نيايش در رجب، ماه بزرگ خداوند

(۲۸ صفحه ورد)

خدايا چه بسيار زماني كه ياد تو از ذهن هاي ما رفت و در حال غفلت و پريشاني معصيت تو را انجام داديم. خدايا هر زمان كه پرده هاي شهوت و عضب مرا فرا گرفتند و به سوي نفس امّاره شتافتم پرده اي از شرم ديدگانم را فراگرفت تا جايي كه جرئت بازگشت به سويت را نداشتم و از خجالت صدا در گلويم گرفته شد.

معبودا؛ راه زندگي راهي طولاني و پرفراز و نشيب است. مي دانم هنوز راه زيادي را طي نكرده ام ولي در همين راه كه طي كرده ام كوله بارم سنگين از گناه است.

پروردگارا؛ دستانم را براي توبه به سوي تو دراز مي كنم، پس اي مهربانترين مهربانان، دريچه لطف و كرمت را نبند و دستانم را خالي برنگردان.

لطيفا؛ انوار طلايي ات را بر قلبم بباران و آن را همچون آينه صاف و بي ريا گردان.

و هم اكنون ماه رجب است؛ ماهي كه خود به پيامبرت فرمودي ماه رجب را ريسماني ميان خود و بندگانم قرار داده ام، هركس به آن چنگ زند به وصال من رسد.

آري اين كلمات افقهاي نوراني اميد را در دل من گنهكار تابنده كرد آنجا كه فرمودي:

ماه رجب، ماه مَن- بنده، بندة من- و رحمت، رحمت من است؛ هركه در اين ماه مرا بخواند، اجابتش مي كنم و هركه حاجت آورد عطايش كنم.

و مَن همان بنده ضعيف – ذليل – حاجتمند و كوچك درگاه تو هستم خدايا رحمت خود را بر من بباران زيرا در كلام…………………………………………………….

…………………………………………………………..