دانلود پروپوزال آماده:  سنجش پایداری شهرهای کوچک در استان مازندران

قسمت هایی از پروپوزال:

بیان مسأله:

نگرانی‌های موجود درباره­ی اضمحلال محیط و کاهش منابع طبیعی، توسعه­ی پایدار را به عنوان مفهوم کلیدی در سیاست‌گذاری‌های ملی و بین‌المللی مطرح کرده است (Vouvaki & Xepapadeas, 2008: 473)؛ به طوری که از اواسط دهه­ی ۱۹۸۰ و به دنبال گزارش برانت لند، اصطلاح «توسعه­ی پایدار» در مجامع مختلف به عنوان رویکرد جدید توسعه مطرح می‌شود (Baker,2006: 6). به عبارتی با گسترش انتقادها به روندهای جاری توسعه، به ویژه پس از جنگ جهانی دوم، همراه با انتشار گزارشهایی همانند “محدودیت های رشد” توسط کلوپ رم، توجه جامعه جهانی بیش از پیش به توسعه پایدار معطوف گردید. بی شک برای ورود اندیشه توسعه پایدار به جریان اصلی بحث های سیاست جهانی، گزارشهای کمیته جهانی محیط زیست و توسعه در سال ۱۹۸۷ و همچنین کمیسیون جهانی محیط زیست و توسعه سازمان ملل(مجمع زمین) در سال ۱۹۹۲ در ریوی برزیل که منجر به تدوین دستور کار ۲۱ گردید، تأثیر زیادی داشتند(همان:۹۰-۸۱).

یکی از موضوع های مهم در توسعه پایدار که طی سالهای اخیر، جایگاه ویژه ای به خود اختصاص داده، توسعه پایدار شهری است که برخی آن را الگوواره نوین و مسلطی در برنامه ریزی شهری معاصر می دانند(رازدشت، ع. و همکاران، ۱۳۹۱). اهمیت و جایگاه شهرها در توسعه پایدار به حدی است که برخی از صاحب نظران توسعه پایدار شهری را شاه کلید پایداری جهانی می دانند. به نظر پیتر هال (۱۹۹۳) توسعه­ پایدار شهری، شکلی از توسعه­ امروزی است که توان توسعه­ی مداوم شهرها و جوامع شهری نسل‌های آینده را تضمین می‌کند. هدف توسعه­ی پایدار شهری باید ایجاد شهری سالم و مردمی با منابع غنی باشد. یعنی نه تنها از لحاظ فرم شهری و میزان دسترسی قابل قبول انرژی، بلکه از نظر نقش و کارکرد، شهر را به عنوان مکانی برای زندگی مد نظر داشته باشد. توسعه­ی پايدار شهري، الگوي پايدار سکونت­گاه‌ها، الگوي مؤثر حمل‌ونقل در زمینه‌ی مصرف سوخت و نيز شهر را در سلسله‌مراتب ناحیه‌ی شهري بررسي می‌کند، زيرا ايجاد شهر را فقط براي لذت شهرنشينان می‌داند. به دنبال رواج پارادایم توسعه پایدار شهری، این الگو در زمینه های مختلف مسائل شهری کاربست پیدا نمود و در قالب ترکیباتی چون پایداری زیست محیطی، پایداری اقتصادی، پایداری اجتماعی، پایداری کالبدی و … نمود پیدا کرد. در این راستا مفهوم پايداري در چارچوب مبحث پايداري شهرهای کوچک، نیز به دنبال تعادل و پوپايي این سکونتگاه‌های کوچک در ارتباط با ساختارهاي طبيعي- اكولوژيكي، اجتماعي- فرهنگي، اقتصادی و كالبدي- فضايي است، به طوري كه متضمن پايداري سكونت­گاه در روندهاي مكاني- زمانی می گردد(ر. ش به Bossel, 1999: 24, Taleshia & et.al.,2012) پس می‌توان آن را فرآيندي از تغيير و تحولات، با هدف بهبود و ارتقاي كمي و كيفي سطح زندگي جامعه‌ی ساکن در آن دانست؛ فرآيندي كه به ايجاد تعادل و توازن زيستي میان فضاي شهري و حوزه­ی نفوذ آن می‌انجامد. علاوه بر این، پايداري این شهرها به ظرفيت بازتوليد آن‌ها در طول زمان در ابعاد مختلف طبيعي، اجتماعي و اقتصادي بستگي دارد و به ميزان زيادي بر پایه‌ی انعطاف‌پذیری، مشاركت، انسجام اجتماعي و تنوع اقتصادي است.

از طرفی دیگر توسعه­ی پایدار شهری امروزه به عنوان مفهومی بسط یافته و نهادینه شده، چارچوب کلی تحلیل وضعیت شهرها را در اختیار قرار می دهد. بررسی مطالعات مختلف نشان می‌دهد که این رویکرد توانمندی‌های بسیار زیادی در زمینه­ی شناخت وضعیت و مسائل پیش روی شهرها دارد. سکونت­گاه‌های شهری به عنوان نظام‌های جغرافيايي، متأثر از عوامل و نيروهاي فضاساز در يك فرآيند زماني- مكاني به وجود آمده و همواره تحت تأثير فرآیندهای دروني و بيرونی (اجتماعي- فرهنگي، اقتصادي، محيطي- كولوژيكي) در حال تغيير و تحول بوده‌اند. در اين ميان، اگر پذیرفته ایم که شهرهای کوچک هم به عنوان حلقه حیاتی و تفکیک ناپذیری از نظام سکونتگاهی در سطوح ملی، منطقه ای و محلی و متشكل از اجزاء مرتبط به هم هستند که توسعه پایدار آنها، منجر به توسعه پایدار محلی و منطقه ای خواهد شد، لازم است بپذیریم که صرف تبدیل نقاط روستایی به شهر کوچک، فرایندی توسعه ای نیست، بلکه توسعه پایدار شهرهای کوچک، فرایندی مهم ورویکردی اساسی است که ضرورت و چارچوب اصلی مطالعه حاضر را شکل داده است. این گروه از شهرها، متأثر از موقعيت و جايگاه مكاني- فضايي خود در هر استان و نحوه ي تعاملات يا ارتباطات (دروني و بيروني) خود در گذر زمان، همواره دستخوش تحولاتي شده اند.

هرچند روند شکل‌گیری و نحوه­ی تكوين ساختاري -عملكردي این‌گونه از شهرها، در گذشته به صورت تدريجي بوده است، در دهه‌های اخير سازمان‌یابی فضايي و عملكرد نظام سکونت­گاهی این شهرها از يك طرف متأثر از تحولات اقتصادي، اجتماعي در نظام جهاني بوده و از طرف ديگر متأثر از سیاست‌ها و برنامه‌های دولت و سازمان‌های مختلف كه برای توسعۀ آن‌ها اتخاذ و اجرا گردیده، دست‌خوش تغيير و تحولات زيادي شده است. اما وجود مسائل و مشکلات موجود در این شهرها نشان از عدم تحقق مشخصه های پایداری در درون آنها دارد. عدم توجه به نقش و اهمیت شهرهاي كوچك و عدم شناخت صحيح جايگاه و پايگاه اين شهرها باعث شده است كه امروزه سرمايه گذاري هاي مربوط به آنها بسيار كم صورت پذيرد كه اين خود مشكلات عديده ايي بویژه ناپایداری این سکونتگاهها را به دنبال داشته است(حاجی علیزاده، ۱۳۸۰: ۷). از سوی دیگر بررسی های سازمان ملل نشان می دهد که ساکنان شهرهای کوچک، بخصوص در کشورهای در حال توسعه در اکثریت مناطق در دسترسی به خدمات اساسی به طور گسترده ای در شرایط ناعادلانه و نابرابری قرار دارند. مطالعه آکادمی علوم ملی آمریکا در بیش از ۹ کشور نمونه، آشکار ساخت که ساکنان شهرهای کوچکتر نسبت به ساکنان شهرهای متوسط و بزرگ در تهیه و تدارک آب لوله کشی، دفع ضایعات و مواد زائد، برق و مدرسه از وضعیت نامناسبی برخوردار بوده اند. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد نرخ فقر نیز در شهرهای کوچکتر بالا است. زمانیکه نقش شهرهای کوچک و متوسط را در اسکان رشد جمعیت آینده مورد توجه قرار دهیم، روشن است که نیازهای ساکنان این شهرها و بهبود کیفیت محیط زیست آنها به سرعت باید مورد توجه قرار گیرد(cohen,2005: 11).

بنابر برآوردهای سازمان ملل، در آینده قابل پیش بینی بیشترین نرخ رشد شهرنشینی در شهرهای کوچک اندام روی خواهد داد(همان منبع). از این رو، شناخت و تدوین استراتژی هایی برای توسعه پایدار این شهرها اجتناب ناپذیر خواهد بود. ضمن اینکه توسعه پایدار شهرهای کوچک، بسترساز و سنگ بنای تحقق توسعه پایدار در شهرهای میانی و بزرگ خواهد بود؛ چرا که پایداری توسعه در شهرهای کوچک می تواند مسائل عدم توازن در نظام اسکان شهری را تعدیل نماید. لذا اهمیت و ضرورت پایداری شهرهای کوچک را می توان اینگونه بیان کرد که: پایداری توسعه در ساختار درونی شهرهای کوچک تضمین کننده پایداری توسعه در سطوح پایین نظام سکونتگاهی(روستاها و روستا-شهرها) و سطوح بالای این نظام(شهرهای میانی و بزرگ) است.

از طرفی دیگر مطالعه و بررسی محققان در کشورهای مختلف جهان نشان می دهد که شهرهای کوچک یکی از موفق ترین نمونه های سکونتگاهی در زمینه تحقق توسعه پایدار می باشند. بسیاری از شهرهای کوچک در سطح جهانی، طی سال های اخیر رشد یافته اند و تقریباً از نظر زیست محیطی مناسب به نظر می رسند، چرا که محیط زیست نیمه روستایی و کوچک مقیاس با اقتصاد و شرایط اجتماعی رو به رشد و همراه با خدمات کافی زمینه را برای تحقق درجه بالایی از خود اتکایی و خود گردانی ایجاد می کنند(فنی،۱۳۸۲ :۴۸). توسعه شهرهای کوچک روش مناسبی برای توسعه فضایی و ایجاد رشد اقتصادی و تعادل اجتماعی است و می تواند به عنوان شقی در مقابل رشد شهرهای بزرگ عمل نماید(ضرابی، ۱۳۷۸: ۱۰). ولی به نظر می رسد چنین رشد و توسعه ای در صورتی شکل خواهد گرفت که خود این شهرها از درون خود دچار مشکلات شهرهای بزرگ در مقیاس خرد نباشند و فضای مناسب را برای نسل کنونی و آینده فراهم سازند. لیکن در سطح ملی آنچه بیش از هر مسئله دیگر در ارتباط با این شهرها باید مد نظر قرار گیرد توجه به عدالت و برابری بر اساس شاخص ها و ابعاد محیطی، اجتماعی-اقتصادی و کالبدی از نظرگاه توسعه پایدار شهری می باشد. بنابراین با توجه به افزایش شهرهای کوچک و گسترش آن ها، منطقی است که یک برنامه ریزی توسعه همه جانبه و متناسب با آن شهر برای آن ها پیش بینی شود. برنامه ای که به همه ابعاد زیست محیطی، کالبدی، اقتصادی، اجتماعی شهر توجه داشته باشد. شهرهای کوچک امروزی پایه گذار شهرهای بزرگ آینده خواهند بود که با پذیرش کارکردهای جدید و توسعه کارکردهای فعلی و گسترش فیزیکی در صورت عدم برنامه ریزی مناسب، به شهرهای بزرگ تر با مشکلات و محدودیت های گوناگون تبدیل می شوند. از این رو برنامه ریزی توسعه پایدار برای شهرهای کوچک به عنوان یک رویکرد جدید در حیطه مطالعات شهری وارد شده است، ولی بحث مهمی که مطرح می شود این است که توسعه پایدار این سکونت گاهها با کدام فاکتورها محقق می شود؟(نادری، ۱۳۸۷: ۳). آنچه گفته شد لزوم توجه به شهرهای کوچک را در فرایند دستیابی به توسعه پایدار در این شهرها بیان می کنند.

این رساله بر شناخت و تبیین روند تحولات توسعه در ساختار درونی شهرهای کوچک که بطور مستقیم بر توسعه و فضای محلی آنها نیز تاثیرگذارست، متمرکز شده است و از نتایج اولیه آن، نبود پایداری و وجود چالش های عمده اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و محیطی در دستیابی به توسعه پایدار شهری در این شهرهاست؛ از این رو، مطالعه شناختی-تبیینی حاضر، با مروری نقادانه بر همه دیدگاهها و نظریه های مرتبط با ارزیابی پایداری شهرهای کوچک، به بسط مفهومی-کارکردی اهمیت و جایگاه این گروه از شهرها در پایداری اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و اکولوژیکی ساختار درونی و بیرونی آنها در سطوح منطقه و محلی کمک خواهد کرد.

به این ترتیب، یکی از مسائل مهم و بنیادی در تعمیق و بسط حوزه علمی و سیاست گذاری توسعه محلی-منطقه ای موضوع پایداری توسعه در مناطق محتلف کشور و از جمله استان مورد مطالعه، تحلیل و تبیین سطح پایداری ساختار درونی سکونتگاههای کوچک شهری که بیشترین تعداد و گستردگی پهنه ای را در سطح استان مازندران دارند و ارزیابی عوامل موثر بر آنها بوده است؛ موضوعی که تا به حال کمتر مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است.

استان مازندران  با وسعت حدود، ۴/۲۳۷۵۶  كيلومتر مربع معادل۵/۱ درصدمساحت كشور را به خود اختصاص داده است. اين استان در سال ۱۳۹۰ داراي ۱۹  شهرستان، ۵۳ مركز شهري، ۴۶ بخش، ۱۱۲ دهستان و ۳۱۳۸ آبادي داراي سكنه بوده است. تراکم نسبی در استان ۴/۱۲۹ نفر در هر کیلومتر بوده است. بر اساس نتایج آخرین سرشماری(۱۳۹۰) ۷/۵۴ در صد جمعیت استان در شهرها و ۳/۴۵ درصد جمعیت در روستاها ساکن بوده اند. از لحاظ توزیع فضایی شهرها از ۵۳ نقطه شهری در سطح استان، ۴۶ شهر جمعیتی کمتر از ۵۰ هزار نفر دارند(جدول۱-۱). به عبارتی دیگر ۸۶٫۷ درصد از شهرهای استان مازندران در گروه شهرهای کمتر از ۵۰ هزار نفر قرار دارند که از این نظر با شرایط ملی(۸۷٫۱ درصد کشور) همخوانی قابل توجهی دارند

جدول طبقه بندی تعداد شهرهای استان در طبقات مختلف جمعیتی طی سالهای  ۱۳۹۰-۱۳۶۵

منبع: مرکز آمار ایران، سرشماری سالهای  ۱۳۹۰-۱۳۶۵

جدول چگونگی توزیع شهرهای کوچک کل کشور و استان مازندران در سال۱۳۹۰(به درصد)

اما آنچه که در ارتباط با این شهرها در سطح استان قابل توجه است، درصد جمعیت شهری ساکن در این شهرهاست. آمارها حاکی این است که شهرهای کوچک استان با وجود اینکه سهم بالایی از شمار شهرهای استان را به خود اختصاص داده اند، اما فقط ۳۸ درصد جمعیت شهری آن را در خود نگه داشته اند و۶۲ درصد از جمعیت شهری تنها در شش شهر قرار دارند. این شرایط نشان می دهد که توزیع جمعیت در گروه های شهری در طول دهه های گذشته در سلسله مراتب شهری استان به ضرر شهرهای کم جمعیت و کوچک بوده و جایگاه آنها را به رغم افزایش چشمگیر تعداد آنها تضعیف کرده است. وجود مسائل و مشكلاتی در حوزه های اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی از جمله مواردی است که بیانگر ناپايداري این شهرهاست. بخشی از مسائل و پیامدهای ناشی از ناپایداری شهرهای کوچک استان عبارتند از:

حوزه اقتصادی: نرخ بالای بیکاری و بار تکفل شغلی در این شهرها، نبود توازن ناحیه ای در اشتغال و بیکاری در بین شهرهای استان، عدم حمایت کافی مالی از بخش های تولیدی در این شهرها، نبود صنایع تبدیلی، مهاجرت نیروهای فعال، سرمایه گذاری های محدود بخش خصوصی و محدودیت سرمایه گذاری بخش دولتی باعث شد تا فعالیت های اقتصادی در شهرهای کوچک از سازو کارهای نهادی مناسب و قانونمند که منجر به منافع سازمان یافته و سود مناسب شود برخوردار نباشند. در نتیجه این امر،  مهاجرت از این شهرها به شهرهای بزرگتر افزایش می یابد. اتكاي اقتصاد اکثر شهرهای کوچک به بخش كشاورزي و استعداد ضعيف اين بخش در ايجاد فرصتهاي شغلي و مسايل مربوط به آن يكي از عوامل اصلی است كه بنظر مي رسد به لحاظ ساختاري، شهرهای کوچک استان را به گروه شهرهای مهاجر فرست كشانده است.

حوزه اجتماعی:  وجود مسائلی مانند کیفیت نامناسب زیرساخت های بهداشتی-درمانی و اجتماعی-فرهنگی متناسب با ساختار اجتماعی شهرهای کوچک، افزایش بزهکاریها و ناهنجاری ها ناشی از رشد روز افزون بیکاری و پیدایش جامعه طبقاطی، کیفیت نامناسب فضاها و مراکز آموزشی، درمانی و ورزشی، سرانه پایین خدمات شهری، شتاب بیشتر مهاجرت در شهرهای کوچک استان و خارج شدن نیروی تحصیل کرده و کارگران ماهر به دلیل کمبود یا ناپایداری فرصت های شغلی، حیات این شهرها را مورد تهدید جدی قرار داده است؛ بطوری که بر اساس نتایج مرکز آمار(۱۳۹۰) بالاترین نرخ مهاجرت های بین شهری در استان مازندران مربوط به شهرهای کوچک آن بوده است.

حوزه زیست محیطی: معضلاتی مانند نبود نظام مدیریت پسماندهای شهری، گسترش آلودگیهای محیط زیست و بی توجهی سازمانهای مسئول، گسترش افقی و ساخت و سازهای بی رویه و غیر مجاز در خارج از محدوده قانونی شهرها، استفاده نادرست و بی برنامه از زمینهای ارزشمند، نبود نظارت مدیریت شهری در نحوه توسعه فیزیکی شهر، تغییر و تخریب کاربری اراضی کشاورزی، کیفیت و کمیت نامناسب منابع آبی، نارسایی تاسیسات و تجهیزات شهری و مکانیابی نامناسب دفع زباله های شهری، ناپایداری را در این شهرها تشدید کرده است. به عنوان مثال ۷۰ درصد شهرهای کوچک استان زباله های شهری را در جنگل و مراتع اطراف شهر، ۱۵ درصد شهرها در حاشیه شهر و رودخانه و حدود ۱۰ درصد در داخل محدوده قانونی شهر و کنار ساحل دفن می کنند^[۱]. علاوه بر موارد ذکر شده، تمرکز فزاینده شهرها و فشار جمعیتی (استقرار۲۴ شهر و تمرکز۶۰درصد جمعیت شهری) در بخش مرکزی استان به همراه توسعه شتابان شهری، گسترش و توسعه فعالیتهاي صنعتی و کشاورزي توام با بهره برداري بی‌رویه از منابع آب و خاك و پوشش گیاهی، تغییرات قابل ملاحظه اي در کاربري زمینها، فرایندهاي هیدرولوژي، مورفولوژي و وضعیت زیست- محیطی شهرهای کوچک استان به وجود آورده است .به طوري که فرسایش خاك، محدود شدن گونه‌هایی از پوشش گیاهی و افزایش گونه هاي دیگر، افزایش آلاینده هاي آب و خاك، بهم خوردن توازن اکولوژیک اکوسیستم هاي طبیعی، تغییر جریانات سطحی و نفوذي که از نشانه هاي ناپایداري است، در ساختار محیطی این شهرها ملموس می باشد و موجب تغییرات بسیاري در خصوصیات اکولوژي و زیست محیطی آن ها شده است، به طوریکه تعادل طبیعی اکوسیستم ها در اکثر این شهرها به میزان زیادي  مورد تهدید جدی قرار گرفته، فرسایش خاك تشدید گردیده و کیفیت منابع آبی، به دلیل مقادیر زیاد پسابها و فاضلاب های تولید شده توسط واحدهاي مسکونی، تجاري و صنایع درون شهري که به منابع آبهاي سطحی و زیرزمینی وارد شده اند، به میزان زیادي کاهش یافته است. به عنوان مثال ورود پساب های شهری به آبهای سطحی در شهرهای فریدونکنار و امیرکلا ۸۰ درصد، نور و زیراب ۷۰ درصد و محمود آباد ۷۵ درصد بوده است.

از سویی دیگر بر اساس نتایج آخرین سرشماری(۱۳۹۰) نرخ  رشد ۳۳ درصد شهرهای کوچک استان منفی بوده و در زمره شهرهای مهاجرفرست قرار داشته اند. به لحاظ توزیع فضایی اکثر این شهرها در پیرامون شهرهای بزرگ واقع در بخش مرکزی استان استقرار داشته که اثرات فضایی آن باعث تمرکز جمعیت در شهرهای بزرگ و بروز نابسامانی و مشکلات عدیده ای در نظام فضایی منطقه ای استان شده است.

از اینرو، فشار جمعیتی و توسعه شهری در شهرهای بزرگ، استان را با چالشهایی مواجه کرده است؛ چالشهایی چون فشردگی و نزدیکی شهرها که عمدتاً در کنار راهها و حریم رودخانه ها و روی گسل ها واقع اند و با تغییر سریع کاربری زمین های کشاورزی، جنگلی و مرتعی به اراضی شهری تبدیل شده اند. با این تغییر و تبدیل، اراضی مرغوب کشاورزی از چرخه تولید خارج شده و تخریب خاک، ایجاد سیلاب و طغیان بیشتر رودخانه ها، ورود فاضلاب های شهری به آبهای سطحی و از بین رفتن حیات آبزیان از جمله پیامدهای آن بوده است. به این ترتیب توسعه شهری استان، در تعادل با محیط زیست، به عنوان یکی از پایه های اصلی توسعه پایدار، نبوده است. از اینرو دستیابی به هر گونه پایداری خواه در پهنه ی سرزمینی و خواه در نظام شهری استان بدون پایداری شهرهای کوچک متحقق نخواهد شد. با توجه به اين مسائل، خروج از فشارها و بحرانهای  ناشی از ناپایداری شهرهای کوچک استان از منظر ساختار درونی آنها بيش از پيش ضرورت مي‌يابد. برای رسيدن به اين مهم ابتدا بايد ظرفيت‌ها، قابليت‌ها و موانع رسیدن به پایداری شهرهای کوچک استان مورد شناسایي، تحلیل و تبیین قرار گيرند تا در مراحل بعد، با برنامه ریزی دقیق، از اين توانها، برای پایداری این شهرها بهره برداری کرد.

از اینرو، پرسشهای اصلی مطرح شده در اين تحقيق عبارتند از:

• شهرهای کوچک استان با توجه به ابعاد اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی و کالبدی از چه میزان پایداری برخوردارند؟
• در شرایط فعلی با توجه به شاخص های توسعه پایدار شهری، کدامیک از ابعاد از وضعیت بهتری در شهرهای کوچک استان برخوردار می باشد؟
• برای رسیدن به پایداری کدامیک از ابعاد پایداری از وزن و اهمیت بیشتری برخوردارند؟
• با اتخاذ چه الگویی می توان شهرهای کوچک استان را به سمت توسعه پایدار شهری هدایت نمود؟

[۱] .ر.ش ب مطالعات آمایش سرزمین استان مازندران(۱۳۸۷)، بخش محیط زیست، جلد ۴۳

……………………………

۲- اهمیت و ضرورت تحقیق:

……………………………

۳- پیشینه تحقیق:

……………………………

۴- اهداف تحقیق:

…………………………………….

۵- فرضيه ‏هاي تحقیق:

…………………………………….

۶- مدل تحقیق

…………………………

۷- سوالات تحقیق:

…………………………………….

۸- تعريف واژه‏ها و اصطلاحات فني و تخصصی (به صورت مفهومی و عملیاتی):

…………………………………….

۹- بیان جنبه نوآوری تحقیق:

………………………….

۱۰- روش شناسی تحقیق:

الف: شرح كامل روش تحقیق بر حسب هدف، نوع داده ها و نحوه اجراء (شامل مواد، تجهيزات و استانداردهاي مورد استفاده در قالب مراحل اجرايي تحقيق به تفكيك):

………………………….

ب- متغيرهاي مورد بررسي در قالب یک مدل مفهومی و شرح چگونگی بررسی و اندازه گیری متغیرها:

…………………………………….

ج – شرح کامل روش (ميداني، كتابخانه‏اي) و ابزار (مشاهده و آزمون، پرسشنامه، مصاحبه، فيش‏برداري و غيره) گردآوري داده‏ها :

…………………………………….

د – جامعه آماري، روش نمونه‏گيري و حجم نمونه (در صورت وجود و امکان):

…………………………………….

ر- روش نمونه گیری و حجم نمونه:

…………………………………….

ز- ابزار تحقیق:

…………………………………….

هـ – روش‌ها و ابزار تجزيه و تحليل داده‏ها:

…………………………………….

منابع :

…………………………………….

آسان داک: www.Asandoc.com

دانلود نمونه پروپوزال تکمیل شده، پروژه پر شده، طرح پیشنهادیه آماده