پیشینه ومبانی نظری آشنایی با پدیده دختران فراری

دختران فراری

   آشنایی با پدیده دختران فراری

دختران فراری به دخترانی گفته می‌شود که به دلایل مختلفی از خانه فرار می‌کنند و به جامعه و        محیط هایی چون خیابان، پارک، باندها و … روی می آورند. گفتنی است در آمریکا و کشورهای اروپایی دخترانی که به هر دلیلی از خانه‌های خود فرار می‌کنند، به طور اتوماتیک تحت حمایت بنیادهای حمایتی دولتی و نیکوکاری در می آیند و به مکان هایی امن زیر نظر روانکاوان متخصصان حمایت از زنان منتقل می‌شوند. اما در ایران به خاطر جرم بودن اصل  قضیه دخترانی که جایی برای پناه بردن ندارند اکثراً به     غریبه ها متوسل می‌شوند که در اکثر این موارد، مورد تجاوزات پی در پی  قرار می‌گیرند و نهایتاً جذب باندهای فساد می‌شوند و با این شرایط در صورت دستگیری این دختران در بعضی موارد به زندان افتاده و در مواردی توسط مقامات قضایی به خانواده‌هایی که فراری شده اند، بازگردانده می‌شوند. در کشوری مثل ایران که درصد جرایم ارتکابی توسط دختران کمتر از پسران است این کم بودن را باید ناشی از این بدانیم که زنانی که تمایل به طغیان و انجام اعمال ضداجتماعی دارند، این میل را با فحشا تسکین می دهند و نیازی به ارتکاب جرایم دیگر ندارند. ضمناً زنان در مقابل فشارهای روحی اکثراً یا دست به خودکشی می زنند یا از محیط فرار می کنند (ریحانی، ۱۳۸۸).

   ۲-۳- شرایط عمومی دختران فراری

   ۲-۳-۱- از نظر فردي: اکثر دختران فراری اختلال منش دارند، افرادي ضعيف الاراده، حساس و زودرنجند، عقب ماندگي درسي دارند، براي امور غيردرسي ارزش بيشتري قائل اند، برخي از آنها عقب ماندگي ذهني دارند، شخصيتي تلقين پذير داشته و يا به انحرافات و اختلالات و بيماري هاي رواني از جمله صرع، اسكیزوفرني پارانويا مبتلا هستند و به علت عدم تكوين شخصيت، ثبات اجتماعي ندارند. اگر چه افراد باهوش هم در بين آنها اندك نيست و حتي بينشان نوابغ هم ديده مي شود. برخي از اينان كه البته بيشترشان نوجوانند دچار رنج عصبي هستند، بي خوابي دارند، احساس گناه آنان را آزار مي دهد، دسته اي از اين اطفال و نوجوانان از لحاظ وضع جسمي و رواني سالم هستند. ممكن است تحت تأثير محيط خانوادگي و محيط تحصيلي براي تفريح و خوش گذراني و يا تقليد از فيلم ها و ماجراجويي اقدام به فرار كنند.

   ۲-۳-۲- از نظر خانوادگي: به علت نفاق، ناسازگاري، اعتياد پدر و مادر، تشنج در محيط خانوادگي، طرد و تحقير، كمبود محبت، از هم گسيختگي خانواده «طلاق، جدايي، فوت» و عدم مراقبت و بي توجهي والدين و سرپرستان نسبت به امور تحصيلي به ويژه در خانواده هاي پرجمعيت، ترس از تنبيه در صورت عدم موفقيت در تحصيل، اقدام به فرار از منزل و ترك تحصيل مي كنند. اطفال نازپرورده كه دائم تحت مراقبت، نظارت شديد قرار دارند براي كسب آزادي و استقلال از خانه فرار مي كنند.

۲-۳-۳- از نظر اجتماعي: اغلب در منطقه و محيطي زندگي كرده اند كه مناسب براي داشتن حيات شرافتمندانه نبوده است. در محيط اجتماعيشان رفتار ضد اجتماعي، آلودگي، اعتياد وجود داشته است. با تيپ بي بندوبار و پرخاشگر مواجه بوده اند. بدآموزي در زندگيشان بسيار بوده است، مشكل اخلاقي داشته اند. منطقه زندگيشان منطقه شكست، خواري ها، سرافكندگي ها بوده و اين خود زمينه را براي محدود ساختن فرد و حوزه معاشرتي او فراهم كرده است.

كاتر^[۱] (۲۰۰۸) در مقاله اي تحت عنوان «شناخت فرار نوجوانان و پيشگيري آن» علل فرار از منزل را به شرح زير مي داند:

۱) اجتناب از عواقب و نتايج ناخوشايند رفتار يا اعمالي كه فرد انتظار دارد، در آينده با آن مواجه شود. مثل تهديد به تنبيه و يا تنبيه والدين در مقابل شكست تحصيلي فرزند.

۲) فرار از دام مواجهه با تجربه هاي مستمر و پيشرونده نامطلوب سخت در زندگي مثل آزار جسمي و جنسي در منزل.

۳) پيشگيري از ترك فعاليت ها، ارتباطات يا دوستي هايي كه براي فرد مهم و با ارزش به نظر مي رسند مثل جلوگيري والدين از معاشرت نوجوانان با دوستانش بدون جايگزيني و با تحكم.

۴) به منظور بودن با افرادي كه به رغم ايشان حمايتگر، مشوق و فعال هستند، مثل زندگي با همسالان.

۵) براي بودن با افراد يا مكان هايي كه آنها را از مشكلات ديگر زندگيشان دور مي سازد.

۶) تغيير يا توقف آنچه كه در حال انجام است يا قرار است انجام گيرد مثل ازدواج نامناسب توأم با تهديد والدين. همچنين مشكلاتي كه خطر بروز فرار كودكان و نوجوانان را افزايش مي دهد عبارتند از:

۱) كودك آزاري يا غفلت نسبت به كودك.

۲) استفاده از الكل يا مواد مخدر.

۳) طلاق يا جدايي كه مواجهه با آن بدرستي انجام نشده است.

۴) رفتار متضاد والدين كه با تخيلات نامناسب نوجوان تركيب شده باشد.

۵) آميزش با يك گروه همسالان ضد اجتماع

۶) مرگ يكي از اعضاي خانواده كه مواجهه با آن به درستي انجام نشده باشد (استین و همکاران^[۲]، ۲۰۱۱).

   ۲-۴- اقسام فرار

   پژوهشگران انواع گوناگونی از این پدیده را مشخص کرده اند. گل پور (۱۳۸۶) در کتاب خود از پژوهشی انجام گرفته در بلژیک خبر می دهد که برای ۶۰۰ فراری سه نوع فرار را در نظر گرفته است:

۱- فرار عکس العملی: نشانگر اختلال و چگونگی ارتباط بین جوان و محیط است، در این حالت از فرار به عنوان روشی برای پیدا کردن و هشدار دادن استفاده می شود. به عنوان مثال وقتی نوجوان در خانواده به فراموشی سپرده می شود و والدین غرق در فعالیت های روزمره خود هستند دست به این اقدام می زند تا مورد توجه قرار گیرد.

۲- فرار برای راحت زندگی کردن: گاهی جوانان و نوجوانان چون خانواده را مانع انجام برخی       فعالیت های خود می دانند و می خواهند، آنگونه که دوست دارند زندگی کنند و به قول خودشان خوش باشند، از خانه فرار می کنند تا به گونه ای دیگر آزادتر زندگی کنند.

۳- فرار به خاطر آینده سازی: در این حالت جوان یا نوجوان به دنبال شکل گیری زندگی و ساختن زندگی به گونه ای است که خود می خواهد، در این وضعیت مشکلات بزهکاری به ندرت دیده می شود.

همچنین جعفری در مقاله خود که با عنوان «فرار دختران از خانه» منتشر شده است، با اشاره به بررسی انجام گرفته توسط مرکز امور مشارکت زنان در خصوص «فرار از منزل» دو نوع فرار کوتاه و بلند مدت را مطرح می کند؛ در فرار کوتاه مدت: افراد بعد از مدتی به لحاظ پشیمانی از رسیدن به آرزوها و اهداف خود و یا مهیا نشدن شرایط و امکانات مود نیاز نزد خانواده بر می گردند ولی در فرار دراز مدت؛ که معمولاً در نتیجه درگیری های شدید و تنفر بیش از اندازه از خانواده به وقوع پیوسته، امکان بازگشت فرد فراری بسیار کم است (حیدری و همکاران، ۱۳۸۶).

……………………..

………………….

…………………