پرسشنامه مقیاس تشخیصی اختلالات خوردن (EDDS)(استیک و همکاران، ۲۰۰۱)

روایی و پایایی دارد

نحوه نمره دهی وکلید سوالات دارد.

مقیاس تشخیصی اختلالات خوردن (EDDS)(استیک و همکاران، ۲۰۰۱) یک پرسش نامه ۲۲ آیتمی می باشد که بی اشتهایی عصبی، پرخوری عصبی و اختلال پرخوری را بر اساس ملاک های DSM-IV (انجمن روانپزشکی آمریکا-۱۹۹۴) اندازه گیری می کند. این مقیاس شامل ترکیبی از نمرات لیکرتی، نمرات دو بخشی، نمرات فراوانی و سوالات باز پاسخ مثل قد و وزن می باشد. اولین آیتم ۴ سوالی مقیاس های نگرشی بی اشتهایی عصبی، پرخوری عصبی در سه ماه گذشته مثل ترس از چاقی و بیش ارزیابی وزن بر روی یک مقیاس هفت نقطه ای می باشد که از صفر (اصلا) تا ۶ (به مقدار زیاد) درجه بندی شده است. چهار آیتم بعدی فراوانی مصرف مقدار زیادی غذا با تمرکز بر تعداد روزها در هر هفته در طول ۶ ماه گذشته (اختلال پرخوری) و تعداد روزهای هر هفته در طول ۳ ماه گذشته (پرخوری عصبی) را اندازه گیری می کند، نتایج این ۴ آیتم فراوانی رفتارهایی را که به عنوان اجزای پر خوری در طول ۳ ماه گذشته استفاده می شوند را ارزیابی می کند که شامل استفراغ کردن، استفاده از ملین ها و مسهل ها، روزه گرفتن و تمرینات شدید می باشد. نهایتا از شرکت کنندگان درخواست شد تا قد و وزنشان را یادداشت کنند و به دو سوال درباره دوره های قاعدگی از دست رفته و مصرف قرص های ضد بارداری پاسخ دهند. مقیاس تشخیصی اختلالات خوردن شامل یک مقیاس تشخیصی و یک مقیاس نشانه های ترکیبی می باشد، مقیاس تشخیصی برای بی اشتهایی عصبی، پرخوری عصبی و اختلال پرخوری استفاده می شود.

…

…