلی (۱۳۹۳-۱۳۹۲))

قسمت هایی از پروپوزال:

۱- بیان مسأله:

با توجه به اینکه قشر دانشجو پرسشگر و انتقادگر است این ویژگی موجب می شود که دانشجو به عنوان محور تحرکات اجتماعی شناخته شود. از منظر اجتماعی ویژگی زندگی دانشجویی عبارت است از دورافتادگی از خانواده، احساس گسیختگی و آزادی در انتخاب راه زندگی، زندگی دسته جمعی در خوابگاه­ها و نظایر اینها (بشیریه،۱۳۷۸: ۲۶۰). از سوی دیگر شکل تحصیلات دانشگاهی به صورت مجتمعی، تاثیر عمده­ای در شکل­گیری اعتراضات و جنبش­های دانشجویی داشته است. زیرا در این محوطه­های دانشگاهی دانشجویان به بازشناسی یکدیگر به عنوان یک گروه اجتماعی دست می­یابند و از این طریق تناقضات و مسائل و مشکلات برای آنان به صورت یک امر مشترک آشکارمی­گردد(حریری اکبری،۱۳۷۷: ۷). درجوامع بسته این امر آشکارتر است زیرا در این جوامع دانشگاه­ها در حکم گسل­های سیاسی-اجتماعی هستند. در چند سال اخیر سرمایه اجتماعی درحوزه­های گوناگون علوم اجتماعی توسعه قابل توجهی به خود گرفته است. این مفهوم با تحلیل رفتارهای فردی، در پی حل مسائل جمعی است؛ بدین سبب سرمایه اجتماعی به عنوان متغیر تبیین کننده در مسائل و موضوعات مختلف اجتماعی، سیاسی و اقتصادی، مورد توجه محققان قرار گرفته است. این موضوعات در بر گیرنده مصادیق متعدد در زمینه­های متفاوت می­باشد. یکی از این مصادیق مشارکت سیاسی است که سرمایه اجتماعی در پی آن است که که شهروندان بیگانه از سیاست را بسیج نموده و فعالیت­های سیاسی آنان تحرک ببخشد. سرمایه اجتماعی به دلیل توضیح بسیاری از پدید های مدرن، توانسته است جایگاه مهمی را در ادبیات علمی جهانی کسب نماید. در اکثر رشته­های علوم اجتماعی و سیاسی به نوعی از این مفهوم استفاده می­شود و به همین دلیل سرمایه اجتماعی به یک مفهوم بین رشته­ای تبدیل شده است. به عبارت دیگر، سرمایه اجتماعی به یکی از بحث برانگیزترین و جنجالی­ترین مفاهیم علوم اجتماعی و پژوهش­های توسعه تبدیل شده است و حجم ادبیات دانشگاهی و سیاسی مرتبط با آن به سرعت در حال افزایش است. این مساله به ویژه در ایالات متحده آمریکا و بریتانیا صادق است و یکی از دلایل وجودآن، ماهیت بسیار فردگرایانه روابط اجتماعی معاصر در این کشورهاست که به مسائلی همچون ازدواج­های بی­دوام، میزان زیاد جنایت، و از خود بیگانگی افراد منجر می­شود(تاج بخش،۱۰،۱۳۸۵). بنابراین سرمایه اجتماعی یکی از مفاهیمی است که در سال های اخیر توجه زیادی از طرف محققان در رشته­های مختلف بخصوص به نقش سرمایه اجتماعی و تاثیر آن در مشارکت سیاسی و اثر آن بر توسعه جامعه شده است. سرمایه اجتماعی یک پدیده ژنتیکی و فکری نیست بلکه برخاسته از تجارب تاریخی مردم است و لذا همواره در معرض تغییر قرار دارد. شناسایی روند و میزان سرمایه اجتماعی در میان مردم جامعه و تاثیر آن بر روی عامل­های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی می­تواند کمک زیادی به مردم جامعه کند و از این مفهوم می­توان به عنوان متغییر پیش بین برای متغییر مشارکت سیاسی در جامعه استفاده کرد (شارع پور،۱۳۸۳، ۱۱۳). سرمایه اجتماعی به عنوان سازه یا مفهومی پیچیده و چند وجهی به مفهومی دلالت دارد که منبع اصلی زایش آن اجتماع یعنی حوزه تعاملات اجتماعی است. در هر جامعه خرده نظام اجتماع در ارتباط متقابل با سایر خرده نظام های فرهنگی، سیاسی و اقتصادی، اصلی­ترین منبع و قلمرو روابط و تعاملات اجتماعی توام با احساس و عواطفی است که مولد تعهدات متقابل برای برقراری پیوندها و وصل کردن کنشگران به همدیگر و ایجاد اعتماد، همبستگی، انسجام و محیط گرم برای مشارکت در فعالیت­های مختلف جامعه از جمله فعالیت­های سیاسی در جامعه فراهم می­کند. مشارکت سیاسی هم یکی اصطلاح هایی است که امروزه کاربرد زیادی دارد و از فاکتورهای تشخیص جامعه برای دموکراتیک بودن مورد استفاده قرار می­گیرد. مشارکت سیاسی در دنیای امروز که مردم­سالاری گفتمان غالب آن است و صورت­های مختلف مشارکت، تعریف کننده جوهره مردم­سالاری هستند، موضوعی حایز اهمیت است. امروزه مشارکت سیاسی به عنوان مهمترین شاخص توسعه سیاسی ملّت‏ها به امری گریز ناپذیر تبدیل شده است. این امر در کشورهای جهان سوم که گذار از سنت به مدرنیته را تجربه می‏کنند به شکلی حساس‏تر خود را نشان می‏دهد. دولت‏ها نیز ناچارند برای کسب مشروعیت به مشارکت سیاسی تن در دهند. از طرف دیگر میزان بالای مشارکت سیاسی مردم در زمینه تصمیمات و خط مشی‏های سیاسی بر فرهنگ توسعه یافته و توسعه یافتگی فرهنگ سیاسی آن جامعه دلالت دارد. از منظر دینی، مشارکت سیاسی فعّال و حسّاسیت نسبت به سرنوشت خود و جامعه، نه تنها یک حق، بلکه یک تکلیف حتمی و ضروری و ارزشی مطلوب برای دانشجویان و عموم جامعه است. از این رو بررسی نقش، جایگاه و کارکردهای دانشجویان در نظام سیاسی و ضرورت بهره‏مندی جامعه از توانمندی‏های دانشجویان در اداره امور می‏تواند یکی از شرایط اجتناب ناپذیر توسعه سیاسی و اجتماعی باشد. سیاسی بودن دانشجو در حدی که در برابر سرنوشت خود و جامعه حساس باشد؛ نسبت به مسائل داخلی و خارجی و جریان‏های موجود از بینش و تحلیل سیاسی برخوردار باشد؛ از جمله ضرورت‏های حیات سیاسی دانشجویان و لازمه توسعه سیاسی است. همچنین تبیین کارکردهای دانشگاه به عنوان یکی از بخش‏های ساختار فرهنگی کشور و نقشی که دانشجو در این زمینه به عهده دارد به خوبی مبین ضرورت مشارکت سیاسی دانشجویان است. با توجه به این ضرورت‏ها است که فعّالیت سیاسی دانشجویان به عنوان قشری نقّاد، پرسشگر و آرمان‏خواه مورد مطالعه قرار داده می‏شود و اهمیت نقش دانشجویان را در تعیین سرنوشت کشور نشان می­دهد. افراد در جوامع مختلف با شرکت در فعالیت­های سیاسی در نظام سیاسی کشور و رهبران خود تاثیرگذاشته و در تصمیم گیری­ها دخالت می­کنند.

در این راستا به نظر می­رسد برای تبیین مشارکت سیاسی و اصولاً هر گونه رفتار سیاسی در کلی‏ترین سطح، دو دیدگاه رقیب وجود دارد: مکتب روان­شناسانه و مکتب جامعه شناختی. در مکتب انتخاب عاقلانه که آنتونی داونز مهمترین نظریه‏پرداز آن است، هرگونه رفتار سیاسی حاصل تصمیم فردی بازیگر است که به طور عاقلانه از میان گزینه‏های مختلف که در یک وضعیت خاص پیش روی اوست، گزینه‏ای را انتخاب می­کند که به بهترین نحو اهداف او را تأمین می‏نماید. آنتونی داونز در چهارچوب مکتب انتخاب عاقلانه تبیینی تئوریک از رفتار رأی­دهی مردم ارائه داده است که می‏تواند به برخی انواع دیگر مشارکت سیاسی نیز قابل تعمیم باشد. به لحاظ تئوریک در این دیدگاه هر فردی بر اساس محاسبه عقلانی عمل می‏کند و در جریان مبارزه انتخاباتی با ارزیابی دولتی که بر سر کار بوده و مقایسه آن با ادعاها و برنامه‏های احزاب مخالف و با در نظر گرفتن منافعی که انتظار می‏رود از پیروزی این یا آن حزب عاید شخص او شود دست به گزینش می‏زند. رأی دهندگان انتخاب کنندگان عاقلی‏اند که شرکت در انتخابات را وسیله‏ای برای تأمین منافع شخصی خود تلقی می‏کنند(داونز، ۱۹۵۷: ۱۱۵). در این راستا، اولسون معتقد است که نفع شخصی عقلانی فرد را وادار می‏کند که هزینه‏های مشارکت در گروه یا عمل جمعی را در مقابل منافع آن بسنجد. وی عقلانیت را عامل قوی برای مشارکت سیاسی می‏داند (راش، ۱۳۷۷: ۱۳۶).

مشارکت سیاسی به عنوان یکی از مهمترین عناصر حقوق شهروندی، از گذشته­های دور، به عنوان نتیجه انتخاب عقلایی افرادی ملاحظه گردیده است که دارای آگاهی، انگیزه و ظرفیت بالایی برای مشارکت بوده­اند. تحقیقات تجربی عمدتا بر تاثیرات متغیرهای سطوح فردی بر مشارکت در فعالیت­های سیاسی تمرکز کرده­اند؛ این تحقیقات نشان می­دهند افرادی که به لحاظ سیاسی علاقه­مندتر، خوش­بین­تر و فعالتر هستند، بیشتر از دیگران به مشارکت سیاسی می­پردازند(آبرامسون و آلدریچ، ۱۹۸۲: ۱۴۶). همچنین یافته­های پیشین نشان می­دهد افرادی که از طریق کانال­های اطلاعاتی بیناشخصی، آگاهی و دانش سیاسی بیشتری کسب می­کنند، بیشتر از افراد دیگر به مشارکت سیاسی دست می­زنند(روزنستون و هانسن، ۱۹۹۳: ۳۲)؛ و سرانجام اینکه افرادی که پایگاه اجتماعی-اقتصادی بالاتری دارند، مشارکت بیشتری در حوزه­های اجتماعی و سیاسی داشته­اند(میلبراث، و گوئل، ۱۹۷۷: ۶۸). در این میان یافته­ها نشان می­دهد که متغیرهای تاثیرگذار بر مشارکت از قبیل منابع انگیزشی، اطلاعاتی و پایگاه اجتماعی-اقتصادی دارای روابط درونی پیچیده­ای با یکدیگر هستند و این متغیرها از طریق تعدیل همدیگر بر روی تمایل به مشارکت سیاسی تاثیر می­گذارند(اولند وشوفل، ۲۰۰۰: ۲۱۵).

اما به نظر می­رسد تبیین مشارکت سیاسی در سطح فردی با چالش­ها و تناقضات بسیار زیادی روبرو می­باشد. از یک طرف، علیرغم توسعه سطح آموزش رسمی و آگاهی سیاسی در کشورهای مختلف، حوزه سیاسی با چالش شدید جذب مشارکت­کنندگان، مخصوصا افراد با انگیزه و فعال، روبرو است. از طرف دیگر، از چشم­انداز انتخاب عقلایی، مشارکت سیاسی در عمل به عنوان یک اقدام غیرعقلایی ملاحظه می­گردد. شاید یک علت این امر از دیدگاه نظریه­پردازان انتخاب عقلایی این است که از یک طرف هزینه مشارکت معمولا بالا است و از سوی دیگر منافع و مزایای مشارکت به شکلی جمعی توزیع می­شود و بدین ترتیب افراد می­توانند به جای سرمایه­گذاری منافع خویش از سیاست «سواری مجانی» استفاده کنند(ریکر و اوردشوک، ۱۹۶۸: ۲۵).

بنابراین محققان و اندیشمندان علوم سیاسی و اجتماعی سعی کرده­اند تا مکانیسم­های جایگزینی را جستجو کنند که بتوانند فرآیندهای پیچیده و بغرنج مشارکت سیاسی را به شکلی مطلوب­تر توصیف و تبیین نمایند. در این راستا به نظر می­رسد بسترها و عوامل اجتماعی­ای که تصمیمات و رفتارهای افراد در درون آنها شکل می­­گیرد نقش مهمی در مشارکت سیاسی افراد بازی می­کند. برای مثال، اوهلانر^[۱] (۱۹۸۹: ۲۵۳) معتقد است که انگیزه افراد برای مشارکت در فعالیت­های سیاسی می­تواند توسط آگاهی­­های اجتماعی که باعث تحدید خودخواهی افراد ­­می­شود، تعدیل گردد. وربا^[۲]، شولزمن^[۳] و برادی^[۴] با تعدیل منابع فردی و ارائه مدل اراده­گرایی مدنی که عمدتا به بررسی شبکه­های روابط اجتماعی می­پردازد، بر اهمیت نقش این­گونه شبکه­ها در بسیج سیاسی مردم تاکید می­کنند. همچنین فضای شبکه­ها و روابط اجتماعی به عنوان یک عامل تاثیرگذار مهم بر جریان آگاهی سیاسی، به نوبه خود تاثیر زیادی بر روی مشارکت سیاسی بر جای می­گذارد(وربا و همکاران، ۱۹۹۵: ۳۰۹). ﺗﺠﺰﻳــﻪ و ﺗﺤﻠﻴــﻞ اراﺋــﻪ ﺷــﺪه درﻛﺘــﺎب «ﺻــﺪا و ﺑﺮاﺑﺮي» ﻣﻴﺰان ﺑـﻲ ﺳـﺎﺑﻘﻪاي از اﻃﻼﻋـﺎت ﺗﺠﺮﺑـﻲ در ﻣﻮرد ﻣﺎﻫﻴﺖ ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﺳﻴﺎﺳﻲ را ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دﻫﺪ. ورﺑﺎ و ﻫﻤﻜﺎران در اﻳﻦ ﻛﺘﺎب ﻳﻚ ﻣﺪل ﻣﻨﺒﻊ ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﺳﻴﺎﺳﻲ را ﻛــﻪ ﻓﺮاﺗــﺮ ازﻣــﺪل ﻫــﺎي ﺳــﻨﺘﻲ ﭘﺎﻳﮕــﺎه اﺟﺘﻤــﺎﻋﻲ- اﻗﺘﺼــﺎدي و اﻧﺘﺨــﺎب ﻋﻘﻼﻧــﻲ اﺳــﺖ، ﺑﺴــﻂ دادﻧــﺪ. ﺑﺮﺧﻼف ﻧﻈﺮﻳﻪ ﻫﺎي اﻧﺘﺨـﺎب ﻋﻘﻼﻧـﻲ، آﻧﻬـﺎ اﺳـﺘﺪﻻل ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪﺗﻔـﺎوت ﻫـﺎي در ﺧـﻮر ﺗـﻮﺟﻬﻲ در اﻧـﻮاع ﺧﺎﺻﻲ ازﻣﺸﺎرﻛﺖ، ﺑـﻮﻳﮋه در ﻣﻴـﺎن ﻧﮋادﻫـﺎ و ﻃﺒﻘـﺎت اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻣﺨﺘﻠﻒ وﺟﻮد دارد. آﻧﻬﺎ درﻳﺎﻓﺘﻨـﺪ ﻛـﻪ ﻣﻨـﺎﺑﻊ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎي ﻏﻴـﺮ ﺳﻴﺎﺳـﻲ، از ﺟﻤﻠـﻪ ارﺗﺒﺎﻃﺎت و ﻣﻬﺎرت ﻫﺎي ﺳـﺎزﻣﺎﻧﻲ ﺑـﻪدﺳـﺖ آﻣـﺪه از ﻃﺮﻳﻖ ﺷﺮﻛﺖ دراﻧﺠﻤﻦ ﻫﺎي داوﻃﻠﺒﺎﻧﻪ، ﺑﺮاي ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻣﻔﻴﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ورﺑـﺎ و ﻫﻤﻜـﺎراﻧﺶ ﺑـﻪ اﻳـﻦ ﻧﻜﺘﻪ اﺷﺎره دارﻧﺪ ﻛﻪ ﺷﺮﻛﺖ در اﻧﺠﻤﻦ ﻫﺎي داوﻃﻠﺒﺎﻧـﻪ ﻏﻴﺮﺳﻴﺎﺳﻲ ﺑﻪ ﺳﻪ روش ﻣﺸـﺎرﻛﺖ ﺳﻴﺎﺳـﻲ را ﺗﺴـﻬﻴﻞ ﻣــﻲﻛﻨﻨــﺪ. اوﻻ، ﺷــﺮﻛﺖ دراﻧﺠﻤــﻦ­ﻫــﺎي داوﻃﻠﺒﺎﻧــﻪ ﻏﻴﺮﺳﻴﺎﺳﻲ ﻓﺮﺻﺖ ﻫﺎﻳﻲ را ﺑﺮاي ﻣﺮدم ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻣﻬﺎرت­ﻫﺎي ﺳـﺎزﻣﺎﻧﻲ و ارﺗﺒـﺎطﻫـﺎي ﻣـﺮﺗﺒﻂ ﺳﻴﺎﺳـﻲ ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﻲ­ﻛﻨـﺪ. دوم اﻳﻨﻜـﻪ، ﺷـﺮﻛﺖ در اﻧﺠﻤـﻦ­ﻫـﺎي ﻏﻴﺮﺳﻴﺎﺳﻲ داوﻃﻠﺒﺎﻧـﻪ ﻣـﺮدم را در ﻣﻌـﺮض ﭘﻴـﺎمﻫـﺎي ﺳﻴﺎﺳﻲ و ﺑﺤﺚ­ﻫﺎي ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻛﻪ ﺑـﻪ ﻣﺸـﺎرﻛﺖ ﺳﻴﺎﺳـﻲ ﻣﻨﺠﺮ ﻣﻲ­ﺷﻮد، ﻣﻲ­ﮔﺬارد. ﺳﻮم اﻳﻨﻜﻪ، ﻃﺒﻖ ﻧﻈﺮ ورﺑﺎ و ﻫﻤﻜﺎراﻧﺶ اﻧﺠﻤﻦ­ﻫﺎي داوﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﻏﻴﺮ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻋﺎﻣﻠﻲ ﺑﺮاي ﺟﺬب درﺑﺴﻴﺞ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻧﻘـﺶ ﻣﻬﻤـﻲ اﻳﻔـﺎ ﻣﻲ­ﻛﻨﻨﺪ (ورﺑﺎ، ۱۹۹۳: ۴۵۷).

ﻫﻤﺎنﻃﻮر ﻛـﻪ ﺷـﺮﻛﺖ در اﻧﺠﻤـﻦ داوﻃﻠﺒﺎﻧـﻪ ﻏﻴـﺮ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺑﺮ ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻣـﻲ­ﮔـﺬارد(ورﺑﺎ، ۱۹۹۳: ۴۵۷)، ﺗـﺎﺛﻴﺮات اﺑﻌﺎد دﻳﮕﺮ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪاﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﮔﻮﻧـﻪ اﺳـﺖ. بسیاری از محققان معتقدند که ﻣﻔﻬﻮم ﺳـﺮﻣﺎﻳﻪ اﺟﺘﻤـﺎﻋﻲ ﺑـﺮ ﻧﻘـﺶ ﻫﻨﺠﺎرﻫـﺎ، اﻋﺘﻤـﺎد اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و ﺷﺒﻜﻪﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و ﺗﺎﺛﻴﺮات اﻳـﻦ ﻣﻨـﺎﺑﻊ ﺑﺮ ﺑﺎزﻳﮕﺮان اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ، ﺳﻴﺎﺳﻲ و اﻗﺘﺼﺎدي اﺷﺎره دارد(پوتنام، ۱۹۹۳: ۱۶۹؛ وینتر، ۲۰۰۰: ۳؛ قاسمی، ۱۳۸۵: ۲۳۰). ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺑﺎر راﺑﺮت ﭘﻮﺗﻨﺎم ﺑﻮد ﻛﻪ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ اﺟﺘﻤـﺎﻋﻲ را ﺑﻪ ﺗﻌﺎﻣﻼت ﻣﺪﻧﻲ و ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﺳﻴﺎﺳﻲ ارﺗﺒـﺎط داد. او ﺗﺼﺮﻳﺢ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻳﻚ راﺑﻄﻪ ﻗﻮي ﺑﻴﻦ وﺟﻮد اﻧﺠﻤﻦﻫـﺎي داوﻃﻠﺒﺎﻧﻪ و ﻛﻴﻔﻴﺖ زﻧـﺪﮔﻲ در ﺟﻮاﻣـﻊ وﺟـﻮد دارد. او اﺳﺘﺪﻻل ﻛﺮد ﺷـﺮﻛﺖ در اﻧﺠﻤـﻦ­ﻫـﺎي داوﻃﻠﺒﺎﻧـﻪ، ﺑـﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻓﺮدي و ﺟﻤﻌﻲ ﻣﻨﺠﺮ ﻣﻲ­ﺷـﻮد. وی ﻣـﺪﻋﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻓﺮدي و ﺟﻤﻌﻲ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ اﺟﺘﻤــﺎﻋﻲ اﺳــﺖ. او ﺳــﺮﻣﺎﻳﻪاﺟﺘﻤــﺎﻋﻲ را ﺑــﻪﻋﻨــﻮان “ﺷﺒﻜﻪﻫﺎي اﺟﺘﻤـﺎﻋﻲ و ﻫﻨﺠﺎرﻫـﺎي رواﺑـﻂ ﻣﺘﻘﺎﺑـﻞ و ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ اﻋﺘﻤﺎد” ﺗﻌﺮﻳـﻒ ﻛـﺮد و ﻧﺸﺎن داد ﺟﻮاﻣﻌﻲ ﻛـﻪ داراي ﺳـﻄﺢ ﺑـﺎﻻﻳﻲ از ﺳـﺮﻣﺎﻳﻪ اﺟﺘﻤــﺎﻋﻲ ﻫﺴــﺘﻨﺪ، ﺳــﺎﺧﺘﺎرﻫﺎي ﺳﻴﺎﺳــﻲاي ﻣــﺆﺛﺮﺗﺮ و ﻧﺨﺒﮕﺎن ﺳﻴﺎﺳﻲ ﭘﺎﺳﺨﮕﻮﺗﺮي دارﻧﺪ. پوتنام ﻫﻤﭽﻨـﻴﻦ ﻧﺸـﺎن داد ﻛﻪ ﺳـﺎﻛﻨﺎن ﺟﻮاﻣـﻊ ﺑـﺎ ﺳـﺮﻣﺎﻳﻪ اﺟﺘﻤـﺎﻋﻲ ﺑـﺎﻻ در ﺳﻄﻮح ﺑﺎﻻﺗﺮي از ﻣﺸﺎرﻛﺖ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻋﻤﻞ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ(ﭘﻮﺗﻨـﺎم، ۱۹۹۳: ۱۹). فوکویاما نیز سرمایه اجتماعی را در رابطه با توسعه اقتصادی در نظر می­گیرد و در پاسخ به این سوال که چرا برخی کشورها موفقیت بیشتری نسبت به سایر کشورها دارند، ادعا می­کند که در این کشورها سطوح بالای سرمایه اجتماعی، صداقت و اعتماد، افراد را به انجام کارهای مشارکتی و تعاونی مشتاق می­سازد و زمینه را برای رشد و ترقی فراهم می­کند (فوکویاما، ۱۳۷۹).

بنابراین، به نظر می­رسد تغییر توجه به سمت عوامل اجتماعی به این دلیل صورت گرفته است که علیرغم سطوح متفاوت مشارکت سیاسی، عوامل انگیزشی و فردی صرفا بر بخشی محدود از آن تاکید می­کنند؛ این در حالی است که مشارکت سیاسی هنگامی می­تواند بهتر درک شود که بر عوامل جامعه­محور تاثیرگذار بر فرآیند بسیج سیاسی نیز تاکید شود.

به طور کلی با آنکه پژوهش­هاي کمی در مورد تاثیرات منابع اجتماعی در ايران انجام شده است، ولي در تمام موارد اجرا شده نیز برنامه­هاي تدوين شده و اجرا شده به منظور بهبود پيامدهاي مذکور، تکرار مدل هاي مشابهي است که در فرهنگ غربي و غير ايراني تدوين شده­اند (براي نمونه؛ پژوهش جعفری، ۱۳۸۵ و  نیری، ۱۳۸۹). اين در حالي است که بخش عمده­اي از برنامه­هايي که در ايران تکرار مي­شوند، در جامعه اصلي بر اساس مطالعات ميداني و تجربي در آن جامعه تدوين شده اند. از آنجايي که ساختار و ويژگي‌هاي اجتماعی و سیاسی در جامعه غربي و ايراني تفاوت­هايي دارد (از جمله در هنجارهای اجتماعی، شبکه اجتماعي، ساختار و مراتب قدرت، میزان اعتماد اجتماعی، دلایل مشارکت سیاسی مردم و غیره)، به نظر مي­رسد نياز به انجام مطالعاتي در مورد کيفيت رابطه سرمایه اجتماعی و مشارکت سیاسی و ابعاد آن در میان دانشجویان ایرانی وجود داشته باشد.

از طرفي ديگر با وجود آنکه سرمایه اجتماعی به پیوندهای اجتماعی نیز معروف است، ولي پژوهش­هاي صورت گرفته در مورد تاثیر ابعاد و پيامدهاي سرمایه اجتماعی، صرفا به نحوه رابطه سرمایه اجتماعی و مشارکت در بین شهروندان محدود شده است و پژوهش خاصی برای ارزیابی تاثیر سطوح مختلف سرمایه اجتماعی بر مشارکت سیاسی ارائه نشده است. بنابراین پژوهش حاضر برخلاف پژوهش­های گذشته اولا تمام ابعاد سرمایه اجتماعی تبیین شده توسط پوتنام را مورد پوشش قرار می­دهد و همچنین هر کدام از این ابعاد را به مولفه­های ریزتری تقسیم­بندی می­کند تا بتواند درک بهتری را در مورد سنجش سرمایه اجتماعی ارائه دهد. دوم اینکه پژوهش حاضر برخلاف پژوهش­های گذشته مشارکت سیاسی را به ابعاد گسترده­تری-از پایین­ترین سطح یعنی رفتار رای دهی تا مشارکت پست مدرن- تجزیه می­کند و باعث می­شود تا رابطه هر کدام از ابعاد سرمایه اجتماعی و مشارکت سیاسی را بهتر مورد تجزیه و تحلیل قرار داد. در این راستا، مسئله اين پژوهش، بررسي تاثير سرمایه اجتماعی و ابعاد آن از قبیل اعتماد اجتماعی، هنجارهای اجتماعی و شبکه­های اجتماعی بر میزان و سطح مشارکت سیاسی است.

[۱] . Uhlaner

[۲] . Verba

[۳] . Schlozman

[۴] . Brady

……………………………

۲- اهمیت و ضرورت تحقیق:

……………………………

۳- پیشینه تحقیق:

……………………………

۴- اهداف تحقیق:

…………………………………….

۵- فرضيه ‏هاي تحقیق:

…………………………………….

۶- مدل تحقیق

…………………………

۷- سوالات تحقیق:

…………………………………….

۸- تعريف واژه‏ها و اصطلاحات فني و تخصصی (به صورت مفهومی و عملیاتی):

…………………………………….

۹- بیان جنبه نوآوری تحقیق:

………………………….

۱۰- روش شناسی تحقیق:

الف: شرح كامل روش تحقیق بر حسب هدف، نوع داده ها و نحوه اجراء (شامل مواد، تجهيزات و استانداردهاي مورد استفاده در قالب مراحل اجرايي تحقيق به تفكيك):

………………………….

ب- متغيرهاي مورد بررسي در قالب یک مدل مفهومی و شرح چگونگی بررسی و اندازه گیری متغیرها:

…………………………………….

ج – شرح کامل روش (ميداني، كتابخانه‏اي) و ابزار (مشاهده و آزمون، پرسشنامه، مصاحبه، فيش‏برداري و غيره) گردآوري داده‏ها :

…………………………………….

د – جامعه آماري، روش نمونه‏گيري و حجم نمونه (در صورت وجود و امکان):

…………………………………….

ر- روش نمونه گیری و حجم نمونه:

…………………………………….

ز- ابزار تحقیق:

…………………………………….

هـ – روش‌ها و ابزار تجزيه و تحليل داده‏ها:

…………………………………….

منابع :

…………………………………….

آسان داک: www.Asandoc.com

دانلود نمونه پروپوزال تکمیل شده، پروژه پر شده، طرح پیشنهادیه آماده