دانلود پروپوزال آماده: تعیین آثارتمرین هوازی بر حداکثر اکسیژن مصرفی و تر¬کیب بدنی پسران نوجوان ورزشکار

قسمت هایی از پروپوزال:

۱- بیان مسأله:

……………………………

۲- اهمیت و ضرورت تحقیق:

……………………………

۳- پیشینه تحقیق:

پیشینه تحقیق در خارج از کشور

اسپارلینگ^[۱] (۱۹۸۰)  در فرا تحلیلی که از ۱۳ مطالعه برروی زنان و مردان انجام شد، نشان داد بیان VO2max  به لیتر در دقیقه به ازای هر کیلوگرم در دقیقه، و میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن خالص بدن به تفکیک جنس به ترتیب تفاوت  ۵۶ ، ۲۸ و ۱۵ درصدی بین مردان و زنان داشت. [۱]

نتایج آزمون آمادگی بهداشت در مدارس آمریکا (۱۹۸۰) نشان می­دهد پسران ۵ ساله می­توانند ۱/۶ کیلومتر را به طور میانگین ظرف ۱۳ دقیقه و ۴۶ ثانیه بدوند. ده سال بعد ، یعنی در ۱۵ سالگی می توانند همان مسافت را در ۷ دقیقه و ۱۴ ثانیه بدوند که تقریبا پیشرفت ۱۰۰ درصدی را در سرعت دویدن نشان می­دهد. با وجود این، بین ۵ تا ۱۵ سالگی، VO2max نسبت به وزن بدن تغییری نداشت و در حدود ۵۰ میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم در دقیقه ثابت باقی می­ماند، این اختلاف در دختران حتی بارزتر است. هر چند میانگین زمان ۱/۶ کیلومتر دویدن از ۱۵ دقیقه و ۸ ثانیه در ۵ سالگی به ۱۰ دقیقه و ۵ ثانیه در ۱۵ سالگی کاهش می­یابد، اما VO2max به ازای هرکیلوگرم در عمل از تقریبا ۵۰ میلی­لیتر به ازای هر کیلوگرم در دقیقه به ۴۰ میلی­لیتر به ازای هر کیلوگرم در دقیقه کاهش می یابد. [۱]

کمپر^[۲] و همکاران در سال (۱۹۸۱) در مطالعه خود به بررسی حداکثر توان هوازی نوجوانان ۱۳ و ۱۴ ساله و ارتباط آن با سن بیولوژیک پرداختند. حداکثر اکسیژن مصرفی بر روی تردمیل در  ۳۷۵ نوجوان،  ۱۳ و  ۱۴ ساله اندازه­گیری شد. حداکثر VO2   به ازای هر کیلوگرم توده بدن در پسران به طور میانگین ۵۹ ml.min-1.kg-1. ​  و در دختران۵۱ ml.min-1.kg-1.  بود. تجزیه و تحلیل رگرسیون خطی در همه سنین بیولوژیک نشان داد، در پسران و همچنین در دختران حداکثرVO2  با افزایش سن بیولوژیک افزایش یافته است؛ با این حال، به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و یا به ازای هر کیلوگرم توده بدن VO2  کاهش یافت. تجزیه و تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که افزایش ارزش مطلق حداکثر VO2 و کاهش ارزش نسبی حداکثر VO2  با افزایش سن بیولوژیک تقریباً به طور کامل، باعث افزایش توده بدن (قد و وزن) می­شود. [۵۲]

كراهنبوهل^[۳] وهمکاران (۱۹۸۵)گزارش کردند تفاوت جنسیتی در ۶ سالگي ناچيز بوده ولي تا ۱۶ سالگي به ۳۲ درصد افزایش می­یابد. [۱]

کورتون^[۴] و همکاران (۱۹۸۶) تجزیه وتحلیل مشابهی را بر روی زنان و مردان ورزیده در ورزش های مشابه انجام دادند، تفاوت های ۵۲، ۱۹، و ۹ درصدی را بین آنها نشان داد شد. هرچند مقادیر هموگلوبین در مردان زیادتر بود؛ اما به نظر می­رسد تنها علت بخش اندکی از تفاوت­های جنسی در VO2max بزرگسالان باشد. [۱]

آرمسترانگ^[۵] و ولزمن ^[۶](۱۹۹۴) تفاوت جنسی موجود در VO2 اوج را با توجه به سن در ۳۰۵۰ پسر و ۲۱۶۷ دختر بررسی کردند. با استفاده از رگرسیون خطی، دریافتند متوسط vo2 اوج که با آزمون نوار گردان معین شد، در پسران مقایسه با دختران ۱۰ ساله، تقریباً ۱۲ درصد زیادتر است که در ۱۲ سالگي به ۲۳ درصد و در ۱۶ سالگي به ۳۷ درصد افزایش می­یابد. [۱]

سبونین^[۷] و همکاران (۱۹۹۷) مطالعه طولی رشد موجودات وابسته به رشدشناسی اکسیژن  مصرفی  در پسران و دختران گروه بندی شده توسط وضعیت بلوغ. فایده از بین بردن اثرات  مخدوش از توده بدن در جذب اکسیژن به سادگی با تقسیم ارزش اندازه­گیری­های انجام شده توسط  توده مورد سئوال قرارگرفته بود: تحول آلومتری و یا محاسبه تحلیل کوواریانس به عنوان جایگزین مناسب­تر ارائه شده است. این مطالعه  فرض می­کند که عامل مقیاس­گذاری  برای جوانان فردی با وضعیت بلوغ آن ها متفاوت است. اوج جذب اکسیژن ( VO2اوج ) در طول ورزش بر توده دوچرخه ارگومتر، قد و قامت و وزن  بدن در فواصل سالانه در ۴۷  پسرفعال  و۳۱ دختر فعال از۱۱ تا ۱۴ سال سن اندازه گیری شد. همه افراد تحت کنترل  در طول مطالعه در ورزش مدارس شرکت کردند. بچه­ها به دو گروه  بلوغ، زودرس و متوسط  (به خاطر حجم نمونه و سازگاری بین زن و مرد) طبقه بندی شدند و اخیرا  بر اساس سرعت فردی قد در پسران و سن شروع قاعدگی در دختران طبقه بندی کرده­اند. اطلاعات فردی برای VO2  اوج برای تفاوت در توده بدن توسط تحول لگاریتمی دوبرابر و تجزیه و تحلیل رگرسیون (ضرایب آلومتری شخصی) به صورت طبیعی در آمده بودند. اندازه­گیری رشد موجودات وابسته به رشدشناسی به معنای(/- SD+ ( برای پسران نشان دهنده­ی تناسب، به ترتیب ۰٫۷۹۹ + ۰٫۲۳۹  و ۰٫۵۳۶ +/- ۰٫۱۴۱٫  در پسران بلوغ زودرس و متوسط  و در آخر پسران دیر بلوغ ترکیب شده بود. تبدیل لگاریتمی ازVO2  و جرم بسیار مرتبط با (r> 0.90) در۱۰  از ۱۶ بلوغ زودرس و متوسط ​​ و در۱۸  از۳۱   بلوغ دیررس بودند. ضرایب آلومتری فردی متناظر در دختران متغیر بود، و تحول  لگاریتمی ازVO2  و جرم بسیار مرتبط نبود ( ۰r <0.7 ) نتایج مشابه برای روابط بین تبدیل لگاریتمی از VO2  و قد به دست آمده و شواهد نشان می­دهد که در نتیجه در پسران مقیاس VO2  برای توده بدن با وضعیت بلوغ از فردی متفاوت است، و آن این است تنوع قابل توجهی  بین افراد در مقیاس­گذاری ضرایب در اوایل و اواسط نوجوانی وجود دارد. افزایش اوج VO2  در دختران  فعال ۱۱-۱۴ ساله هیچگونه ارتباط  با افزایش توده بدن یا قد در اکثریت آن ها وجود  ندارد. [۶۰]

مالینا^[۸] و همکاران (۱۹۹۷) روابط طولی بین vo2max و بالیدگی را در ۴۷ پسر و ۴۰ دختر شرکت کننده در ساعات ورزش مدرسه را بررسی کردند. اندازه­های فردسنجی مرحله بندی تانر، و آزمون فعالیت ورزشی بیشینه، سالانه به مدت ۳ سال از آغاز ۱۱ سالگی اجرا شد. در دوره تحقیق، پسران با توجه به شیب سرعت قد به گروه­های زودرس، میان­رس و دیررس تقسیم شدند؛ درحالی که سن بالیدگی در دختران با توجه به زمان­بندی نخستین قاعدگی تعیین شد. در میان پسران، زودرس­ها vo2 max مطلق بیشتری درهمه آزمون­ها داشتند، در حالی که دختران زودرس و میان­رس از vo2max  بالاتری نسبت به دیررس­ها برخوردار بوند. این یافته­ها نشان می­دهند الگوی زمانی، یا آهنگ تکامل آمادگی هوازی هنگام بلوغ با بالیدگی جنسی همسو است. [۶۱]

الن ^[۹]و همکاران در سال (۱۹۹۸) در مطالعه خود به بررسی اکسیژن مصرفی اوج (VO2) کودکان بریتانیایی ۱۱-۱۶  سال پرداختند و ارتباط آن با مرحله بلوغ VO2  اوج  در ۲۲۶  پسر و۱۹۴  دختر در دو آزمون نوارگردان و چرخ کار سنج مشخص شد. بلوغ جنسی ۳۲۰ کودک با استفاده از شاخص تانر برآورد شد. اوج VO2  با سن در هر دو جنس و در حدود سن ۱۲ سال در پسران افزایش یافت (p ≤ ۰/۰۵) ارزش قابل توجهی بالاتر از دختران به نمایش گذاشته است. اوج VO2  درپسران در ارتباط با توده بدن  در محدوده مورد مطالعه سازگار بود و در این محدوده سنی ارزش دختران در تمامی سن­ها مطالعه شده و برتر بوده. (p کمتر از۰٫۰۵). به نظر می­رسد که توده مربوط به اوجVO2  مستقل از بلوغ جنسی در هر دو جنس است. در بیشتر پسران بالغ به طور قابل توجهی اوج VO2 بیشتر پسران نابالغ در هر ارگومتر نشان داده شده است. (P  کمتر از ۰٫۰۵  اوج. (۱٫min-1) VO2  در بیشتر دختران بالغ به طور قابل توجهی  اوجVO2  بیشتر از دختران بالغ کوچکتر تنها در چرخه­ی ارگومتر نشان داده شده است. (p کمتراز ۰٫۰۵ اوج ( VO2. در هردو گروه ارگومتر اختلاف بین اوج VO2 دختران و پسران در کودکان بالغ که آیا در ارتباط با توده بدن آن­ها بیان شده است یا نه بارزتر بوده. مقایسه نتایج با داده­های قبلی گرفته شده از نمونه کوچکتر موفق به ارائه شواهد نشان می دهد که اوج کودکان بریتانیا در سال های اخیر کاهش یافته است. بدون مطالعه آن با  مقایسه داده ی اوج VO2   بلوغ  ما به نظر می رسد در دسترس باشد. [۶۲]

تولفری^[۱۰] و همکاران (۱۹۹۸) درمطالعه تحقیق خود به بررسی تمرین پذیری هوازی دختران و پسران قبل از بلوغ پرداختند. در این مطالعه به بررسی آثار تمرین vo2 اوج بر روی ۲۶ کودک قبل از بلوغ که (۱۲ پسر و ۱۴ دختر) پرداختند. تمرین­های ورزشی شامل ۱۲ هفته دوچرخه سواری ثابت به مدت ۳۰ دقیقه (۳ بار در هفته) در %۲/۱ ± ۳/۷۹ ضربان قلب بیشینه بود. بلوغ در ۱۰ پسر و ۹ دختر کنترل ­شد. هنگامی که تغییرات در عادت­های فیزیکی، فعالیت و درصد چربی به عنوان متغییرهای در تجزیه تحلیل قرار گرفتند. اجرای این تمرینات اثر قابل توجیهی در vo2  اوج برای دختران و پسران نداشت. [۶۳]

رولند^[۱۱] و همکاران (۱۹۹۹). رابطه بین ۱/۶ کیلومتر دویدن و VO2max را با آزمون دوچرخه در ۳۶ پسر کلاس ششم در یک مدرسه بررسی کردند ضریب همبستگی بین Vo2max ( به ازای هر کیلوگرم) و سرعت ۱/۶  کیلومتر دویدن ۷۷/۰ = r مشابه با دیگر مطالعات در بزرگسلان بود. [۱]

رولند و همکاران (۲۰۰۰) مقادیر vo2 max را هنگام آزمون دوچرخه بین ۲۵ پسر ۴%±۱۲ ساله و ۲۴ دختر۵%±۷/۱۱ساله مقایسه کردند. مقادیر vo2max وابسته به وزن پسران و دختران به ترتیب ۱/۶±۲/۴۷ و ۸/۵±۴/۴۰ میلی لیتر به ازای هر کیلو گرم در دقیقه به دست آمده (تفاوت ۱۷ درصدی) هنگامی که  vo2max نسبت به وزن خالص بیان شد، اختلاف تا ۶ درصد کاهش یافت. [۶۴]

جانز^[۱۲] وهمکاران (۲۰۰۰)  ارتباط بین وزن قلب، آمادگی هوازی، میزان بالیدگی جنسی، و متغیرهای فرد سنجی ۱۲۵ کودک سالم را بررسی کردند. در پایان مطالعه، آزمودنی­ها دست کم به اندازه یک مرحله تانر پیشرفت داشتند، و بیشتر از ۸۰ درصد آنها در اواخر بلوغ یا در مرحله پس از بلوغ بوده اند. در پسران، ضرایب همبستگی اسپیرمن بین تغییرات طولی وزن بطن چپ با VO2 اوج، مرحله تانر، و غلظت تستوسترون سرمی به ترتیب r برابر۷۷/۰،۶۰/۰، ۶۰/۰ بود. همبستگی­ها در دختران کمتر ولی از نظر آماری معنی­دار بود. (۳۹/۰=r برایvo2 اوج و ۳۲/۰=r برای مرحله تانر). [۶۵]

ویلیامز^[۱۳] و همکاران (۲۰۰۰) در مطالعه خود به مقایسه اثرات دو هشت هفته برنامه های آموزشی بر عملکرد هوازی ۳۹ پسر پیش از بلوغ با میانگین ​​سن ۱/۱۰ سال تمام پسران از سه مدرسه شهرستان و مدارسی که با استفاده از پرسشنامه رفتار مرتبط با سلامت همسان شدند انتخاب شده بود­ند. همه پسران در مرحله اول تانر قرار داشتند برای دستگاه تناسلی و توسعه موهای ناحیه تناسلی مورد بررسی قرار گرفت. آزمون آزمایشگاهی شامل معیار VO2 اوج که به واسطه آزمون نوارگردان ناپیوسته افزایشی به خستگی داوطلبانه ارزیابی شده است. اندازه گیری عروقی ضربان قلب، تهویه دقیقه­ای VE وVO2 نیز در حین آزمون نوارگردان ثبت  شد. یکی از مدارس به گروه شاهد که ۱۴ نفر بودند و پسران از مدارس دیگر به دنبال دو برنامه تمرینی متفاوت فراهم شدند. اولین برنامه  به فاصله دو سرعت در حال اجرا برنامه ۱۲ نفری  شامل دو سرعت ۱۰ ثانیه­ای و ۳۰ ثانیه­ای، وگروه دوم یک برنامه کارسنج مستمر۱۳ نفری شامل  ضربان قلب در محدوده۸۰-۸۵  درصد حداکثر به مدت ۲۰ دقیقه در چرخ پس از هشت هفته تمرین، سه بار در هفته، در سه گروه انجام شد. نتایج به دست آمده هیچ گونه تفاوت معنی داری در VO2  اوج(p> 0.05)  هر دو گروه دیده شد. بحث و نتیجه گیری، یافته های این مطالعه نشان می دهد که نه هشت هفته دو سرعت در حال اجرا فاصله و نه برنامه های آموزشی کارسنج مداوم به طور قابل توجهی بهبود شاخص های حداکثر و یا زیر بیشینه از عملکرد هوازی پسران نابالغ بوده است. [۶۶]

فرانک ال ^[۱۴]و همکاران در سال ۲۰۰۲ در تحقیق خود به بررسی آمادگی جسمانی ورزشکاران نسبت به غیر ورزشکاران پرداختند.

نمونه ها شامل ۳۰۰۰ دانش آموز ۷، ۱۳ و۱۱ ( ۹، ۱۳ و ۱۷ سال) بود. آزمون هاي قدرت ایستا و انفجاري ، استقامت عضلانی ایستا و پویا ، استقامت قلبی- عروقی و انعطاف پذیري اجرا شد. نتایج نشان داد:

1. هر چه سطح کلاس (سن) بیشتر می شود عملکرد بهتر می شود.
2. ۲٫ عملکرد پسران نسبت به دختران در همه آزمون ها بجز انعطاف پذیري بیشتر بود. [۶۷]

اُبرت^[۱۵] وهمکاران (۲۰۰۳) پاسخ­های قلبی تنفسی ۱۰ دختر و ۹ پسر (۳/۰ ± ۵/۱۰ ساله) را به ۱۳ هفته تمرین هوازی با استفاده ازروش اکو کاردیو گرافی مطالعه کردند. VO2max  در پسران تا ۱۵ درصد و در دختران تا ۹ درصد افزایش داشت که افزایش ۱۵ درصدی در شاخص ضربه­ای حداکثر در پسران و ۱۱ درصد را در دختران نشان می­دهد. تغییرات حجم ضربه­ای استراحتی و بیشینه ناشی از تمرین رابطۀ بالایی داشت (۷۳/۰ =r). ضربان قلب استراحتی در پسران از۱۰ ± ۸۶ تا ۱۱ ± ۷۶ ضربه دردقیقه (۱۲- درصد) و در دختران از ۸ ± ۹۵ تا ۶ ± ۸۶ ضربه در دقیقه (۹- درصد) کاهش داشت. [۶۸]

وینت^[۱۶] و همکاران (۲۰۰۳) دریافتند در پسران مقایسه با دختران VO2max زیادتری به ازای هر کیلوگرم داشتند ( ۴۷/۹ در مقابل ۴۰/۹ میلی­لیتر به ازای هر کیلوگرم در دقیقه). [۱]

ترمبلاي^[۱۷] و همکاران در سال ۲۰۰۹ در تحقیق پیمایشی خود به ارزیابی آمادگی جسمانی افراد ۶ تا ۱۹ساله کانادایی در سال هاي ۲۰۰۷ تا ۲۰۰۹ پرداختند. داده هاي بدست آمده از ترکیب بدنی ، آمادگی هوازي و آمادگی اسکلتی – عضلانی به تفکیک سن وجنسیت با داده هاي سال ۱۹۸۱ مقایسه شد. نتایج نشان داد:

1. ۱٫ سطح آمادگی جسمانی کودکان و جوانان کانادایی نسبت به سال ۱۹۸۱ بدون در نظر گرفتن سن و

جنس به طور معنی داري کاهش یافت .

2. ۲٫ اختلاف بین سطح آمادگی جسمانی در دو جنس معنی دار بود.
3. ۳٫ سطح آمادگی جسمانی بصورت قابل ملاحظه اي از سن ۶ تا ۱۹ سال تغییر کرد. [۶۹]

چیارا میلانس  ^[۱۸]در سال ۲۰۱۰ در تحقیق خود به ارزیابی توانایی هاي حرکتی و ویژگی هاي آنتروپومتریکی کودکان ۶ تا ۱۲ سال ایتالیایی پرداخت .نمونه این تحقیق شامل ۱۵۲ کودك ۶ تا ۱۲ بود که پس از اندازه گیري ویژگی هاي آنتروپومتریک ( BMI، محیط کمر، نسبت کمر به لگن و مجموع چربی زیر پوستی ۵ نقطه اي )، آزمون هاي آمادگی  حرکتی( پرش طول و دوي سرعت ۳۰ متر) توسط آنها اجرا شد. نتایج نشان داد

. ۱ آمادگی حرکتی روي BMI  اثر معنی داري نداشت

BMI .2رابطه مثبتی با محیط کمر ، چربی زیر پوستی و ارتباط منفی با چگالی بدن داشت

۳ . چربی زیر پوستی ارتباط منفی با سرعت در پسران ۶ و ۷ سال و پرش جفت در دختران ۸ تا

۱۲ سال داشت.

۴ . آمادگی حرکتی ارتباط معنی داري با سن داشت و عملکرد پسران بهتر از دختران بود. [۷۰]

ملیتا سوکا ^[۱۹]وهمکاران در سال ۲۰۱۱ در تحقیق خود به بررسی آمادگی جسمانی دانش آموزان اروپاي شمالی پرداختند. این محققین از آزمون آمادگی اروپایی باتري براي اندازه گیري آمادگی جسمانی استفاده کردند. نمونه ها شامل ۱۰۴۶۴ دانش آموز ۶ تا ۱۷ سال بودند .نتایج حاکی از آن بود که پسران نسبت به دختران نتایج  بهتري در آزمون­هاي قدرت، استقامت عضلانی، استقامت قلبی- عروقی، سرعت و چابکی داشتند. اما نتایج دختران در آزمون انعطاف پذیري نسبت به پسران بهتر بود(p< 0/ 001) . همچنین بهبود رکوردهاي آمادگی جسمانی با افزایش سن در پسران بارزتر از دختران بود. [۷۱]

کلی^[۲۰] و همکارانش )۲۰۱۱( نشان داده شد، ۸ هفته تمرین هوازی بر روی دوچرخه ثابت توسط ۱۸ کودک چاق با میانگین سنی ۰۶/۰ ± ۸/۱۰ سال و میانگین بلوغ ۳/۰ ± ۹/۱ = TS تغییرات معنی داری در وزن، شاخص توده بدن، درصد چربی، و لپتین ایجاد نکرد. به نقل از این محققان علی رغم بهبود معنی دار Vo2max در اثر تمرین هوازی،کاهش لپتین، بدون کاهش وزن، و توده چربی اتفاق نمی­افتد. تعداد کم آزمودنی (۹ نفر در گروه ورزش و ۹ نفر در گروه کنترل)، مدت زمان کم تمرین (۸ هفته) نوع تمرین (روی دوچرخه کارسنج) از جمله دلایلی است که باعث شد در این مطالعه تغییرات چندانی در ترکیب بدن و آدیپکائین­های چون لیپتین دیده نشود. [۷۲]

پیشینه تحقیق در داخل کشور

رحمانی نیا و همکاران (۱۳۷۹) در تحقیق خود به بررسی تأثیر یک برنامه منتخب هوازی به ترکیب بدن دختران پرداختند، از یک نمونۀ ۲۰ نفره برای شرکت در تحقیق به صورت داوطلب استفاده شد. آزمودنی­ها، دختران دانشجوی مرکز تربیت معلم بودند که به دوگروه مساوی تجربی­و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی­های گروه تجربی تحت تمرینات منتخب قرارگرفتند. تمرینات شامل۲۰ دقیقه فعالیت هوازی (دویدن) با شدت ۶۰ تا ۸۰ درصد حداکثر ضربان قلب بود. ۱۰ دقیقه برای گرم­کردن ­و۱۰ دقیقه نیز برای سردکردن در نظر گرفته شده­ بود. تمرینات به مدت ۶ هفته وتعداد جلسات در هفته ۳ تا ۵ باربود. گروه کنترل تمرین خاصی انجام ندادند. درآزمون نهایی، درصد چربی بدن در گروه تجربی به طور معنی داری کمتراز گروه کنترل (۰۵/۰٫ >P) وتوان هوازی آن به طور معنی دار بالاتر ازگروه کنترل بود (۰۵/۰٫>P ) با وجودی که بیشتر آزمودنی­های گروه وزن خود را از کم کرده بودند (به طور میانگین۲/۱ کیلو گرم)، این کاهش معنی دار نبود. وزن چربی نبوده ­است(۰۵/۰ چربی این > P دختران گروه تجربی کاهش میانگین ۳۸/۲ کیلوگرم و وزن بدون>P گروه افزایش حدود۵/۱ کیلوگرم را به طور میانگین نشان داد، اما هیچ یک از این تغییرات معنی­دارنبوده(۰۵/۰). [۲۱]

دانش­پور (۱۳۸۰) در تحقیق خود به بررسی مراحل مختلف بلوغ در پسران تهرانی و مقایسه آن با سن ۱۵ سالگی پرداختند. در این تحقیق جهت تعیین مراحل مختلف بلوغ از خصوصیات مختلف از جمله تعیین سن استخوانی و رشد صفات ثانویه جنسی، استفاده شد. اختلاف مشخصی در رشد استخوانی در کشورهای مختلف جهان دیده شده است.مطالعات انجام شده و نتایج بدست­آمده با مطالعات انجام شده در هر کشوری با سایر کشورها متفاوت بوده است در تحقیق حاضر سعی براین شده که از دوشاخص فوق بطور توام استفاده شود جهت بررسی ابتدا از چهار منطقه جغرافیایی تهران (شمال، جنوب، شرق و غرب) از بین مناطق ۱۹ گانه آموزش­وپرورش،  چندین مدرسه پسرانه انتخاب شد و پسران ۱۲ – ۱۶ ساله از میان آنان انتخاب گردیدند. حداقل ۸۰ نمونه از هر گروه سنی (جمعاً ۴۰۰  نمونه) مورد بررسی قرار گرفتند که فاقد بیماری سیستمیک (آندوکرین، متابولیک، کلیوی، قلبی و روده­ای) بوده و از هر منطقه جغرافیایی تهران از لحاظ گروه سنی به میزان برابر انتخاب شدند، افراد انتخاب شده به سازمان پزشکی­قانونی هدایت شده و ضمن رادیوگرافی بعمل آمده از مچ و دست مورد معاینه از لحاظ سن استخوانی و نیز بررسی صفات ثانویه جنسی قرار گرفتند، در این تحقیق از تغییرات در رشد موهای زهار و رشد بیضه­ها بر اساس طبقه بندی مارشال و تانر و رینولدز و واینر استفاده شده است که شامل مراحل پنچ­گانه G^[21]1 الی G5 در خصوص رشد اندام تناسلی و نیز مراحل ششگانه P1الی P^[22]6 در خصوص رشد موهای زهار می­باشد. از ۴۰۰ نمونه مورد بررسی در گروه­های سنی ۱۲ ال ۱۶ ساله مشخص گردید، رشد استخوانی پسران تهرانی موضوع مطالعه با استاندارهای GP مطابقت و هماهنگی نداشت و عقب­تر بود. همچنین نشان داده شد که در پسران تهرانی موضوع مطالۀ علائم اولیه بلوغ (رشد اندام تناسلی و رشد موهای زهار) در گروههای سنی مختلف زودتر صورت می­پذیرد. [۲۲]

آقا ملکی و همکاران (۱۳۸۰) در پژوهش خود ۳۴۲ دانشجوی دختر وجود داشتند که این آزمودنی­ها به دو گروه تقسیم شدند. یک گروه تمرینات مختلط (هوازی _ بی هوازی) قرار گرفتند. پیش­آزمونی که هردو گروه در آن شرکت نمودند، آزمون­های شامل اندازه­گیری استقامت عضلات کمربند شانه (آزمون بارفیکس)، استقامت موضعی عضلات شکم (آزمون درازو نشست)، چابکی (آزمون۱۵×۴ متر)، استقامت قلبی_عروقی (آزمون۶۰۰ متر و نیمه کوپر)، توان بی­هوازی و نیروی­عضلانی (آزمون پرش جفت) و آزمون ایستگاهی بود. پس ازده جسله تمرین را، آزمون نهایی که اندازه­گیری مجدد آزمون­های اولیه بود، تکرارشد. محاساب آماری و مقایسۀ نتایج پیش­آزمون و آزمون­نهایی نشان داد، اختلاف معناداری بین آزمون­نهایی چابکی، توان بی­هوازی و استقامت قلبی _عروقی (دو نیمه کوپر) روش تمرین مختلط نسبت به روش تمرین هوازی وجود داشت. همچنین اختلاف معنی­داری بین آزمون­نهایی استقامت عضلانی عضلات کمربند شانه، استقامت موضعی عضلات شکم و استقامت قلبی _عروقی (دو۶۰۰ متر) و روش تمرین هوازی نسبت به روش تمرینی مختلط مشاهده شد، در صورتی که اختلاف معناداری بین آزمون ایستگاهی دو گروه وجود نداشت. [۲۳]

محمدي در سال (۱۳۸۳) در تحقیق خود به توصیف وضعیت آمادگی جسمانی دانش آموزان دوره هاي مختلف تحصیلی استان قم و تهیه نورم آمادگی جسمانی بر اساس آزمون هاي جدید ایفرد پرداخت، نمونه این تحقیق شامل ۱% درصد از دانش آموزان پسر ودختر دوره هاي مختلف تحصیلی در استان قم بود .در این تحقیق مشاهده شد که وضعیت جسمانی دانش آموزان دختر در مقایسه با پسران همسال بسیار پائین تر می­باشد به طوریکه ارتباط معنی داري بین افزایش سن با رکوردهاي آمادگی جسمانی در دانش آموزان دختر مشاهده گردید. همچنین دانش آموزان پسر در هرگروه سنی به جز آزمون انعطاف پذیري برتري محسوسی نسبت به دختران همسال خود دارند. ضعف شدید عضلات کمربند شانه و شکم در دانش آموزان دختر نگران کننده بود به طوریکه سطح آمادگی عضلات دانش آموزان دختر هفده ساله از دانش آموزان ده  ساله کمتر بود. [۲۴]

رواسی و همکاران در سال (۱۳۸۳)  در مطالعه خود به بررسی همبستگی آزمونهای یک مایل آهسته دویدن، شاتل­ران (۲۰ متر رفت و برگشت) و پله کوئین در برآورد Vo2max  دانش آموزان پسر ۱۶- ۱۷ ساله است. بدین منظور، ۳۰ دانش آموز پسر ۱۶ – ۱۷ ساله یکی از دبیرستانهای منطقه دو شهر تهران، داوطلبانه برای آزمون انتخاب شدند. ابتدا مشخصات بدنی آزمودنی­ها از نظر قد، وزن و درصد چربی بدن محاسبه شد. سپس در طول سه هفته متوالی، از هر یک از آنها آزمونهای پله کوئین، یک مایل آهسته دویدن و ۲۰ متر رفت و برگشت گرفته و Vo2max   هر یک از این سه آزمون به طور جداگانه برآورد شد. نتایج بدست آمده نشان دادند، بین آزمونهای یاد شده در برآورد Vo2max  آزمودنیها، همبستگی مستقیم ومعناداری وجود دارد ( یک مایل آهسته دویدن و پله کوئین ۰۱/۰ > p  ۸۷/۰ = r ،یک مایل  اهسته دویدن و ۲۰ متر رفت و برگشت ۰۱/۰ > p 74/0 = r، پله کوئین و ۲۰ متر رفت و برگشت ۰۱/۰ > p  ۶۷/۰ = r ). [25]

فاضلی فر در سال (۱۳۸۵) در تحقیق خود به بررسی میزان آمادگی جسمانی دانش آموزان شهرستان آمل وتهیه نورم هاي آمادگی جسمانی پرداخت. جامعه آماري پژوهش را ۱۰۵۸۳ دانش آموز پسر مدارس راهنمایی شهرستان آمل تشکیل می دادند. براي انتخاب نمونه، ۱۰۵۸ نفر از آنها در محدوده سنی ۱۱ تا ۱۳سال به روش تصادفی خوشه اي انتخاب شدند. او پس از جمع آوري نتایج آزمون هاي آمادگی جسمانی جوانان ایفرد براي تدوین نورم از نمرات Z استفاده کرد. یافته هاي پژوهش نشان داد که با افزایش سن، میانگین رکوردها افزایش می­یابد. [۲۶]

قراخانلو (۱۳۸۶) در تحقیق خود به بررسی روند تغییرات ترکیب­بدنی و  vo2maxدر پسران ۱۱-۱۸ ساله انجام گرفت. آزمودنیهای این پژوهش شامل ۴۰۰ پسر ۱۱-۱۸  سال بود که به صورت تصادفی انتخاب شدند. ویژگیهایی آزمودنیها شامل قد، وزن، دور کمر، دور باسن، ضخامت چربی زیرپوستی سه سر بازو و ساق پا اندازه گیری و درصدد چربی  BMI ،WHR وVO2MAX محاسبه شد. نتایج نشان داد درصد چربی بدن در گروههای سنی مختلف تفاوت معناداری نداشت (۰۵/۰  <P). اما تفاوت بین میانگین  BMI، WHR و VO2MAX در گروههای سنی مختلف معنادار بود (۰۱/۰ <P). نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین تغییرات درصد چربی و تغییرات VO2MAX در پسران ۱۱-۱۸ ساله ارتباط معناداری وجود نداشت ولی بین تغییرات BMI و تغییرات VO2MAX ارتباط منفی و معناداری وجود داشت (۹۳/۰ = r و۰۵/۰≥P)  همچنین بین تغییرات WHR و تغییرات  VO2MAXدر پسران ۱۱ – ۱۸ ساله ارتباط مثبت و معنی داری به دست آمد (۷۱/۰ =r و ۰۵/۰ >p). مقایسه نتایج این مطالعه با مطالعات انجام شده روی کودکان کشورهای دیگر، وجود تفاوتهای بارز از نظر شاخصهای ترکیب بدن و VO2MAX در کودکان در حال رشد را خاطر نشان می کند و نشان می دهد در روشهای ارزیابی ترکیب بدنی در طول این دوران باید به ملاحظات مختلفی توجه کرد که به کارگیری آنها بر دقت و اعتبار روشها تأثیر می گذارد. [۲۷]

سرلک (۱۳۸۷) در تحقیق خود ۳۹ دانش­آموز دختر در دامنۀ سنی ۶۶/۱۳ تا ۶۶/۱۴ سال از جامعه دختران نوجوان غیرورزشکار شهر تهران به صورت هدفدار انتخاب و با استفاده از شاخص سن شروع قاعدگی به سه وضعیت بالیدگی زودرس، متوسط، و دیررس طبقه بندی شدند. درصد چربی بدن و اکسیژن مصرفی بیشینۀ شرکت کنندگان به ترتیب با استفاده از دستگاه سنجش ترکیبات بدن و آزمون بالک اندازه گیری شد. نتایج تحلیل واریانس یکطرفه نشان داد اکسیژن مصرفی بیشینۀ نسبی دختران دیررس به طور معناداری بیشتر از دختران زودرس و متوسط بود (pP<0/01)، ولی بین میانگین وزن، درصد چربی بدن و اکسیژن مصرفی بیشینۀ مطلق سه گروه اختلاف معناداری وجود نداشت (Pp<0/05). بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون چند متغیره، درصد چربی بدن و وضعیت بالیدگیr=0/638)) بیشترین سهم را در پیش­بینی اکسیژن مصرفی بیشینۀ نسبی، و متغیرهای وزن بدن و سن شروع قاعدگی r=0/763)) بیشترین سهم را در پیش بینی اکسیژن مصرفی بیشینۀ مطلق دارا بود). نتایج این تحقیق از تأثیر واقعی بالیدگی بر اکسیژن مصرفی بیشینه حکایت داشت و نشان داد پس از متغیرهای وزن و درصد چربی بدن، بالیدگی بیولوژیکی، به ویژه سن شروع قاعدگی، از عوامل مؤثر بر اکسیژن مصرفی بیشینۀ دختران نوجوان غیرورزشکار است.[۲۸]

علیزاده و همکاران ( ۱۳۸۹ ) در مطالعه خود به بررسی تأثیر ۶ هفته تمرین موازی و دایره­ای بر توان هوازی و بی­هوازی بازیکنان فوتبال نوجوان پسر است. بدین منظور در این پژوهش ۲۴ بازیکن فوتبال با میانگین سنی ۵۲/۰ ± ۵۸/۱۳ و وزن ۲۲/۸ ± ۹۶/۵۱ به صورت تصادفی در دو گروه تمرین موازی (۱۲ نفر) و گروه دایره­ای (۱۲ نفر) قرار گرفتند. گروه تمرینی موازی دو برنامه تمرینی را انجام دادنه: ۱- تمرین مقاومتی: این تمرین در چهار هفته نخست در ۳ نوبت با ۸ تکرار و در هفته­های پنجم و ششم در ۲ نوبت با ۸ تکرار انجام شد. سنگینی وزنه­ها ۶۵ تا ۷۵ درصد یک تکرار بیشینه هر ورزشکار بود. ۲- تمرین استقامتی: این تمرین در چهار هفته نخست شامل ۳ نوبت ۱۰ دقیقه­ای دویدن با ۶۵ تا ۷۵  درصد ضربان قلب بیشینه بود که در دوهفته پایانی در ۲ نوبت ۱۰ دقیقه­ای انجام شد. تمرین­های مقاومتی و استقامتی در چهار هفته نخست (هفته­ای ۳ جلسه) به صورت ۱ جلسه در میان (۱جلسه تمرین استقامتی و ۱ جلسه تمرین قدرتی) و در دو هفته پایانی هر دو تمرین در یک جلسه انجام می­شد. برنامه تمرین دایره­ای در ۱۰ ایستگاه با ۷۰ تا ۸۰ درصد ضربان قلب بیشینه انجام شد. تمرین فوق در ۴ هفته نخست در ۲ دور و در دو هفته پایانی در ۳ دور به انجام رسید. توان هوازی و بی هوازی قبل و بعد از دوره تمرینی با استفاده از آزمون­های ۱ مایل و RAST محاسبه شد. نتایج  پژوهش  نشان داد که توان هوازی بازیکنان پس از ۶ هفته تمرین دایره­ای و موازی در هر ۲ گروه افزایش معنی داری یافت، اما توان بی­هوازی در ۲ گروه تمرینی افزایش معناداری نداشت. همچنین بین تأثیر دو روش تمرین دایره­ای و موازی بر توان هوازی تفاوت معنی داری وجود داشت، در حالی که بین دو روش تمرینی فوق برتوان بی­هوازی تفاوت معنی­داری مشاهده نشده؛ لذا یافته­های پژوهش پیشنهاد می­کند که بازیکنان فوتبال نوجوان پسر می­تواند از تمرین­های دایره­ای و موازی به منظور بهبود توان هوازی استفاده کنند. [۲۹]

قرقره­چی (۱۳۹۰) در مطالعه خود توصیفی مقطعی که در مورد سن بلوغ و ارتباط آن با شاخص توده­ی بدن در دختران شهر تبریز که از فروردین ۱۳۸۷ تا اسفندماه ۱۳۸۷، ۱۰۰۰ دانش­آموز دختر ۷ تا ۱۷ ­ساله شهر تبریز شرکت کردند. موارد با روش تصادفی چند­مرحله­ای از مدارس مناطق چندگانه شهر­تبریز انتخاب شدند. براساس صدک شاخص توده­ بدن به ۴ گروه چاق، اضافه­وزن، وزن نرمال وکم وزن تقسیم شدند. ارزیابی صفات جنسی ثانوی بالمس و مشاهده انجام و براساس طبقه بندی جدول تانر( Tanner) یادداشت شد. سن عادت ماهیانه (درصورت وجود) از دانش­آموزان رسیده و یادداشت گردید. متوسط سن شروع بلوغ و (مرحله دو تانر رشد پستان)۱۵/۱ ± ۵۸/۹ سال و مرحله دو تانر رشد موهای عانه ۱۰/۱ ± ۳۰/۱۰ سال بود. میانگین سن شروع عادت ماهانه ۳۰/۱ ± ۵۸/۱۲ سال بود. بین سن شروع بلوغ و نمایه­ی توده­ی بدن اختلاف معنی دار بود (۰۰۲/۰ = p). سن شروع عادت ماهانه در گروه­های کم­وزن و نرمال به طور معنی­دار بالاتر از گروه­های اضافه وزن و چاق بود.۸۵/۱۴ سال در برابر ۸۱/۱۳ سال (۰۰۱/۰  >p). سن شروع بلوغ در جامعه­ی ما در حال کاهش است. دختران دارای اضافه وزن و چاق نسبت  به دختران با وزن نرمال در سنین پایین­تری به بلوغ می­رسند و سن منارک هم در آنها پایین­تر است. [۳۰]

[۱]– Asparlyng

[۲]– Kemper

[۳]– Krahnbvhl

[۴]– Corticosteroid

[۵]– Armstrong

[۶]– Vlzmn

[۷]– Sbvnyn

[۸]– Malyna

[۹]– Ellen

[۱۰]– Tvlfry

[۱۱]– Rowland

[۱۲]– Johns

[۱۳]– Williams

[۱۴]– Frank L.

[۱۵]– Ebert

[۱۶]– Vignette

[۱۷]– Trmblay

[۱۸]– Chiara Mylans

[۱۹]– Soca Mlyta

[۲۰]– Kelly

[۲۱]– Genital

[۲۲]– Pubchair

……………………………

۴- اهداف تحقیق:

…………………………………….

۵- فرضيه ‏هاي تحقیق:

…………………………………….

۶- مدل تحقیق

…………………………

۷- سوالات تحقیق:

…………………………………….

۸- تعريف واژه‏ها و اصطلاحات فني و تخصصی (به صورت مفهومی و عملیاتی):

…………………………………….

۹- بیان جنبه نوآوری تحقیق:

………………………….

۱۰- روش شناسی تحقیق:

الف: شرح كامل روش تحقیق بر حسب هدف، نوع داده ها و نحوه اجراء (شامل مواد، تجهيزات و استانداردهاي مورد استفاده در قالب مراحل اجرايي تحقيق به تفكيك):

………………………….

ب- متغيرهاي مورد بررسي در قالب یک مدل مفهومی و شرح چگونگی بررسی و اندازه گیری متغیرها:

…………………………………….

ج – شرح کامل روش (ميداني، كتابخانه‏اي) و ابزار (مشاهده و آزمون، پرسشنامه، مصاحبه، فيش‏برداري و غيره) گردآوري داده‏ها :

…………………………………….

د – جامعه آماري، روش نمونه‏گيري و حجم نمونه (در صورت وجود و امکان):

…………………………………….

ر- روش نمونه گیری و حجم نمونه:

…………………………………….

ز- ابزار تحقیق:

…………………………………….

هـ – روش‌ها و ابزار تجزيه و تحليل داده‏ها:

…………………………………….

منابع :

…………………………………….

آسان داک: www.Asandoc.com

دانلود نمونه پروپوزال تکمیل شده، پروژه پر شده، طرح پیشنهادیه آماده