شهادت امام جواد علیه‏السلام / آیینه حسُن خد

(۸ صفحه ورد)

امام جواد علیه‏السلام در رمضان سال ۱۹۵، در مدینه و در دوران بحران سیاسیِ خلافت عباسی پا به عرصه وجود نهاد. در آن سال، میان مأمون و امین، فرزندان هارون الرشید، بر سر تصاحب خلافت درگیری بود. سرانجام این اختلاف، آثار خود را بر زندگی امام رضا علیه‏السلام و فرزندش امام جواد علیه‏السلام گذاشت و ایشان به طور ناخواسته مجبور به ترک مدینه شد.

مادر امام

نهمین پیشوای معصوم، تحت تربیت پدرش امام رضا علیه‏السلام و در دامن پرفضیلت بانویی پرهیزکار به نام سبیکه (خیزران) به شکوفایی شکوه‏مندی رسید و آماده پذیرش و انام بزرگ الهی گردید. این بانوی بزرگوار، اهل مصر یا مغرب بوده است.

از اینکه مادر امام محمدتقی علیه‏السلام غیرعرب و آفریقایی بوده، نباید تعجب کرد؛ زیرا تقدیر الهی چنین بود که ریشه‏های درخت تنومند اسلام که با ظهور پیامبر اکرم در حجاز پای گرفت. به دیگر نقاط عالم هم نفوذ کند و شاخه‏های آن، بر سر همگان سایه رحمت و هدایت بگستراند.

شاهد وداع پدر

امام جواد علیه‏السلام کودکی خردسال بود که پدرش می‏خواست به سوی خراسان برود. او همراه امام هشم به سوی مکه رفت؛ زیرا پدر بزرگوارش می‏خواست با خانه کعبه، یعنی مقدس‏ترین مکان جهان اسلام، وداع کند. امام نهم بر دوش خادم پدر، با هوشیاری و کنجکاوی وصف‏ناپذیری، شاهد رفتارهای علی بن موسی‏الرضا علیه‏السلام بود و می‏دید که آن وجود مبارک، با هیجان و اشتیاق خاصی، همچون کسی است که دیگر به سرزمین حجاز بازنخواهد گشت. از این رو، به اعمال پدر حساس شد و از دوش خادم پایین آمد و با حالتی اندوهگین، در حجر اسماعیل علیه‏السلام بست نشست. خادم، ماجرا را به امام رضا علیه‏السلام گزارش کرد.

………………………..

…………………………