نام پرسشنامه : مقیاس خوشکامی اسنیت- همیلتون (SHPS) 1995

 روایی و پایایی: دارد

طریقه نمره دهی: دارد

منبع: دارد

توضیحات:

این مقیاس، در سال ۱۹۹۵ توسط اسنیت، همیلتون، مورلی، هومیان، هرگریوز و تریگول طراحی شد و ۱۴ عبارت دارد که ظرفیت و توانایی کسب لذت را میسنجد. این مقیاس در هر دو زمینه بالینی و پژوهشی قابلیت کاربرد دارد. پاسخگو با خواندن هر عبارت، در یک طیف چهار گزینه ای، میزان موافقت یا مخالفت خود را با هر عبارت، نشان میدهد (کاویانی، موسوی و محیط، ۱۳۸۰). محتوای عبارات این پرسشنامه شامل چهار حیطه میشود. علایق و سرگرمی ها عبارات ۱ ،۲ ،۹؛ تعامل اجتماعی عبارات ۷ ،۸ ،۱۳ ،۱۴ ،۳؛ تجربه حسی عبارات ۱۱ ،۱۲ ،۵ ،۶ و خوراک و نوشیدنی عبارات ۴ و ۱۰ (کاویانی، کامیار و میرسپاسی، ۱۳۷۹). در این مقیاس، نمره پایینتر، نشانگر توانایی بالاتر در کسب لذت است.

بسیاری از مؤلفان معتقد بوده اند که عدم توانائی برای لذت بردن(ناخوشکامی) یک خصلت شخصیتی دائمی است که قبل از ابتلاء به اسکیزوفرنیا در بیمار وجود داشته است. اما نقش ناخوشکامی آن زمان پر رنگتر شد که بعنوان علامت اصلی افسردگی در طبقه بندیهای جدید تشخیصی (مشخصاً DSM-III-R) مطرح گردید. اسنیت ، همیلتون و همکاران (۱۹۹۵) کوشیدند تا با اجتناب از مشکلات مقیاسهای ناخوشکامی قبلی (از جمله طولانی بودن و وقت گیر بودن آنها) ، نسخه جدیدی از این مقیاس را تولید نمایند که هم در کار بالینی و هم در پژوهش کارائی داشته باشد. مقیاس ابداع شده آنها ضمن کوتاه بودن، ساده تر بود و احتمال کمتری وجود داشت که تحت تأثیر طبقه اجتماعی، سن، جنسیت و فرهنگ قرار گیرد. این نسخه براحتی قابل ترجمه به زبانهای دیگر است.

روش نمره گذاری و تفسیر

این پرسشنامه دارای ۱۴ سوال بوده و هدف آن سنجش میزان خوشکامی است. طیف پاسخگویی آن از نوع لیکرت بوده که امتیاز مربوط به هر گزینه در جدول زیر ارائه گردیده است:

برای بدست آوردن امتیاز کلی پرسشنامه، مجموع امتیازات همه سوالات را با هم جمع کنید. حداکثر نمره برای مقیاس خوشکامی  ۴۲ وحداقل صفر است . نمره بالاتر بیانگر خوشکامی بالاتر فرد خواهد بود و برعکس.

قیمت: ۴۵۰۰ تومان